optimusveterinaria.com

Gebroken heup Een heupfractuur is een aandoening waarbij het bot in het heupgewricht is gebarsten of gebroken. Deze aandoening treedt vaak op als gevolg van een harde impact in het heupgebied.

De heup is het gewricht dat het dijbeen met het heupbeen verbindt. Deze gewrichten spelen een belangrijke rol bij het regelen van de beweging van het menselijk lichaam, zoals lopen, zitten of gewoon het lichaam draaien.

Wanneer het heupbot gebroken of gebroken is, wordt de functie van het been verstoord en kan dit de dagelijkse activiteiten belemmeren.

Wat eigenlijk wordt bedoeld met een heupfractuur is een fractuur van het bovendijbeen. Deze aandoening is een noodsituatie die onmiddellijke medische aandacht vereist.

Oorzaken van heupfracturen

Heupfracturen kunnen iedereen overkomen. Deze aandoening treedt vaak op als gevolg van een harde klap in het heupgebied als gevolg van een val, ongeval of blessure tijdens het sporten.

Naast ernstige verwondingen kunnen ook heupfracturen door lichte verwondingen of spontane heupfracturen optreden. Een persoon loopt meer risico op een heupfractuur, zelfs als er geen ernstig letsel is, als hij de volgende factoren heeft:

1. Ouderen

Heupfracturen komen vaak voor bij ouderen van 65 jaar en ouder. Ouderen zullen een afname van de botdichtheid en -kracht ervaren, waardoor ze vatbaarder worden voor fracturen.

Daarnaast ervaren ouderen ook visuele beperkingen en evenwichtsproblemen, waardoor ze kwetsbaar zijn voor vallen en verwondingen die heupfracturen kunnen veroorzaken.

2. Lijdend aan bepaalde ziekten

Osteoporose, kanker en hyperthyreoïdie zijn voorbeelden van ziekten die ervoor zorgen dat de botdichtheid afneemt, waardoor botten vatbaarder worden voor breuken. Bovendien kunnen neurologische aandoeningen, zoals dementie of de ziekte van Parkinson, een persoon ook vatbaarder maken voor vallen en heupfracturen.

3. Vrouw

Verlaagde niveaus van het hormoon oestrogeen in het lichaam bij het ingaan van de menopauze zorgen ervoor dat vrouwen sneller botdichtheid verliezen. Deze aandoening zorgt ervoor dat vrouwen meer vatbaar zijn voor heupfracturen dan mannen.

4. Obesitas

Mensen met obesitas zijn ook vatbaar voor heupfracturen als gevolg van druk van het lichaamsgewicht in het heupgebied.

5. Bijwerkingen van medicijnen

Sommige medicijnen, zoals corticosteroïden, kunnen bij langdurig gebruik de botten verzwakken. Bovendien kunnen sedativa, zoals benzodiazepinen, kan duizeligheid veroorzaken. Hierdoor wordt de kans op vallen nog groter.

6. Voedingsstoornissen

Gebrek aan calcium- en vitamine D-inname in het lichaam kan het risico op een heupfractuur vergroten. Dit komt omdat het lichaam deze twee voedingsstoffen nodig heeft voor botvorming.

7. Zelden sporten

Regelmatige lichaamsbeweging kan helpen de spier- en botsterkte te vergroten, zodat het risico op blessures kleiner is. Omgekeerd lopen mensen die zelden sporten meer risico op een heupfractuur.

8. Sigaretten en alcoholische dranken

Sigaretten en alcoholische dranken kunnen het proces van botvorming en -regeneratie remmen, waardoor botten broos worden en gemakkelijk breken.

