optimusveterinaria.com

Nierinfectie of pyelonefritis is een infectie van de nieren, die symptomen kunnen veroorzaken in de vorm van het verschijnen van bloed of pus in de urine. Nierinfectie vaak gebeuren door een eerdere blaasontsteking.

Nierinfecties lopen meer risico bij vrouwen dan bij mannen. Bovendien maken reeds bestaande urinewegaandoeningen iemand vatbaarder voor nierinfecties. Voor de behandeling van een nierinfectie is ziekenhuisopname over het algemeen niet vereist, tenzij de patiënt een kind is, uitgedroogd is of sepsis heeft.

Symptomen van nierinfectie

Symptomen van een nierinfectie verschijnen meestal twee dagen nadat de infectie is opgetreden. De volgende symptomen treden op bij patiënten met nierinfecties:

• Aanwezigheid van bloed of pus in de urine
• Ongewone urinegeur
• Rugpijn of lage rugpijn
• Koorts
• rillen
• Zwak
• Geen eetlust
• Misselijkheid en overgeven
• Diarree

Symptomen van een nierinfectie kunnen ook gepaard gaan met andere symptomen van een urineweginfectie, zoals een pijnlijk of branderig gevoel bij het plassen, vaker plassen of moeite met plassen.

Ouderen en kinderen met nierinfecties vertonen soms geen duidelijke symptomen. Bij ouderen kan een nierinfectie stoornissen van het bewustzijn veroorzaken, zoals verward kijken en onduidelijke spraak. Bij kinderen kan deze aandoening kinderen kieskeurig maken en het bed nat maken.

Wanneer Hhuidige naar NSokter

Raadpleeg onmiddellijk een arts als u symptomen van een urineweginfectie ervaart, zoals pijn en een branderig gevoel bij het plassen, en uw urine er troebel of roodachtig uitziet. Onbehandelde urineweginfecties kunnen zich ontwikkelen tot nierinfecties.

Doe een heronderzoek naar de arts urineweginfectie is behandeld maar de toestand verbetert niet.

Nierinfecties die niet goed worden behandeld, kunnen zich ontwikkelen tot sepsis die levensbedreigend kan zijn. Raadpleeg onmiddellijk een arts als symptomen van sepsis optreden, zoals hartkloppingen, kortademigheid of verminderd bewustzijn.

Gebruikers van urinekatheters lopen ook risico op nierinfecties, vooral als de katheter na thuiskomst nog moet worden ingebracht. Voer regelmatig controles uit met uw arts om te anticiperen op het risico op een nierinfectie.

Oorzaken van nierinfectie

De meeste nierinfecties worden veroorzaakt door bacteriële infecties. Naast bacteriën kunnen nierinfecties ook worden veroorzaakt door virale of schimmelinfecties, hoewel beide zeldzaam zijn.

Bacteriën die nierinfecties veroorzaken, komen meestal uit het spijsverteringskanaal dat met uitwerpselen naar buiten komt, vervolgens de urinewegen binnenkomt en zich in de blaas vermenigvuldigt en zich vervolgens naar de nieren verspreidt.

Meestal worden de bacteriën die eerder zijn binnengekomen met de urine verspild, dus er is geen infectie. Onder bepaalde omstandigheden zullen deze bacteriën zich echter vermenigvuldigen in de urinewegen en zich uiteindelijk verspreiden naar de nieren.

Risicofactoren voor nierinfectie

Er zijn verschillende factoren die het risico op urineweginfecties kunnen verhogen, waaronder nierinfecties, namelijk:

• Vrouwelijk geslacht.
• Seksueel actief. Seksuele activiteit kan de urinewegen irriteren en het voor bacteriën gemakkelijker maken om de blaas binnen te komen.
• Heb anale seks. Door dit seksuele gedrag kunnen bacteriën in de anus gemakkelijker de urinewegen binnendringen.
• Zwangerschap, omdat de urinestroom langzamer wordt door fysieke veranderingen tijdens de zwangerschap, waardoor bacteriën zich gemakkelijk naar de nieren kunnen verspreiden.
• Urineweg misvorming.
• Urinewegobstructie, bijvoorbeeld door zwelling van de prostaat.
• Frequente constipatie, vooral bij kinderen.
• Een zwak immuunsysteem hebben, bijvoorbeeld door hiv/aids of de bijwerkingen van chemotherapiemedicijnen.
• Lijdend aan prostatitis, een infectie van de prostaatklier die zich naar de nieren kan verspreiden.
• Schade aan zenuwen rond de blaas. Deze aandoening zorgt ervoor dat de patiënt niet weet dat hij een urineweginfectie heeft, totdat de infectie zich verspreidt naar de nieren.
• Lijdend aan een ziekte die het plassen bemoeilijkt (urineretentie), bijvoorbeeld multiple sclerose of spina bifida.

Sommige medische procedures kunnen ook het risico op nierinfectie verhogen, met name medische procedures waarbij bepaalde instrumenten in de urinewegen worden ingebracht, zoals een cystoscopie. Daarnaast kan het langdurig gebruik van een urinekatheter ook het risico op een nierinfectie vergroten.

