optimusveterinaria.com

Ruggenmergletsel is een aandoening die schade veroorzaakt aan de zenuwen in het wervelkanaal. Ruggenmergletsels worden over het algemeen veroorzaakt door verkeersongevallen, sportblessures of fysiek geweld.

Het ruggenmerg is een kanaal van de hersenen dat van de nek naar het staartbeen loopt. Deze zenuwen spelen een belangrijke rol bij het verzenden van signalen van de hersenen naar de rest van het lichaam en vice versa. Als deze zenuw beschadigd is, treden er stoornissen op in verschillende lichaamsfuncties, zoals het verlies van het vermogen om dingen te bewegen of te voelen.

Verwondingen aan het ruggenmerg moeten onmiddellijk worden behandeld. Als de behandeling niet onmiddellijk wordt uitgevoerd, kan de patiënt een langere herstelperiode nodig hebben. Bovendien zal de kans op verergering van de aandoening of het optreden van complicaties ook groter zijn.

Oorzaken van ruggenmergletsel

Ruggenmergletsels kunnen het gevolg zijn van schade aan de wervelkolom, het bindweefsel tussen de wervels of aan het ruggenmerg zelf. Ruggenmergletsels zijn onderverdeeld in twee soorten op basis van de oorzaak, namelijk traumatisch en niet-traumatisch.

Traumatisch dwarslaesie is een letsel dat ontstaat als gevolg van een verschuiving, breuk of verstuiking van de wervelkolom als gevolg van een ongeval, bijvoorbeeld door:

• Ongeval met motorvoertuig
• Vallen terwijl je onderweg bent
• Ongelukken tijdens het sporten
• Fysiek misbruik

Ondertussen zijn niet-traumatische ruggenmergletsels verwondingen veroorzaakt door andere aandoeningen of ziekten, zoals:

• Kanker
• artritis (artritis)
• osteoporose
• Polio
• Abnormale groei van de wervelkolom vanaf de geboorte
• Ontsteking van de wervelkolom
• Spinale tuberculose, die gewrichts- en ruggengraatschade kan veroorzaken
• Infecties die abcessen in de wervelkolom veroorzaken

Risicofactoren voor dwarslaesie

Er zijn verschillende factoren die het risico op een dwarslaesie verhogen, namelijk:

• Mannelijk geslacht
• Tussen 16-65 jaar of senioren ouder dan 65 jaar
• Lijdend aan ziekten die verband houden met botten en gewrichten, zoals osteoporose of artritis
• Activiteiten met een hoog risico uitvoeren, zoals extreme sporten of autorijden zonder veiligheidsuitrusting
• Het consumeren van alcoholische dranken
• Met gebreken of afwijkingen in de botgroei sinds de geboorte

Symptomen van ruggenmergletsel

De belangrijkste symptomen die gewoonlijk duidelijk te zien zijn bij ruggenmergletsels zijn motorische stoornissen in de vorm van spierzwakte en sensorische stoornissen in de vorm van gevoelloosheid. Op basis van de ernst van het letsel kunnen de symptomen worden onderverdeeld in:

• Symptomen zijn niet gegeneraliseerd of gelokaliseerd (incompleet)

  Onvolledige symptomen treden op wanneer een zenuwbeschadiging alleen een verminderd vermogen om te bewegen (zwakke beweging) of te voelen veroorzaakt.

• Algemene symptomen (compleet)

  Gegeneraliseerde symptomen worden gekenmerkt door het verlies van alle sensorische en motorische vermogens, zodat de patiënt helemaal niet kan bewegen of voelen.

Verlies van het vermogen om te bewegen als gevolg van letsel aan het ruggenmerg kan verder worden onderverdeeld in twee categorieën, namelijk:

• Tetraplegie of tetraparese

  Tetraplegie is spierverlamming (verlamming) in zowel armen als benen, terwijl tetraparese spierzwakte is op dezelfde locatie. Deze verlamming of zwakte kan ook optreden in de borstspieren, waardoor de patiënt moeilijk kan ademen en een ademhalingsapparaat nodig is. Deze symptomen treden op als gevolg van letsel aan het ruggenmerg dat zich in de nek bevindt.

• Paraplegie of paraparese

  Paraplegie is verlamming die optreedt in de onderste helft van het lichaam (beide benen), terwijl paraparese spierzwakte is. Deze klacht treedt meestal op als de dwarslaesie in de onderrug optreedt.

