optimusveterinaria.com

Schaamluis of Pthyrus schaambeen is een klein parasitair insect dat harige delen van het menselijk lichaam kan besmetten, vooral in het schaamhaar. Deze parasiet leeft door bloed door de huid te zuigen en kan jeuk veroorzaken in het besmette gebied.

Schaamluizen hebben een kleinere lichaamsgrootte dan hoofdluizen. Daarom zijn deze luizen beter in staat om te overleven op grof en dik gestructureerd haar in vergelijking met hoofdhaar dat meestal fijner is.

Naast schaamhaar kunnen deze luizen ook voorkomen in okselhaar, beenhaar, baard, snor, borsthaar, rughaar en wimpers en wenkbrauwen.

Oorzaken van schaamluis

Schaamluizen worden over het algemeen overgedragen via direct contact met een geïnfecteerde persoon, vooral intiem direct contact, zoals geslachtsgemeenschap. Daarnaast kan schaamluis ook worden overgedragen via besmette voorwerpen, zoals lakens, dekens, handdoeken en kleding.

Bij kinderen kan de overdracht van schaamluis optreden wanneer het kind slaapt op een matras dat is blootgesteld aan deze parasiet van een geïnfecteerde persoon. Omdat schaamhaar niet is gegroeid, nestelen zich over het algemeen schaamluis bij kinderen in de wimpers en wenkbrauwen.

Opgemerkt moet worden dat in bepaalde gevallen de ontdekking van schaamluis op de wenkbrauwen en wimpers van kinderen ook kan wijzen op de mogelijkheid van seksueel misbruik en verder moet worden onderzocht.

Schaamluizen hebben drie ontwikkelingsstadia, namelijk eieren, nimfen en volwassen luizen. Luizeneieren zijn meestal stevig vastgemaakt aan de basis van de haarschacht en zijn geelachtig wit van kleur. De eieren komen binnen 6-10 dagen uit en worden nimfen.

Nimfen lijken qua vorm op volwassen vlooien, maar zijn kleiner van formaat, waardoor ze moeilijk te zien zijn. De ontwikkeling van nimfen tot volwassen luizen varieert van 2-3 weken.

Volwassen vlooien zijn licht grijs van kleur, hebben 6 poten waardoor ze op krabben lijken, en zijn ongeveer 2 mm groot. Een vrouwelijke luis kan tijdens haar leven tot 300 eieren leggen, variërend van 1-3 maanden.

Schaamluizen moeten op de menselijke huid leven en worden niet overgedragen door op andermans lichaam te springen. Als het haar los zit of uit het haar valt, zullen schaamluizen binnen 1-2 dagen sterven.

Risicofactoren voor schaamluis

Schaamluis kan op iedereen worden overgedragen. Overdracht komt echter vaker voor bij volwassenen die al seksueel actief zijn. Bovendien kan het wonen in een buurt of gebied waar veel mensen wonen, zoals een slaapzaal, ook het risico verhogen om schaamluis op te lopen.

Symptomen van schaamluis

Symptomen als gevolg van schaamluis beginnen meestal te verschijnen na 5 dagen luizen die het lichaamsgebied bezetten. Symptomen die kunnen optreden zijn onder meer:

• Jeukende huid, vooral 's nachts, als gevolg van een allergische reactie op vlooienspeeksel
• Kleine blauwpaarse vlekjes op de huid van tekenbeten
• Bruine vlekken op ondergoed, dit zijn uitwerpselen van schaamluis
• Luizeneieren aan de basis van het haar of luizen in het haar zijn zichtbaar
• Lichte koorts

Soms verschijnen deze symptomen niet bij sommige patiënten, zodat schaamluis kan worden verspreid naar andere mensen zonder het te beseffen.

Als deze parasiet wimpers en wenkbrauwen infecteert, kunnen symptomen zijn jeuk, zwelling van de oogleden en rode ogen.

Wanneer naar de dokter?

Neem contact op met uw arts als u een van de bovenstaande symptomen ervaart of als u niet in staat bent om schaamluis te verwijderen met zelfzorg thuis met vrij verkrijgbare middelen voor het verwijderen van schaamluis.