Diagnose van nierinfectie

Om een ​​nierinfectie te diagnosticeren, zal de arts vragen stellen over de symptomen en medische geschiedenis van de patiënt. Daarnaast zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief het controleren van de lichaamstemperatuur en bloeddruk van de patiënt. Daarna kan de arts een ondersteunend onderzoek uitvoeren dat bestaat uit:

urine test

De arts zal een urinemonster nemen voor onderzoek in het laboratorium. Onderzoek van urinemonsters wordt gedaan om infecties in de nieren en urinewegen op te sporen en om het type bacterie te bepalen dat de infectie veroorzaakt.

Scannen

Het scannen van de urinewegen met CT-scans en echografie heeft tot doel gezondheidsproblemen in de nierorganen op te sporen. Via de scan kan de arts achterhalen hoe ernstig de nierinfectie is.

Nierinfectie behandeling

De belangrijkste behandeling voor nierinfecties is de toediening van antibiotica. De antibiotica die meestal worden gegeven zijn: ciprofloxacine of ikevofloxacine. Vooral voor zwangere vrouwen zijn de gegeven antibiotica: cefalexine.

Om pijn en koorts te verlichten, zal de arts gewoonlijk geven: paracetamol. Om het herstel goed en snel te laten verlopen, doe je daarnaast de volgende dingen thuis:

• Drink veel water om bacteriën uit de nieren te verwijderen en om uitdroging te voorkomen.
• Gebruik een warm kussen op je buik, rug of taille om pijn te verminderen.
• Vooral voor vrouwelijke patiënten, niet gehurkt urineren, maar zittend op het toilet, zodat het ledigen van de blaas beter verloopt.
• Genoeg rust.

intramuraal in het ziekenhuis

Soms is een ziekenhuisopname nodig om een ​​nierinfectie te behandelen. Uw arts zal ziekenhuisopname aanbevelen als:

• Nierinfecties komen voor bij kinderen.
• Nierinfectie is zeer ernstig en vereist intraveneuze antibiotica.
• Nierinfectie verschijnt opnieuw (recidief).
• Nierinfecties komen voor bij mannen, omdat deze aandoening zeldzaam is bij mannen. Een ziekenhuisonderzoek is nodig om de oorzaak van de infectie vast te stellen.

Naast de bovenstaande voorwaarden kan ziekenhuisopname nodig zijn als:

• De toestand verbetert niet binnen een dag na het nemen van antibiotica.
• Niet in staat om eten, drinken en medicijnen door te slikken.
• Uitdroging ervaren.
• Zwanger bent en koorts heeft boven 39⁰C.
• De leeftijd van de patiënt is ouder dan 65 jaar.
• Een chronische ziekte hebben, zoals diabetes, nierziekte of leverziekte.
• Ernstige pijn in de taille of buik ervaren.
• De symptomen van sepsis ervaren.

Complicaties eenals gevolg van een nierinfectie

De volgende zijn enkele van de complicaties die kunnen voortvloeien uit een nierinfectie:

• Nierabces

  Deze aandoening treedt op wanneer vloeibare pus in het nierweefsel verschijnt. Nierabces kan dodelijk zijn omdat de bacteriën of pus zich naar andere delen van het lichaam kunnen verspreiden, bijvoorbeeld naar de bloedbaan of de longen.

• Sepsis

  Sepsis treedt op wanneer de infectie zich heeft verspreid naar de bloedbaan. Deze complicatie kan dodelijk zijn omdat bacteriën in de bloedbaan zich kunnen verspreiden naar vitale organen, zoals het hart, de hersenen en de longen.

• Nierfalen

  Nierfalen Het treedt op wanneer de nieren niet normaal kunnen functioneren als gevolg van schade aan niercellen. Nierbeschadiging kan tijdelijk of permanent zijn.

• Complicaties tijdens de zwangerschap

  Zwangere vrouwen die aan nierinfecties lijden, lopen risico op gevaarlijke complicaties. Indien onbehandeld, kunnen nierinfecties bij zwangere vrouwen ervoor zorgen dat de baby een vroeggeboorte krijgt of geboren wordt met een laag geboortegewicht.

Preventie van nierinfecties

Nierinfecties kunnen worden voorkomen door de risicofactoren te vermijden. Manieren die kunnen worden gedaan zijn:

• Drink ijverig water zodat er nog regelmatig urine geproduceerd kan worden, zodat bacteriën in de urinewegen periodiek verwijderd kunnen worden.
• Wen aan het plassen na geslachtsgemeenschap, zodat bacteriën die in de urinewegen terechtkomen, verloren gaan.
• Houd het plassen niet vast of stel het niet uit. Als je moet plassen, ga dan direct naar het toilet.
• Gebruik geen verzorgings- of cosmetische producten op de geslachtsdelen, om irritatie te voorkomen die een infectie kan veroorzaken.
• Vooral voor vrouwen, maak de geslachtsdelen schoon door van voren naar achteren af ​​te vegen om verspreiding van bacteriën van de anus naar de geslachtsdelen te voorkomen.