optimusveterinaria.com

Inductie van de bevalling wordt gedaan om de samentrekkingen van de baarmoeder te stimuleren om het arbeidsproces te versnellen. Deze procedure mag echter niet lukraak worden uitgevoerd, omdat er verschillende risico's aan verbonden zijn. Identificeer daarom de redenen, methoden en risico's van inductie van arbeid voordat u deze ondergaat.

Wanneer de zwangerschap de leeftijd van 42 weken overschrijdt, begint het vruchtwater af te nemen. Als de foetus niet onmiddellijk wordt toegediend, kunnen er verschillende risico's van verstoringen voor de foetus optreden, variërend van foetale nood tot de dood. Daarom is inductie van de bevalling nodig voor de veiligheid van de moeder en de foetus.

De inductieprocedure voor de bevalling is bedoeld om de samentrekkingen van de baarmoeder te stimuleren in een poging om vaginale bevalling te starten.

Redenen voor inductie nodig Werk

Er zijn verschillende voorwaarden die inductie van arbeid vereisen, waaronder:

De weeën zijn niet gevoeld, hoewel het vruchtwater is gebroken

Water dat meer dan 24 uur voor de bevalling is gebroken, kan het risico op infectie vergroten. Daarom zullen artsen gewoonlijk verdere stappen overwegen, of het nu gaat om het inleiden van de bevalling of het controleren op tekenen van normale bevalling.

Als de vliezen echter breken tijdens een zwangerschapsduur van 37 weken of voortijdig, zal de arts eerst de toestand van de baby in de baarmoeder controleren. Dit komt omdat het inleiden van de bevalling op deze zwangerschapsduur alleen wordt aanbevolen als er bepaalde medische indicaties zijn.

Indien mogelijk kan de bevalling normaal worden uitgevoerd, zolang het als veilig wordt beschouwd voor zowel moeder als baby. Deze keuze moet natuurlijk door een proces van discussie tussen artsen en zwangere vrouwen gaan, omdat te vroeg geboren baby's het potentieel hebben om groei- en ontwikkelingsstoornissen te ervaren.

De zwangerschapsduur is de geschatte bevallingstijd gepasseerd

Als er geen tekenen van geboorte zijn wanneer de zwangerschapsduur langer is dan 42 weken, is het risico dat de baby in de baarmoeder sterft en andere gezondheidsproblemen groter. Daarom zullen artsen meestal een procedure voor het inleiden van de bevalling aanbevelen.

Zwangerschap hoog risico

Als de zwangere vrouw bepaalde aandoeningen heeft, zoals hoge bloeddruk, diabetes of andere aandoeningen die de foetus kunnen beïnvloeden, zal de arts een inductieprocedure voor de bevalling aanbieden. Dit wordt gedaan voor de veiligheid van moeder en baby in de baarmoeder.

Bovendien kunnen verschillende andere aandoeningen ook de reden zijn voor de inductie van de bevalling, zoals infectie in de baarmoeder, de baby stopt met ontwikkelen, oligohydramnion, pre-eclampsie of abruptio placenta.

Verschillende methoden van inductie van arbeid

Er zijn verschillende soorten inductie van de bevalling die worden aangepast aan de toestand van de zwangere vrouw en de ervaren zwangerschapsproblemen. Hieronder volgen de soorten:

1. Gebruik van de m.-techniekEmbrane strippen

De arts of verloskundige zal haar vinger gebruiken om het slijmvlies van de vruchtzak van de baarmoederhals te scheiden. Deze methode kan het hormoon prostaglandine vrijgeven dat de bevalling kan veroorzaken.

2. De baarmoederhals laten rijpen

De arts zal medicijnen geven die hormonen bevatten om de baarmoederhals te verdunnen of te rijpen, hetzij in de vorm van orale medicatie of medicijnen die in de vagina worden ingebracht (zetpillen).

Naast het toedienen van medicijnen kan deze methode ook worden gedaan door een katheter met een zoutoplossing in de baarmoederhals te brengen.

3. Het vruchtwater breken

Deze methode, amniotomie genoemd, wordt uitgevoerd wanneer het hoofd van de baby zich in het onderbekken bevindt en de baarmoederhals halfopen is. Deze methode wordt gedaan door een klein gaatje in de vruchtzak te maken.

Later zullen zwangere vrouwen een uitbarsting van warme vloeistof voelen wanneer de vruchtzak is gescheurd.

4. Gebruik van medicijnen die in de ader worden toegediend

Deze methode maakt gebruik van het hormoon oxytocine, een synthetisch hormoon dat samentrekkingen van de baarmoeder veroorzaakt, dat via een ader wordt ingebracht. Oxytocine-hormooninfusie wordt gedaan als de baarmoederhals dunner en zachter wordt.

Niet zelden gebruiken artsen ook een combinatie van verschillende van de bovenstaande methoden om de bevalling op gang te brengen. Als de baarmoederhals zachter is geworden en er geen stoornissen zijn, zal de bevalling meestal een paar uur na inductie plaatsvinden. Als de inductie echter niet lukt, is een keizersnede de laatste optie voor bevalling.

Risico's die kunnen optreden na inductie van arbeid

Net als elke andere medische procedure, heeft inductie van arbeid ook risico's. Daarom wordt inductie van arbeid alleen gedaan op basis van sterke overwegingen en redenen. Er zijn verschillende risico's die kunnen voortvloeien uit arbeid inductie, waaronder:

• Ernstige pijn vergeleken met weeën bij normale bevalling
• Zwakke hartslag en verminderde zuurstoftoevoer naar de baby, vanwege het gehalte aan oxytocine of prostaglandinen in geneesmiddelen voor het opwekken van arbeid
• Infecties bij moeder en baby
• Bloeding die optreedt omdat de baarmoederspieren niet samentrekken na de bevalling (uteriene atonie)
• Breuk van de baarmoeder die verwijdering van de baarmoeder vereist

Inleiding van de bevalling wordt niet aanbevolen als de zwangere vrouw bepaalde aandoeningen heeft, zoals genitale herpesinfectie, een voorgeschiedenis van een keizersnede met een verticale incisie, een voorgeschiedenis van een grote operatie aan de baarmoeder, een verzakking van de navelstreng of het geboortekanaal is te smal voor het kindje.

Zorg er daarom voor dat zwangere vrouwen en hun families met hun verloskundige hebben overlegd voordat ze besluiten om inductie van de bevalling te ondergaan. Later zal de arts de juiste methode van arbeidsinductie bepalen, afhankelijk van de gezondheidstoestand van de zwangere vrouw.