Naast motorische en sensorische symptomen zijn er andere symptomen die kunnen optreden als gevolg van een dwarslaesie. Deze symptomen kunnen voor elke patiënt anders zijn, afhankelijk van de locatie van het letsel en de ernst van de aandoening. Enkele veelvoorkomende symptomen die optreden bij mensen met ruggenmergletsels zijn:

• Ademhalingsstoornissen
• Plotselinge beweging van bepaalde lichaamsdelen
• Pijn of stijfheid in bepaalde lichaamsdelen
• Niet in staat om urineren of ontlasting te beheersen
• Verminderd seksueel verlangen
• Pijn of een prikkend gevoel in bepaalde lichaamsdelen
• Hoofdpijn

Wanneer naar de dokter?

Neem contact op met uw arts als u een van de bovengenoemde klachten ervaart. Onderzoek en behandeling moeten onmiddellijk worden uitgevoerd om ernstigere verwondingen en complicaties te voorkomen.

Als u bovendien een trauma of ernstig letsel aan hoofd en nek ervaart, raadpleeg dan onmiddellijk een arts, ook als u geen symptomen voelt. Trauma aan het hoofd en de nek kan ruggenmergletsel veroorzaken met laat optredende symptomen.

Diagnose van spinale zenuwletsel

Om dwarslaesie te diagnosticeren, zal de arts vragen naar de symptomen en klachten van de patiënt, de medische geschiedenis en de medische procedures die de patiënt heeft ondergaan. Bij patiënten die een ongeval hebben gehad, zal de arts uitgebreid vragen naar het incident, vooral hoe de impact door de patiënt is ervaren.

Daarna zal de arts een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren, evenals een neurologisch onderzoek dat een onderzoek omvat van de spierkracht en het vermogen van de patiënt om aanraking, trillingen of temperatuur te voelen.

De arts zal ook verschillende ondersteunende onderzoeken uitvoeren om de toestand van de wervelkolom en het ruggenmerg van de patiënt te zien. De volgende tests worden gebruikt bij het diagnosticeren van ruggenmergletsels:

• Röntgenfoto

  Röntgenfoto's worden meestal gemaakt als er een vermoeden bestaat dat er schade is aan de wervelkolom na een ongeval, zoals een wervelfractuur. Röntgenstralen kunnen ook worden gebruikt om andere aandoeningen van de wervelkolom, zoals tumoren of artritis, op te sporen.

• CT-scan

  Deze test dient om een ​​beter beeld van de wervelkolom te laten zien dan röntgenfoto's. De beelden van CT-scans worden vanuit verschillende hoeken genomen, zodat ze afwijkingen kunnen vertonen die op röntgenfoto's niet te zien zijn.

• MRI

  Een MRI kan artsen helpen om zachte weefsels te zien, zoals het ruggenmerg zelf en het omliggende zachte weefsel. Het kan ook hernia nucleus pulposus, bloedstolsels of tumoren detecteren die mogelijk nauwkeuriger op het ruggenmerg drukken.

Behandeling van spinale zenuwletsel

Zoals eerder beschreven, kan ruggenmergletsel traumatisch of niet-traumatisch zijn. Bij niet-traumatische ruggenmergletsels wordt de behandeling afgestemd op de onderliggende oorzaak.

Een letsel veroorzaakt door een tumor kan bijvoorbeeld worden behandeld met tumorchirurgie, radiotherapie of chemotherapie. Ondertussen kunnen verwondingen veroorzaakt door artritis worden behandeld met ontstekingsremmende medicijnen en fysiotherapie.

Bij accidenteel letsel moet de patiënt direct na het ongeval een nekbrace worden omgedaan. Dit is om beweging in de wervelkolom te voorkomen die de blessure kan verergeren.

Daarna wordt de patiënt op een speciale brancard gelegd om naar de SEH te worden gebracht. In kritieke omstandigheden na een ongeval zal de arts van de eerste hulp maatregelen nemen om het ademhalingsvermogen van de patiënt te behouden, shock te voorkomen en de stabiliteit van de wervelkolom te behouden.

