Diverticulitis - Symptomen, oorzaken en behandeling

Diverticulitis is een ontsteking of infectie die optreedt in de divertikels, de zakjes die zich langs het spijsverteringskanaal vormen, vooral in de dikke darm (colon).

Diverticula zijn geen orgaanweefsels die vanaf de geboorte aanwezig zijn. Divertikels ontstaan ​​meestal bij mensen van 40 jaar en ouder omdat de darmwand verzwakt is, en bij mensen die zelden vezelrijk voedsel eten, zoals groenten en fruit.

De toestand van de vorming van divertikels in de wand van de dikke darm wordt diverticulosis genoemd. Diverticulosis is geen gevaarlijke aandoening en is in de meeste gevallen asymptomatisch.

In tegenstelling tot diverticulose gaat diverticulitis meestal gepaard met symptomen zoals hevige buikpijn, misselijkheid, koorts en veranderingen in de stoelgang.  

Oorzaken van diverticulitis

De oorzaak van de vorming van een divertikelzak is niet duidelijk bekend. Er wordt echter gedacht dat een vezelarm dieet, constipatie en obesitas geassocieerd zijn met de vorming van divertikels in de dikke darm.

Niet alleen divertikels, de oorzaak van diverticulitis is ook niet met zekerheid bekend. Er wordt echter gedacht dat deze aandoening optreedt als gevolg van uitwerpselen of onverteerd voedsel dat vastzit in de divertikels en de divertikels verstopt.

Door de verstopping zwellen de divertikels op en ontstaan ​​er kleine scheurtjes in de wand van de dikke darm waardoor bacteriën uit de dikke darm de divertikels kunnen binnendringen. Dit is dan vermoedelijk de oorzaak van een ontsteking of infectie in de divertikels.  

Afgezien daarvan zijn er verschillende factoren die het risico van een persoon om aan diverticulitis te lijden kunnen vergroten, namelijk:

  • Leeftijd

    Het risico op het ontwikkelen van diverticulitis neemt toe met de leeftijd.

  • Genetische factoren

    Er wordt aangenomen dat genetica gerelateerd is aan het optreden van diverticulitis, zoals blijkt uit de diverticulitis die door Aziaten wordt ervaren, is dominanter aan de rechterkant, terwijl diverticulitis die door Amerikanen wordt ervaren vaker voorkomt aan de linkerkant van de buik.

  • Gebruik van bepaalde medicijnen

    Regelmatig gebruik van aspirine en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen kan het risico op diverticulitis verhogen.

  • zwaarlijvigheid

    In vergelijking met mensen met een ideaal lichaamsgewicht is het risico op diverculitis groter bij mensen met overgewicht.

  • Vezelarm dieet

    Naast het verhogen van het risico op divertikelvorming, verhoogt het eten van te weinig vezels ook het risico op ontsteking van de divertikels die zich vormen.

  • Rook

    Roken kan het risico en de complicaties van diverticulitis verhogen.

  • Gebrek aan lichaamsbeweging

    Onregelmatige lichaamsbeweging kan ook het risico van een persoon op het ontwikkelen van diverticulitis vergroten.

Symptomen van diverticulitis

De dikke darm (colon) is een buisvormig orgaan van ongeveer 1,8 meter lang dat dient om vloeistoffen op te nemen en voedselafval van de spijsvertering in de dunne darm te verwerken.

Wanneer zich divertikels vormen op de wand van de dikke darm, ervaren patiënten over het algemeen geen symptomen. Alleen in bepaalde gevallen kan deze aandoening symptomen veroorzaken zoals:

  • Pijn in de maag, die erger wordt direct na het eten of bij het bewegen
  • Constipatie, diarree of beide
  • Maag opgeblazen gevoel of gevoel gevuld met gas
  • Ontlasting bevat bloed

Als de divertikels al ontstoken of geïnfecteerd zijn, kan de patiënt symptomen van diverticulitis krijgen, zoals:

  • Koorts
  • Buikpijn die erger wordt en aanhoudt
  • Misselijkheid en overgeven
  • De ontlasting bevat bloed en slijm
  • Bloeding in het rectum

Deze symptomen kunnen plotseling of geleidelijk over een paar dagen verschijnen.  

Wanneer naar de dokter?

Raadpleeg onmiddellijk een arts als u symptomen van diverticulose of diverticulitis ervaart. Symptomen van beide aandoeningen kunnen lijken op die van andere, meer ernstige aandoeningen. Daarom is het raadzaam om zo snel mogelijk onmiddellijk een onderzoek uit te voeren om de diagnose te bevestigen.  

Diagnose van diverticulitis

De eerste stap die de arts neemt om diverticulitis te diagnosticeren, is het controleren van uw medische geschiedenis, ervaren symptomen en medicijnen die worden geconsumeerd.

Daarna zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren, vooral door de buik van de patiënt te onderzoeken om de locatie van ontsteking of infectie in de buikholte te detecteren. De locatie van de ontsteking kan worden gedetecteerd door het verschijnen van pijn wanneer de maag wordt ingedrukt.

De arts zal ook een digitaal rectaal onderzoek uitvoeren om te zien of er bloedingen, pijn, stolsels of andere aandoeningen in het rectum zijn.

Om de diagnose nauwkeuriger te maken, kan de arts aanvullende onderzoeken uitvoeren, zoals:

  • bloed Test

    Er worden bloedonderzoeken uitgevoerd om infectie of bloeding in de dikke darm van de patiënt op te sporen, evenals leverfunctietesten om uit te zoeken of de buikpijn wordt veroorzaakt door een leveraandoening of niet.

