Slaapapneu - Symptomen, oorzaken en behandeling

Slaapapneu of sslaapapneu is een slaapstoornis die ervoor zorgt dat de ademhaling van een persoon meerdere keren tijdelijk stopt tijdens het slapen. Deze aandoening kan worden gekenmerkt door snurken tijdens de slaap enstadium mslaperig voelen na een lange slaap.

De term apneu bij slaapapneu betekent dat de ademhaling stopt of stopt met ademen. Mensen met slaapapneu kunnen tijdens de slaap honderden keren stoppen met ademen gedurende ongeveer 10 seconden. Deze aandoening is erg gevaarlijk omdat het ervoor zorgt dat het lichaam zuurstof tekort komt. Bij vrouwen kan deze aandoening soms snurken veroorzaken tijdens de zwangerschap.

Symptomen van slaapapneu

In veel gevallen zijn patiënten zich niet bewust van de symptomen van slaapapneu. Sommige van deze symptomen worden zelfs herkend door mensen die met de patiënt in dezelfde kamer slapen. Enkele veelvoorkomende symptomen die optreden wanneer mensen met slaapapneu slapen, zijn:

  • Luid snurken.
  • Stop met ademen, meerdere keren tijdens het slapen.
  • Moeite om op adem te komen tijdens het slapen.
  • Wakker worden uit de slaap door stikken of 's nachts hoesten.
  • Moeite met slapen (slapeloosheid).

Naast symptomen die tijdens de slaap optreden, kunnen mensen met slaapapneu ook klachten voelen na het ontwaken uit de slaap, waaronder:

  • Opgestaan ​​met een droge mond.
  • Hoofdpijn als je net wakker wordt.
  • Zich overdag erg slaperig voelen.
  • Moeite met concentreren, studeren of dingen onthouden.
  • Het ervaren van stemmingswisselingen en prikkelbaarheid.
  • Verminderd libido.

Wanneer naar de dokter?

Een doktersonderzoek is nodig als u symptomen van slaapapneu ervaart, zoals luid snurken en herhaaldelijk stoppen met ademen tijdens het slapen.

Roken en alcohol drinken lopen het risico slaapapneu te veroorzaken. Als u moeite heeft met stoppen met roken of verslaafd bent aan alcohol, dient u een arts te raadplegen voor therapie.

Als u te zwaar of zwaarlijvig bent, raadpleeg dan een voedingsdeskundige voor een afslankprogramma, zodat uw risico op het ontwikkelen van slaapapneu lager is. De voedingsdeskundige zal het dieet aanpassen aan uw conditie en een veilig streefgewicht bepalen.

Oorzaken van slaapapneu

Slaapapneu wordt veroorzaakt door verschillende factoren. Hier zijn enkele soorten slaapapneu volgens de oorzaak:

  • Obstructieve slaapapneu

    Obstructieve slaapapneu Het treedt op wanneer de spieren aan de achterkant van de keel te veel ontspannen. Deze aandoening zorgt ervoor dat de luchtwegen vernauwen of sluiten wanneer u inademt, bijvoorbeeld omdat de tong wordt ingeslikt.

  • Centrale slaapapneu

    Centrale slaapapneu Het treedt op wanneer de hersenen geen signalen naar de spieren kunnen sturen die de ademhaling regelen. Hierdoor kan de patiënt enige tijd niet ademen.

  • Complexe slaapapneu

    Dit type slaapapneu is een combinatie van: obstructieve slaapapneu en centrale slaapapneu.

Risicofactoren voor slaapapneu

Slaapapneu kan iedereen overkomen, zelfs kinderen. Een persoon loopt meer risico om slaapapneu te ontwikkelen als hij de volgende risicofactoren heeft:

  • Mannelijk geslacht
  • 40 jaar en ouder
  • Amandelen en een grote tong of kleine kaak hebben
  • Er is een verstopping in de neus door een scheef neusbeen
  • Allergieën of sinusproblemen hebben
  • Rook
  • Alcoholverslaving
  • Slaappillen slikken

Diagnose van slaapapneu

In het beginstadium van het onderzoek zal de arts vragen stellen over de symptomen die de patiënt ervaart, zowel bij de patiënt zelf als bij zijn familie, vooral degenen die met de patiënt slapen. De arts zal dan een lichamelijk onderzoek doen.

Daarna zal de arts de patiënt vragen om een ​​slaappatroononderzoek genaamd slaap studie. Bij dit onderzoek controleert de arts het ademhalingspatroon en de lichaamsfunctie van de patiënt tijdens het slapen, thuis of in een speciale kliniek in het ziekenhuis. De tests die zijn uitgevoerd om slaapapneu te detecteren zijn:

  • Slaaptest thuis

    Bij dit onderzoek krijgt de patiënt een speciaal apparaat mee naar huis dat de hartslag, het zuurstofgehalte in het bloed, de ademstroom en het ademhalingspatroon tijdens de slaap kan registreren en meten.

