optimusveterinaria.com

Vrouwenbesnijdenis is een procedure waarbij een deel of alle uitwendige vrouwelijke geslachtsdelen worden verwijderd. Vrouwenbesnijdenis wordt niet om medische redenen uitgevoerd en kan zelfs een negatieve invloed hebben op de gezondheid.

De term vrouwenbesnijdenis is eigenlijk onjuist. Een meer geschikte term voor deze procedure is vrouwelijke genitale verminking ( vrouwelijke genitale verminking ). De reden is niet alleen de voorhuid of de huidplooi die de clitoris omgeeft die bij deze procedure wordt verwijderd, maar ook de clitoris zelf.

Vrouwenbesnijdenis of vrouwelijke genitale verminking is heel gewoon in Afrika en het Midden-Oosten. Naar schatting hebben wereldwijd meer dan 200 miljoen vrouwen deze procedure ondergaan. De meerderheid van deze vrouwen werd besneden voordat ze 15 jaar oud waren.

Sinds 1997 mag deze procedure niet meer worden toegepast. Behalve dat het wordt uitgevoerd zonder medische vaardigheden of indicaties, heeft vrouwenbesnijdenis ook een negatief effect op de gezondheid.

Vrouwenbesnijdenis en zijn soorten

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) definieert vrouwenbesnijdenis of vrouwelijke genitale verminking als elke procedure waarbij een deel of alle uitwendige vrouwelijke genitaliën worden verwijderd.

Vrouwenbesnijdenis wordt over het algemeen uitgevoerd om sociale en culturele redenen. In sommige culturen is deze procedure een vereiste voor een vrouw om te trouwen. In sommige andere culturen is vrouwenbesnijdenis een vorm van respect voor een vrouw voor haar familie.

Over het algemeen zijn er vier soorten vrouwenbesnijdenis, namelijk:

• Type 1

  Deze vorm van vrouwenbesnijdenis wordt ook wel een clitoridectomie genoemd. Bij dit type wordt een deel of de hele clitoris verwijderd.

• Typ 2

  Bij vrouwenbesnijdenis type 2 wordt niet alleen een deel of de gehele clitoris verwijderd, maar ook de schaamlippen. De schaamlippen zijn de binnenste en buitenste "lippen" die de vagina omringen.

• Typ 3

  Bij vrouwenbesnijdenis type 3 worden de schaamlippen aan elkaar genaaid om de vaginale opening kleiner te maken. Deze vorm van vrouwenbesnijdenis wordt ook wel infibulatie genoemd.

• Typ 4

  Type 4 vrouwenbesnijdenis omvat alle soorten procedures die de vrouwelijke geslachtsdelen beschadigen voor niet-medische doeleinden, waaronder steken, snijden, schrapen of verbranden.

Ongeveer 90% van de gevallen van vrouwenbesnijdenis valt in type 1, 2 of 4. Terwijl de rest, dat is ongeveer 10% of meer, type 3 vrouwenbesnijdenis is.

De impact van vrouwenbesnijdenis op de gezondheid

Vrouwenbesnijdenis is een gevaarlijke praktijk en kan een negatieve invloed hebben op de gezondheid. Daarom is de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) tegen elke vorm van vrouwenbesnijdenis en dringt er bij zorgverleners met klem op aan deze procedure niet uit te voeren, zelfs als de patiënt of de familie van de patiënt daarom verzoekt.

In tegenstelling tot mannenbesnijdenis heeft vrouwenbesnijdenis geen gezondheidsvoordelen. Aan de andere kant kan deze procedure juist verschillende klachten veroorzaken, zoals:

1. Geestelijke gezondheidsproblemen

Vrouwenbesnijdenis kan ervoor zorgen dat vrouwen die het ondergaan psychologisch trauma en depressie ervaren. Indien aanhoudend, kan deze psychische stoornis zelfs leiden tot zelfmoordgedachten.

2. Cyste

Bij vrouwenbesnijdenis bestaat het risico dat er cysten en abcessen ontstaan.

3. Bloeden

Bloedingen kunnen optreden als gevolg van het doorsnijden van bloedvaten in de clitoris of andere bloedvaten rond de geslachtsdelen tijdens de vrouwenbesnijdenis.

4. Interferentie bij seks

Schade aan het zeer gevoelige genitale weefsel, vooral de clitoris, kan leiden tot verminderd seksueel verlangen, pijn tijdens seks, moeite met penispenetratie, verminderde smering tijdens geslachtsgemeenschap en verminderde of afwezige orgasmen (anorgasmie).

5. Constante pijn

Het doorsnijden van de zenuwuiteinden en het genitale weefsel kan ondraaglijke pijn veroorzaken. Niet alleen dat, de genezingsperiode is ook pijnlijk.

6. Infectie

Infectie kan optreden door het gebruik van gebruikt en besmet gereedschap. Als gevolg van deze procedure kunnen veel soorten infecties optreden. Een daarvan is tetanus, dat de dood kan veroorzaken.

7. Urinewegaandoeningen

Vrouwen die een vrouwenbesnijdenis ondergaan, kunnen plasproblemen krijgen, zoals pijn bij het plassen of niet kunnen plassen.

8. Verstoringen in de bevalling

Vanwege de vernauwing van het geboortekanaal kan vrouwenbesnijdenis, vooral bij type 3, een moeilijke bevalling, tranen in het geboortekanaal, bloedingen na de bevalling en langdurige bevalling veroorzaken die het leven van zowel moeder als baby kunnen bedreigen.

Therapie voor vrouwen die VGV ondergaan

Om de problemen veroorzaakt door vrouwenbesnijdenis te verminderen, kan een operatie worden uitgevoerd om de vagina te openen, ook wel deïnfibulatie genoemd. Houd er echter rekening mee dat deze procedure het verloren weefsel niet kan vervangen of reeds opgelopen schade kan herstellen.

Deïnfibulatiechirurgie wordt meestal aanbevolen voor de volgende aandoeningen:

• Vrouwen die geen seks kunnen hebben of moeite hebben met urineren
• Zwangere vrouwen die risico lopen op problemen tijdens de bevalling

Deïnfibulatie moet vóór de zwangerschap worden uitgevoerd. Indien geforceerd, kan deze operatie echter nog steeds tijdens de zwangerschap worden uitgevoerd, maar idealiter vóór de laatste 2 maanden van de zwangerschap.

De operatie wordt uitgevoerd door een incisie te maken om het littekenweefsel boven de vaginale ingang te openen. Deze procedure wordt meestal uitgevoerd onder plaatselijke verdoving en de patiënt hoeft daarna niet in het ziekenhuis te worden opgenomen. In sommige gevallen is echter algemene anesthesie of een injectie in de rug (epiduraal) vereist.

In wezen is vrouwenbesnijdenis geen procedure die wordt uitgevoerd om gezondheidsredenen. Integendeel, het ondergaan van deze procedure kan veel gezondheidsproblemen veroorzaken.

Als u of iemand in uw omgeving vrouwenbesnijdenis heeft ondergaan en verschillende klachten heeft zoals hierboven beschreven, ga dan direct naar een arts zodat deze kan worden behandeld.

  Geschreven door:

dr. Sonny Seputra, M.Ked.Klin, Sp.B, FINACS

(Chirurg specialist)