  • urine test

    Er wordt een urinetest gedaan om mogelijke oorzaken van buikpijn veroorzaakt door een infectie in de urinewegen uit te sluiten.

  • Zwangerschaptest

    Zwangerschapstesten worden gedaan om ervoor te zorgen dat de buikpijn die vrouwelijke patiënten ervaren niet wordt veroorzaakt door zwangerschap.

  • Occult bloedonderzoek op ontlastingsmonster

    Deze test wordt gedaan om te controleren of de ontlasting van de patiënt bloed bevat.

  • CT-scan

    Er wordt een CT-scan gemaakt om de ontstoken of geïnfecteerde zakjes in detail te achterhalen en de diagnose te bevestigen. Deze test kan ook de ernst van de diverticulitis aantonen.

Colonoscopie wordt niet aanbevolen wanneer de divertikels ontstoken zijn vanwege het risico op scheuren of scheuren van de divertikels. Een colonoscopie wordt gedaan wanneer de arts de divertikels wil evalueren wanneer deze niet ontstoken is, of de arts een tumor in de dikke darm vermoedt.

Behandeling van diverticulitis

De gegeven behandeling wordt aangepast aan de ernst van de diverticulitis die de patiënt ervaart. Als de patiënt milde symptomen heeft en er geen tekenen van complicaties zijn, kan de behandeling het volgende omvatten:

  • Verdovende middelen

    De arts kan pijnstillers geven, zoals paracetamol, en indien nodig kan de arts ook antibiotica voorschrijven om de infectie te behandelen.

  • Dieet met veel vocht en vermijd vast voedsel

    Dit dieet wordt uitgevoerd totdat de pijn verdwijnt. Als de pijn weg is, voeg dan langzaam vast voedsel toe aan het dieet.

Als de symptomen verergeren of diverticulitis complicaties heeft veroorzaakt, moet de patiënt een doktersbehandeling krijgen in een ziekenhuis. Behandelingen die kunnen worden gedaan, zijn onder meer:

1. Infusie van vloeistoffen en voeding

Voedingsstoffen en vloeistoffen worden via een infuus toegediend om de darmen te laten rusten.

2. Injecteerbare antibiotica

Om infectie te behandelen, kunnen artsen injectie-antibiotica geven. Verschillende soorten antibiotica worden vaak gebruikt om diverticulitis te behandelen, namelijk amoxicilline en metronidazol.

3. Inbrengen van een sonde in de maag (NGT)

Het inbrengen van een buis in de maag heeft tot doel de maaginhoud te legen.

4. Afvoer met naald

Als er zich een abces in de divertikels heeft gevormd, wordt met behulp van een CT-scan of endoscoop een speciale naald in de buik gestoken om de pus (abces) af te voeren.    

5. Bediening:

Chirurgische procedures worden uitgevoerd door chirurgen bij patiënten met een gecompromitteerd immuunsysteem, terugkerende diverticulitis of complicaties. Er zijn 2 soorten chirurgische procedures om diverticulitis te behandelen, namelijk:

  • Darmresectie en anastomose

    Een chirurgische ingreep waarbij het ontstoken deel van de darm wordt verwijderd en opnieuw wordt bevestigd aan een gezond deel van de darm (anastomose).

  • Darmresectie met colostoma

    Als het ontstekingsgebied groot genoeg is, zullen de dikke darm en het rectum moeilijk te verbinden zijn, dan zal de arts een colostomieprocedure uitvoeren. Na het verwijderen van de ontstoken darm wordt er een gaatje in de buikwand gemaakt om tijdelijk de ontlasting te verwijderen, zodat de persoon niet via de anus poept.  

Complicaties van diverticulitis

Diverticulitis kan ernstige en zelfs mogelijk levensbedreigende complicaties veroorzaken. Verschillende soorten complicaties die kunnen optreden, waaronder:

  • Abces, dat is wanneer zich een verzameling pus vormt in de divertikels
  • Fistel, dat is wanneer zich een abnormaal kanaal vormt tussen de dikke darm en de blaas, vagina of dunne darm
  • Intestinale obstructie, wat een vernauwing van de dikke darm is
  • Perforatie en peritonitis, een inflammatoire of infectieuze aandoening in de buikholte (peritonitis)
  • Voortdurende rectale bloeding door kleine bloedvaten die barsten in de buurt van de divertikels

Preventie van diverticulitis

Er is geen bekende manier om diverculitis volledig te voorkomen. Er zijn echter verschillende manieren om het risico op het ontwikkelen van deze aandoening te verminderen, namelijk:

  • Consumptie van vezelrijk voedsel

    Vezelrijke voedingsmiddelen zijn nuttig om voedselverspilling uit de dunne darm te verzachten, zodat de dikke darm niet zo hard hoeft te werken om het te verwerken. Verschillende soorten vezelrijk voedsel, waaronder volle granen, havermout, groenten en fruit.

  • Drink meer water

    Vezel werkt door water te absorberen. Als de consumptie van vloeistoffen om te vervangen wat door het lichaam is opgenomen niet voldoende is, kan constipatie optreden.

  • Doe regelmatig aan lichaamsbeweging

    Lichaamsbeweging kan helpen de darmfunctie te behouden en de druk in de dikke darm te verminderen. Beweeg regelmatig minstens 30 minuten per dag.

  • Niet roken

    Roken kan het risico op diverticulitis en verschillende andere gezondheidsproblemen vergroten.


$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found