optimusveterinaria.com

Kinkhoest of kinkhoest is een ziekte van de luchtwegen en de longen die wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie. Deze ziekte is zeer besmettelijk en kan levensbedreigend zijn, vooral bij zuigelingen en kinderen.

kinkhoest (kinkhoest) kan worden herkend aan een reeks luide hoestbuien die continu plaatsvinden. Meestal begint deze hoest vaak met een kenmerkend lang, hoog ademgeluid dat klinkt als "oeps" Kinkhoest kan het voor patiënten moeilijk maken om te ademen.

Hoewel beide worden gekenmerkt door een aanhoudende hoest, verschilt pertussis van tuberculose (tbc). Tuberculose wordt niet alleen veroorzaakt door verschillende soorten bacteriën, maar veroorzaakt ook meestal een hoest die langer dan 2 weken aanhoudt, nachtelijk zweten, aanzienlijk gewichtsverlies en kan gepaard gaan met het ophoesten van bloed.

Kinkhoest symptomen

Symptomen van kinkhoest verschijnen over het algemeen 5-10 dagen na een bacteriële infectie in de luchtwegen. Verder zijn er 3 stadia van ontwikkeling van kinkhoest (kinkhoest), dat is:

De beginfase (fase) catarrale)

Deze fase duurt 1-2 weken. In dit stadium lijkt kinkhoest erg op een verkoudheidshoest. Patiënten ervaren alleen lichte hoest, niezen, loopneus of verstopte neus, rode en tranende ogen of lichte koorts.

Hoewel de symptomen mild zijn, loopt de patiënt in dit stadium het grootste risico om kinkhoest over te dragen aan de mensen om hem heen. De bacteriën die kinkhoest veroorzaken, worden heel gemakkelijk verspreid door speekselspatten, zoals wanneer iemand hoest of niest.

Gevorderde fase (paroxysmale fase)

Na het beginstadium gaan mensen met kinkhoest het vergevorderde stadium in. Deze fase kan 1-6 weken duren. In deze fase of fase zullen de ervaren symptomen ernstiger zijn. Deze situatie kan ervoor zorgen dat de patiënt een harde hoest krijgt die een aantal van de volgende symptomen veroorzaakt:

• Het gezicht ziet er rood of paarsachtig uit bij het hoesten
• Er verschijnt een geluid "oeps"Als ik diep ademhaal voordat ik hoest"
• Braken na hoesten
• Zich erg moe voelen na het hoesten
• Moeite met ademhalen

Naarmate de ziekte voortschrijdt, kan de duur van de hoest langer worden, zelfs meer dan 1 minuut. De frequentie is ook frequenter, vooral 's nachts. Mensen met kinkhoest zien er echter over het algemeen gezond uit, behalve tijdens de hoestperiode.

Als het bij zuigelingen voorkomt, veroorzaakt kinkhoest vaak geen hoesten. Deze aandoening kan er echter voor zorgen dat de ademhaling tijdelijk stopt (apneu) en de huid van de baby er blauw uit laat zien door zuurstofgebrek.

Herstelfase (fase herstellend)

De herstelfase kan 2-3 weken duren. In dit stadium beginnen de ernst en frequentie van de symptomen geleidelijk af te nemen. Het hoesten kan echter terugkeren als de patiënt een luchtweginfectie heeft.

Over het algemeen zijn alle bovenstaande symptomen milder bij volwassenen dan bij zuigelingen en kinderen, vooral bij zuigelingen en kinderen die niet tegen kinkhoest zijn ingeënt.

Wanneer naar de dokter?

Raadpleeg u of uw kind onmiddellijk met de arts als u bovenstaande symptomen ervaart, vooral als ze optreden bij zuigelingen of kinderen die niet zijn ingeënt tegen kinkhoest. Een doktersonderzoek is nodig, zodat deze aandoening zo vroeg mogelijk kan worden behandeld om complicaties te voorkomen.

Bovendien zijn mensen met ademhalingsstoornissen, hartaandoeningen en obesitas vatbaarder voor kinkhoest. Als u in deze groep valt en hoest, raadpleeg dan regelmatig uw arts om de oorzaak van uw hoest te achterhalen en uw toestand onder controle te krijgen.

Oorzaken van kinkhoest

Kinkhoest wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie Bordetella pertussis in de luchtwegen. Deze bacteriële infectie zorgt ervoor dat gifstoffen vrijkomen en dat de luchtwegen ontstoken raken. Het lichaam reageert hierop door veel slijm te produceren om bacteriën op te vangen die vervolgens worden verdreven door hoesten.

De combinatie van ontsteking en slijmophoping kan het voor patiënten moeilijk maken om te ademen. Daarom moet de patiënt proberen krachtiger in te ademen, wat soms een piepend geluid veroorzaakt (oeps) net voor het hoesten.

Iedereen kan kinkhoest krijgen. Het risico op het ontwikkelen van deze ziekte is echter groter bij mensen met de volgende aandoeningen:

• Baby's jonger dan 12 maanden of ouderen
• De kinkhoestvaccinatie niet hebben ondergaan of afgerond
• In een kinkhoest-uitbraakgebied zijn
• Is zwanger
• Veelvuldig contact met kinkhoestpatiënten
• Lijdend aan obesitas
• Heb een voorgeschiedenis van astma

Diagnose van kinkhoest

De arts zal vragen naar de klachten en symptomen van de patiënt en de medische geschiedenis van de patiënt traceren. Vervolgens vindt een grondig lichamelijk onderzoek plaats, waaronder een onderzoek van de borstkas om extra ademgeluiden te detecteren en het gebruik van borstwandspieren bij het ademen.