Bel onmiddellijk uw arts als u tijdens de zwangerschap schaamluis krijgt of als u symptomen opmerkt die erger worden, zoals een ontsteking of huidinfectie door te veel krassen op het jeukende gebied.

Diagnose schaamluis

Om de diagnose te stellen, zal de arts in eerste instantie vragen stellen over de symptomen die de patiënt ervaart. Daarna zal de arts een lichamelijk onderzoek van het getroffen gebied uitvoeren.

Om de aanwezigheid van schaamluis te bevestigen, zal de arts meestal een vergrootglas of microscoop gebruiken, zodat schaamluis en hun ontwikkeling in het getroffen gebied duidelijker kunnen worden gezien.

Als is vastgesteld dat de patiënt besmet is met schaamluis, moet er ook een onderzoek worden uitgevoerd bij mensen die de afgelopen 3 maanden seks hebben of veel lichamelijk contact hebben gehad met de patiënt.

Op basis van bepaalde overwegingen kan de arts ook tests uitvoeren om seksueel overdraagbare aandoeningen op te sporen.

Behandeling van schaamluis

Behandeling van schaamluis kan met medicijnen en zelfzorg. De uitleg is als volgt:

Afgevenmedicijn

Schaamluizen kunnen worden behandeld met externe medicijnen, zoals lotions, crèmes of shampoos. Het type antiparasitair geneesmiddel dat gewoonlijk wordt gebruikt, is permethrine.

Let op, permethrine kan alleen op de huid worden gebruikt. Daarnaast zijn er verschillende bijwerkingen die kunnen optreden door het gebruik van dit antiparasitaire medicijn, namelijk jeuk, roodheid of warmte op de huid.

Voor patiënten met schaamluis op de wimpers, kan de arts de patiënt adviseren om vaseline voorzichtig op het getroffen gebied aan te brengen. Bij oogklachten worden ook oogdruppels gegeven.

Als na de behandeling de luizen nog steeds worden gevonden of de symptomen nog steeds worden gevoeld, moet de patiënt de behandeling 9-10 dagen herhalen. Controleer het besmette gebied tijdens en nadat de tweede behandelperiode voorbij is, om er zeker van te zijn dat er luizen of eitjes in het gebied achterblijven.

Zelfzorg

De volgende zijn zelfzorginspanningen die thuis kunnen worden gedaan om de verspreiding van schaamluis te behandelen en te voorkomen:

• Was en droog het haar in het gebied met schaamluis grondig en regelmatig
• Gebruik schoon ondergoed en verander het regelmatig
• Zich te ontdoen van zichtbare schaamluis in het haar met een luizenkam of met vingernagels
• Was alle handdoeken, kleding of beddengoed in warm water
• Maak alle kamers in huis schoon, vooral de kamers die vaak bezet zijn, zoals de slaapkamer of de familiekamer
• Reinig de badkamer of toilet met carbolische reinigingsvloeistof of ontsmettingsmiddel
• Vermijd seks voordat schaamluis volledig is genezen

Complicaties van schaamluis

Hoewel het zeldzaam is, kan een persoon die besmet is met schaamluis een aantal complicaties ervaren als de aandoening niet onmiddellijk wordt behandeld. Complicaties die kunnen optreden zijn:

• Infecties, zoals impetigo of steenpuisten, als gevolg van veelvuldig krabben van het getroffen gebied
• Ontsteking van de oogleden (blefaritis) of conjunctivitis, door de aanwezigheid van schaamluis in de wimpers

Preventie van schaamluis

Hieronder volgen enkele maatregelen die u kunt nemen om het risico op het oplopen van schaamluis te verkleinen:

• Vermijd het delen van persoonlijke spullen, zoals handdoeken en kleding.
• Vermijd ongezonde seksuele relaties, zoals vaak wisselende partners.
• Was lakens, handdoeken en kleding regelmatig in warm water, idealiter eens in de 1-2 weken.
• Schone slaapkamers, woonkamers, badkamers en ruimtes in huis die regelmatig worden gebruikt.
• Als je schaamluis hebt, heb dan geen seks totdat je door een arts genezen bent verklaard, en nodig je partner uit om naar de dokter te gaan.