Nadat de patiënt stabiel is, zal de arts beginnen met het geven van therapie om het ruggenmergletsel zelf te behandelen. Enkele van de inspanningen die artsen leveren, zijn onder meer:

• Tractie installatie

  De patiënt kan een nek- en rugsteun of een speciaal bed krijgen, zodat het hoofd, de nek of de rug helemaal niet beweegt. Deze actie wordt gedaan om te voorkomen dat de toestand van de patiënt verslechtert en om de structuur van de wervelkolom in een normale positie te herstellen.

• Chirurgie

  Indien nodig zal de arts een operatie uitvoeren om de positie van de gebroken wervelkolom te stabiliseren, door stukjes bot, vreemde lichamen of wervelfracturen te verwijderen die op het ruggenmerg drukken.

Patiënten zullen ook ondersteunende therapie krijgen, zoals vocht- en voedingsinfusies, voedingssondes en urinekatheters. In sommige gevallen hebben patiënten een beademingsapparaat nodig om goed te kunnen ademen.

Geavanceerde behandeling

Voor zowel traumatische als niet-traumatische patiënten zal de arts fysiotherapieprocedures uitvoeren nadat de toestand van de patiënt verbetert. De tijd die patiënten nodig hebben om fysiotherapie te ondergaan, kan echter variëren. Hoe groter de schade, hoe langer het duurt.

Tijdens de revalidatieperiode zal de patiënt door een arts worden geleid om spierkracht te trainen en het vermogen om te bewegen te herstellen. Indien nodig zal de arts medicijnen geven om de pijn te verlichten.

Patiënten die niet hersteld zijn en verlamming ervaren, wordt aangeraden om speciale ondersteunende apparaten te gebruiken. Een van de ondersteunende apparatuur die patiënten met een dwarslaesie kan helpen, is een elektrische rolstoel.

De herstelperiode voor ruggenmergletsels duurt meestal ongeveer 1 week tot 6 maanden. In sommige gevallen kan de tijd die de patiënt nodig heeft om te herstellen en vrij te bewegen echter oplopen tot 1-2 jaar.

Complicaties van ruggenmergletsel

Complicaties die kunnen optreden als gevolg van dwarslaesie worden over het algemeen veroorzaakt door beperkingen in de spieren van het lichaam bij het bewegen, waaronder:

• Spierweefsel krimpt (spieratrofie)
• Gewichtstoename door zeer beperkte activiteit
• Blessures aan rug of billen door niet kunnen bewegen
• Longontsteking door niet-optimale ademhaling
• Constipatie of constipatie
• Zwelling van de benen
• Bloedstolsels die de beenaders kunnen verstoppen

Daarnaast zijn er nog een aantal andere complicaties die kunnen optreden, namelijk:

• Spierstijfheid
• Urinewegaandoeningen
• Urineweginfectie
• Instabiele bloeddruk
• seksuele disfunctie
• Verminderde vruchtbaarheid
• Depressie
• Pijn die niet weggaat in bepaalde lichaamsdelen

Preventie van letsel aan de wervelkolom

Over het algemeen treden ruggenmergletsels op als gevolg van ongevallen. Neem daarom de volgende maatregelen om ongelukken te voorkomen:

• Rijd veilig en volg de verkeersborden.
• Rijd niet dronken of slaperig. Probeer een chauffeur, het openbaar vervoer te gebruiken of een pauze te nemen als u zich in deze toestand bevindt.
• Gebruik veiligheidsuitrusting tijdens het rijden of sporten.
• Bij buitenactiviteiten, zoals duiken (duiken) of rotsklimmen, raadpleeg de risico's en hoe u ze kunt minimaliseren met een ervaren instructeur.
• Wees voorzichtig bij uw activiteiten door aandacht te besteden aan uw omgeving, vooral op de trap of in de badkamer.

Als u een slachtoffer van een ongeval ziet die risico loopt op een dwarslaesie, volgt u de volgende eerste hulp:

• Verplaats het lichaam van het slachtoffer niet, omdat dit de toestand kan verergeren.
• Neem onmiddellijk contact op met het ziekenhuis zodat het slachtoffer snel medische hulp kan krijgen.
• Plaats een handdoek of dikke doek aan beide zijden van de nek van het slachtoffer, zodat de nek niet beweegt. Als het slachtoffer bij bewustzijn is, zeg hem dan niet te bewegen.
• Voer eerste hulp uit, zoals het stoppen van de bloeding die optreedt door de wond aan te kleden en aan te drukken met een schone doek.