optimusveterinaria.com

Paranoïde schizofrenie is een vorm van schizofrenie die wordt gekenmerkt door het optreden van positieve symptomen, zoals wanen (geloof in iets dat niet echt is) en hallucinaties. Hoewel het iedereen kan treffen, komt deze aandoening vaker voor bij mensen van 18-30 jaar.

Paranoïde schizofrenie is de meest voorkomende vorm van schizofrenie. Over het algemeen zullen mensen met paranoïde schizofrenie achterdocht of angst ervaren voor iets dat niet echt is.

Het gevoel hebben te worden geordend, achtervolgd of gecontroleerd door anderen, evenals auditieve hallucinaties zijn symptomen die patiënten vaak ervaren. Dit beïnvloedt op zijn beurt de manier waarop hij denkt en zich gedraagt.

Paranoïde schizofrenie is een levenslange ziekte. Met de hulp van artsen en regelmatige behandeling kunnen de symptomen van paranoïde schizofrenie echter worden verlicht en kan de patiënt zich aanpassen aan de aandoening die hij heeft.

Oorzaken van paranoïde schizofrenie

Het is niet precies bekend waardoor paranoïde schizofrenie wordt veroorzaakt. Er zijn beschuldigingen dat deze aandoening in gezinnen voorkomt. Niet alle mensen met paranoïde schizofrenie hebben echter familieleden met dezelfde aandoening.

Zoals eerder uitgelegd, kan paranoïde schizofrenie op elke leeftijd voorkomen, maar de meeste gevallen komen voor bij adolescenten en jonge volwassenen in de leeftijd van 18-30 jaar.

Risicofactoren

Hoewel de exacte oorzaak onbekend is, zijn de volgende factoren waarvan wordt gedacht dat ze iemands risico op paranoïde schizofrenie verhogen:

• Stoornissen en stoornissen in de hersenen hebben
• Hypoxie of zuurstofgebrek ervaren bij de geboorte
• Trauma ervaren als kind, waaronder pesten, seksueel misbruik, of geconfronteerd worden met echtscheiding of het verlies van een ouder
• Lijdend aan een virale infectie tijdens de kindertijd of in de baarmoeder

Symptomen van paranoïde schizofrenie

Het belangrijkste symptoom van paranoïde schizofrenie is het optreden van wanen en hallucinaties, vooral auditieve hallucinaties. Deze symptomen kunnen zich in de loop van de tijd ontwikkelen en kunnen soms verdwijnen, ook al zijn ze niet volledig genezen.

Van de vele soorten wanen zijn waanideeën van achtervolging of geloof in vervolging de meest voorkomende symptomen. Deze toestand wordt gezien door de opkomst van grote angst en bezorgdheid over dingen die niet echt zijn. De waan van het nastreven is een weerspiegeling van het onvermogen om onderscheid te maken tussen de werkelijkheid en niet.

Symptomen van achtervolgingswanen die worden ervaren door mensen met paranoïde schizofrenie kunnen zijn:

• Het gevoel hebben dat iemand of de overheid hun dagelijkse activiteiten bespioneert
• Voelen dat de mensen om hem heen samenzweren om hem kwaad te doen
• Het gevoel dat zijn vrienden of naaste mensen hem kwaad proberen te doen, een daarvan is de gedachte dat iemand vergif in zijn eten heeft gedaan
• Het gevoel hebben dat zijn partner een affaire heeft

Naast wanen en hallucinaties gedragen paranoïde schizofrenen zich vaak ongecontroleerd of chaotisch (ongeorganiseerd gedrag) en moeilijk te verstaan ​​in spraak.

Waanideeën, hallucinaties en ongeorganiseerd gedrag en spraak worden geclassificeerd als positieve symptomen bij mensen met paranoïde schizofrenie. Bij paranoïde schizofrenie zullen deze positieve symptomen dominanter zijn.

Hoewel zeldzaam, kunnen sommige negatieve symptomen, zoals het niet kunnen voelen van emoties, verlies van interesse in dagelijkse activiteiten of verlies van interesse in dingen die voorheen plezierig waren, ook worden ervaren door mensen met schizofrenie.