Vroege stadia van kinkhoest zijn vaak moeilijk te detecteren omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met die van verkoudheid. Daarom moeten een aantal onderzoeken worden uitgevoerd om de toestand van de patiënt te bevestigen. De keuring omvat:

• Monstername van slijm uit de neus of keel, om te zien of het slijm van de patiënt bacteriën bevat Bordetella pertussis.
• Bloedonderzoek om te zien of er een toename is van het aantal witte bloedcellen (leukocyten), wat op een infectie duidt.
• Röntgenfoto van de borst, om de toestand van de longen en de luchtwegen te zien, inclusief het zoeken naar tekenen van ontsteking, zoals infiltraten of vochtophoping.

Behandeling van kinkhoest

Behandeling van kinkhoest heeft tot doel bacteriële infecties te behandelen, symptomen te verlichten en overdracht van ziekten te helpen voorkomen. De behandeling kan op de volgende manieren plaatsvinden:

Toediening van antibiotica

Het gebruik van antibiotica heeft een aantal functies, waaronder het uitroeien van bacteriën, het verminderen van de kans op herhaling van kinkhoest of de verspreiding van infectie naar andere delen van het lichaam, en het voorkomen van overdracht van de ziekte naar andere mensen.

Antibiotica zijn effectiever wanneer ze in de eerste weken van infectie worden gegeven. Antibiotica zullen echter niet onmiddellijk de symptomen van hoest bij kinkhoest verlichten.

Zelfzorg thuis

Bij het gebruik van antibiotica volgens de instructies van de arts, wordt patiënten ook geadviseerd om de volgende onafhankelijke behandelingen uit te voeren om de genezing te versnellen:

• Neem voldoende rust en drink veel water.
• Eet kleinere porties, maar vaker als u vaak last heeft van misselijkheid of braken na het hoesten.
• Zorg voor netheid en blijf uit de buurt van stof of sigarettenrook.
• Gebruik een luchtbevochtiger om de lucht vochtig te houden.
• Bedek mond en neus of draag een masker bij hoesten of niezen.
• Was de handen zorgvuldig met zeep en stromend water.

Patiënten kunnen koortsmedicatie en pijnstillers nemen, zoals paracetamol, om koorts of keelpijn te verlichten. Gebruik het geneesmiddel altijd volgens de gebruiksaanwijzing. Combineer deze medicijnen niet zonder een arts te raadplegen.

Het wordt niet aanbevolen om achteloos hoestmiddel in te nemen, tenzij aanbevolen door een arts. Dit komt omdat achteloos gebruik van medicijnen bijwerkingen kan veroorzaken, vooral bij gebruik door kinderen onder de 4-6 jaar.

Ziekenhuisbehandeling

Ziekenhuisopname is vereist als kinkhoest optreedt bij zuigelingen, kinderen met een voorgeschiedenis van long-, hart- of zenuwaandoeningen en patiënten met ernstige pertussis. Dit komt omdat deze patiënten meer risico lopen op complicaties.

Ziekenhuisopname kan zijn:

• Opzuigen van slijm of slijm uit de luchtwegen
• Zuurstof toedienen via een ademhalingsapparaat, zoals een masker of slang (neuscanule), vooral als de patiënt moeite heeft met ademhalen
• Plaatsing van patiënten in isolatiekamers om de verspreiding van ziekten te voorkomen
• Voeding en vocht toedienen via een infuus, vooral als de patiënt risico loopt op uitdroging of moeite heeft met het doorslikken van voedsel

Complicaties van kinkhoest

Enkele van de complicaties die kunnen optreden als gevolg van kinkhoest zijn:

• Longontsteking
• Hartinfarct
• Neusbloedingen en hersenbloeding
• Hersenbeschadiging door gebrek aan zuurstoftoevoer wordt hypoxische encefalopathie genoemd
• Gekneusde of gekneusde ribben
• Scheuren van bloedvaten in de huid of ogen
• Hernia in de buik (abdominale hernia)
• Oorinfecties, zoals middenoorontsteking
• Verhoogd risico op het ontwikkelen van long- en luchtwegaandoeningen in de toekomst

Preventie van kinkhoest

De beste manier om kinkhoest te voorkomen, is door u te laten vaccineren of te immuniseren tegen kinkhoest. Dit vaccin wordt meestal door een arts of verloskundige gegeven samen met de difterie-, tetanus- en poliovaccins (DTP-vaccinatie).

Het basisvaccinatieschema voor DTP is op de leeftijd van 2, 3 en 4 maanden. Als de baby echter niet in staat is om de vaccinaties volgens het schema uit te voeren, wordt ouders geadviseerd om het kind mee te nemen voor een inhaalvaccinatie.inhalen) volgens het door de arts gegeven schema.

Kinderen wordt ook geadviseerd om verdere vaccinaties uit te voeren (booster) voor optimale voordelen. Deze immunisatie wordt 4 keer uitgevoerd, namelijk op de leeftijd van 18 maanden, 5 jaar, 10-12 jaar en 18 jaar. Immunisatie booster Het wordt aanbevolen om dit elke 10 jaar te herhalen.

Zwangere vrouwen wordt ook aangeraden om een ​​herhalingsvaccinatie te krijgen bij een zwangerschapsduur van 27-36 weken. Kinkhoestvaccinatie tijdens de zwangerschap kan uw baby beschermen tegen het ontwikkelen van kinkhoest in de eerste weken na de geboorte. Oefen naast vaccinatie ook een schone en gezonde levensstijl om het immuunsysteem te stimuleren.