  • Polysomnografie (nachtelijke polysomnografie)

    Bij dit onderzoek zal de arts apparatuur gebruiken die de activiteit van het hart, de longen en de hersenen, ademhalingspatronen, arm- en beenbewegingen en zuurstofniveaus in het bloed bewaakt terwijl de patiënt slaapt.

Als uit de testresultaten blijkt dat de patiënt lijdt aan: obstructieve slaapapneu, dan zal de arts de patiënt doorverwijzen naar een KNO-arts om de verstopping in neus en keel weg te werken. Als de patiënt lijdt centraal slaapapneu, zal de arts een verwijzing geven naar een neuroloog.

Behandeling van slaapapneu

Behandeling voor slaapapneu hangt af van de toestand van de patiënt en de ernst van de slaapapneu. Lichte slaapapneu kan zelfstandig worden behandeld, bijvoorbeeld door afvallen, stoppen met roken, minder alcohol drinken en van slaaphouding veranderen.

Als de aandoening ernstig genoeg is, moet slaapapneu medische behandeling krijgen, onder meer door:

Speciale therapie

Als veranderingen in levensstijl niet werken om de symptomen van slaapapneu te overwinnen of als de symptomen ernstig genoeg zijn, wordt de patiënt aanbevolen om therapie te ondergaan met de volgende hulpmiddelen:

  • CPAP (Ccontinu Ppositief eenirway Pgeruststellen)

    Dit hulpmiddel wordt gebruikt om lucht in de luchtwegen te blazen via een masker dat de neus en mond bedekt van slaapapneupatiënten tijdens het slapen. Het doel van CPAP-therapie is om te voorkomen dat de keel sluit en om symptomen te verlichten.

  • BPAP (Bilevel Ppositief eenirway Pgeruststellen)

    Dit apparaat werkt door de luchtdruk te verhogen wanneer de patiënt inademt en de luchtdruk te verlagen wanneer de patiënt uitademt. Dit zal het voor de patiënt gemakkelijker maken om te ademen. Met dit hulpmiddel kan ook de hoeveelheid zuurstof in het lichaam van de patiënt voldoende zijn.

  • BOOS (mandibulair eenvooruitgang NSapparaat)

    Dit apparaat is ontworpen om de kaak en tong vast te houden om vernauwing van de luchtwegen te voorkomen waardoor een persoon gaat snurken. MAD wordt echter niet aanbevolen voor mensen met ernstige slaapapneu.

Operatie

Als veranderingen in levensstijl en therapie met de bovenstaande hulpmiddelen de symptomen van slaapapneu gedurende 3 maanden nog steeds niet verbeteren, kan de patiënt een operatie ondergaan. Operaties die kunnen worden uitgevoerd om slaapapneu te behandelen, zijn onder meer:

  • Uvulopalatopharyngoplastiek

    Bij deze procedure zal de arts een deel van het weefsel aan de achterkant van de mond en de bovenkant van de keel verwijderen, evenals de amandelen en amandelen verwijderen, om te voorkomen dat de patiënt snurkt tijdens het slapen.

  • Radiofrequente ablatie

    Deze procedure wordt gebruikt om weefsel aan de achterkant van de mond en de achterkant van de keel gedeeltelijk te verwijderen met behulp van speciale energiegolven.

  • Kaak herpositionering chirurgie

    Bij deze kaakoperatie wordt het onderkaakbeen meer naar voren gepositioneerd dan het gezichtsbeen. Het doel is om de ruimte achter de tong en het gehemelte uit te breiden.

  • Zenuwstimulatie

    De arts zal een speciaal apparaat inbrengen om de zenuwen te stimuleren die de beweging van de tong regelen, om de luchtweg open te houden.

  • tracheostomie

    Tracheostomie wordt uitgevoerd om een ​​nieuwe luchtweg te creëren bij ernstige slaapapneu. De arts maakt een incisie in de nek van de patiënt en steekt er vervolgens een metalen of plastic buis in.

Complicaties van slaapapneu

Als het niet onmiddellijk wordt behandeld, kan slaapapneu het risico verhogen dat patiënten complicaties krijgen zoals:

  • Langdurige hoofdpijn
  • Hoge bloeddruk (hypertensie)
  • Type 2 diabetes
  • Metaboolsyndroom
  • Hartziekte
  • Verminderde leverfunctie
  • Depressie

Naast de bovengenoemde complicaties kan slaapapneu de dagelijkse activiteiten van de patiënt verstoren en de prestaties op het werk en de studie verminderen. Slaapapneu kan ook het risico op ongevallen tijdens het rijden vergroten door slaperigheid en verminderde alertheid. De effecten van slaapstoornissen zijn zeker niet goed voor de gezondheid.


$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found