Negatieve symptomen moeten in de gaten worden gehouden, omdat ze kunnen leiden tot zelfmoordgedachten. Suïcide-drang komt vrij vaak voor in gevallen van schizofrenie of paranoïde schizofrenie die niet goed worden behandeld.

Alle symptomen die het gevolg zijn van paranoïde schizofrenie kunnen interferentie veroorzaken met werk, relaties met andere mensen of zelfs in zelfzorg.

Wanneer naar de dokter?

Raadpleeg een psychiater als u een of meer van de symptomen van paranoïde schizofrenie ervaart, vooral als u gedachten heeft over zelfbeschadiging of zelfmoord.

Raadpleeg een arts als een lid van uw familie zich vreemd, ongeorganiseerd of onbeheerst lijkt te gedragen.

Mensen bij wie paranoïde schizofrenie is vastgesteld, moeten ook regelmatig worden gecontroleerd bij hun arts, zodat de voortgang van hun aandoening kan worden gevolgd.

Diagnose van paranoïde schizofrenie

Om paranoïde schizofrenie te diagnosticeren, zal de arts vragen stellen over de ervaren symptomen en de medische geschiedenis van de patiënt en familie. Daarna onderzoekt de arts of de klachten van de patiënt veroorzaakt worden door ziekte of fysiek geweld.

Vervolgens zal de arts de diagnose van de patiënt bepalen op basis van de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-5).

Om de aan- of afwezigheid van andere medische aandoeningen of ziekten te zien die de oorzaak kunnen zijn of gepaard gaan met de bovenstaande symptomen, kan de arts ook verschillende ondersteunende onderzoeken uitvoeren, zoals:

• Bloedonderzoek, om erachter te komen of de symptomen van de patiënt worden veroorzaakt door alcoholisme of drugsgebruik
• Scantests met CT-scan, MRI en elektro-encefalogram (EEG), om de mogelijkheid van afwijkingen in de hersenen en bloedvaten te zien
• Urinetest, om de mogelijkheid van verslaving aan bepaalde stoffen te zien

Zodra de diagnose paranoïde schizofrenie is gesteld, zijn sublieme functietests nodig om de cognitieve vaardigheden van de patiënt te beoordelen en de therapie te plannen. Sublieme functietests zijn meestal bedoeld om te achterhalen of er een probleem is met:

• vermogen om te onthouden
• Mogelijkheid om activiteiten te plannen, organiseren of initiëren
• Mogelijkheid om zich op activiteiten te concentreren
• Vermogen om abstracte concepten te begrijpen en sociale omstandigheden te herkennen

Behandeling van paranoïde schizofrenie

Behandeling van paranoïde schizofrenie duurt lang, zelfs nadat de symptomen zijn verdwenen. Deze behandeling is gericht op het beheersen en verminderen van symptomen bij paranoïde schizofrene patiënten. De volgende zijn enkele behandelingsmethoden die kunnen worden gedaan:

Toediening van antipsychotica

De arts zal antipsychotica voorschrijven om de belangrijkste symptomen, namelijk wanen en hallucinaties, te verlichten. Antipsychotica werken door chemische verbindingen in de hersenen aan te tasten (neurotransmitter), vooral dopamine.

Patiënten zijn verplicht medicijnen te nemen volgens het advies van de arts en mogen niet achteloos stoppen, ook al zijn de symptomen verbeterd.

Tijdens het gebruik van het medicijn zal de arts de effectiviteit van antipsychotica controleren en de dosis aanpassen. Over het algemeen duurt het ongeveer 3-6 weken om de effectiviteit van de gegeven antipsychotische medicatie te zien. Bij sommige patiënten kan de benodigde tijd zelfs 12 weken bedragen.

Antipsychotica zijn onderverdeeld in twee, namelijk antipsychotica van de eerste generatie (typisch) en antipsychotica van de tweede generatie (atypisch). De eerste generatie antipsychotica die artsen aan patiënten met paranoïde schizofrenie kunnen geven, zijn onder meer:

• Chloorpromazine

• Haloperidol
• Flufenazine
• Perfenazine
• Trifluoperazine

Terwijl de tweede generatie antispkotik-geneesmiddelen (atypische) die door artsen kunnen worden gegeven, zijn:

• Aripiprazol
• Asenapine
• Clozapine
• Olanzapine
• Paliperidon
• Quetiapine
• Risperidon

Naast antipsychotica kunnen artsen ook medicijnen voorschrijven om andere klachten te verlichten die mensen met paranoïde schizofrenie vaak ervaren. Medicijnen die kunnen worden gegeven, zijn onder meer antidepressiva of angststoornissen.

Psychotherapie

Mensen met paranoïde schizofrenie krijgen het advies om psychotherapie te volgen. Het doel is dat patiënten zich bewust worden van, begrijpen en zich aanpassen aan hun toestand. Op die manier kan de patiënt terugkeren naar zijn activiteiten. Enkele methoden van psychotherapie die kunnen worden gebruikt om paranoïde schizofrenie te behandelen zijn:

• Cognitieve gedragstherapie

  Cognitieve gedragstherapie heeft tot doel het gedrag en de denkpatronen van de patiënt te veranderen. Een combinatie van cognitieve gedragstherapie en medicatie helpt patiënten de triggers van hallucinaties en wanen te begrijpen en leert patiënten hoe ze ermee moeten omgaan.

• Cognitieve remediëringstherapie

  Deze therapie leert patiënten de sociale omgeving te begrijpen en hun denkpatronen te beheersen, evenals het vermogen van de patiënt om op te letten of dingen te onthouden.

• Therapie voor gezinseducatie

  In deze therapie leert de psychiater de familie en vrienden van de patiënt hoe ze met de patiënt moeten omgaan. Een manier is om de mentaliteit en het gedrag van de patiënt te begrijpen.

• Blootstellingstherapie (desensibilisatie)

  Deze therapie helpt patiënten een gevoel van optimisme en positieve overtuigingen over zichzelf en anderen op te bouwen.

• Elektroconvulsietherapie

  Deze therapie maakt gebruik van elektroden met een lage elektrische stroom. Elektroconvulsietherapie is een methode die soms wordt gebruikt als schizofrenie niet verbetert na medicatie. Deze therapie kan ook symptomen van ernstige depressie verlichten.

Zelfzorg

Naast medicijnen en psychotherapie moet de behandeling van paranoïde schizofrenie ook gepaard gaan met zelfzorg thuis, zoals:

• Probeer voldoende te slapen
• Regelmatig sporten
• Op een positieve manier omgaan met stress
• Onderhoud sociale interacties en neem deel aan activiteiten waarbij veel mensen betrokken zijn
• Een gezonde levensstijl implementeren, zoals stoppen met roken, alcohol drinken en geen illegale drugs gebruiken

Paranaoïde schizofrenie is een levenslange aandoening en kan niet volledig worden hersteld. Met vroege detectie, passende behandeling en steun van de omgeving en familie kunnen mensen met paranoïde schizofrenie zich echter aanpassen aan hun situatie.

Complicaties van paranoïde schizofrenie

Als paranoïde schizofrenie niet goed wordt behandeld, kan dit complicaties veroorzaken zoals:

• Alcoholverslaving
• Drugs verslaafd
• Depressie
• Angst stoornissen
• Verlangen naar zelfbeschadiging en zelfmoord

Preventie van paranoïde schizofrenie

Paranoïde schizofrenie kan niet worden voorkomen. U kunt echter het risico op het ontwikkelen van paranoïde schizofrenie verlagen door het volgende te doen:

• Praat met uw familie, vrienden of psycholoog over uw angst of trauma.
• Verhoog positieve sociale activiteiten.
• Gebruik geen alcohol, sigaretten en drugs.
• Pas een gezonde levensstijl toe door te sporten, voldoende te slapen, regelmatig te eten en goed om te gaan met stress.