Symptomen van een heupfractuur

De meeste symptomen van een heupfractuur treden op na een val, maar kunnen ook spontaan ontstaan. Symptomen die wijzen op een heupfractuur zijn:

• Ondraaglijke pijn in de heup of lies.
• Niet in staat om op het been te staan ​​of te rusten bij de geblesseerde heup.
• Onvermogen om ledematen op te tillen, te verplaatsen of te draaien.
• Blauwe plekken en zwelling in het gebied rond de heupen.
• Het been op de geblesseerde heup wordt korter of buigt naar buiten.

Wanneer Hhuidige naar NSokter

Neem onmiddellijk contact op met een arts of medisch officier als u valt en de bovengenoemde symptomen voelt. Probeer niet veel te bewegen en zorg dat je lichaam warm is, zodat de conditie van de blessure aan het bot niet erger wordt.

Als u lijdt aan een ziekte die het risico loopt een heupfractuur te veroorzaken, raadpleeg dan regelmatig uw arts voor behandeling.

Als u geneesmiddelen gebruikt die het risico op een heupfractuur op de lange termijn verhogen, bespreek dan de voordelen en risico's. Vraag uw arts of er enige inspanning moet worden gedaan om breuken te voorkomen.

Diagnose heupfractuur

Artsen kunnen een heupfractuur diagnosticeren aan de hand van de tekenen en symptomen die verschijnen, zoals blauwe plekken en zwelling rond de lies, evenals een abnormale positie of vorm van de heup.

Om de diagnose te bevestigen, zal de arts een onderzoek doen met röntgenfoto's om een ​​idee te krijgen van de toestand en locatie van het gebroken bot.

Als de röntgenfoto de locatie van de breuk niet kan aantonen, zal de arts andere beeldvormende tests uitvoeren, zoals een MRI- en CT-scan. Beide onderzoeken hebben tot doel de toestand van het heupbot en het omliggende weefsel in meer detail te onderzoeken.

Behandeling van heupfracturen

De meeste gevallen van heupfracturen worden operatief behandeld en zo snel mogelijk gedaan. De chirurgische methode werd bepaald op basis van het type fractuur dat optrad, het vermogen van de patiënt om te bewegen, de conditie van de botten en gewrichten en de leeftijd van de patiënt.

Er zijn verschillende werkwijzen die kunnen worden uitgevoerd, namelijk:

Penhouder (interne bevestiging)

Bij deze procedure installeert een orthopedisch arts of een orthopedisch arts die gespecialiseerd is in heup en knie speciaal gereedschap om de structuur van de botten te corrigeren en de gebroken botten terug in hun oorspronkelijke positie te lijmen. Deze operatie wordt uitgevoerd als het gebroken deel van het heupbot niet te ver beweegt.

Gedeeltelijke heupprothese

Deze procedure wordt uitgevoerd om de basis van het gebroken of beschadigde dijbeen te verwijderen en te vervangen door een kunstmatig bot. Dit type operatie wordt alleen uitgevoerd als de fractuur onregelmatig is.

Volledige heupprothese (tcomplete heupvervanging)

Bij een heupvervangende operatie zal de arts een gewrichtskom en een kunstdijbeen plaatsen om het beschadigde of gebroken onderdeel te vervangen. Procedure complete heupvervanging uitgevoerd om heupfracturen te behandelen bij patiënten die ook artritis hebben of een verminderde gewrichtsfunctie hebben als gevolg van een eerder letsel.

Herstel van heupfractuur

Tijdens de herstelperiode zullen patiënten fysiotherapie ondergaan om de botfunctie en -kracht te herstellen, de mobiliteit te verbeteren en de genezingsperiode te versnellen. Het type fysiotherapie dat wordt gegeven, hangt af van het type operatie dat eerder is uitgevoerd, evenals de gezondheidstoestand en mobiliteit van de patiënt.

Medische revalidatieartsen zullen patiënten ook helpen bij het leren uitvoeren van dagelijkse activiteiten, zoals baden en aankleden, met beperkte bewegingscondities. Patiënten kunnen het advies krijgen om een ​​tijdje een rolstoel of wandelstok te gebruiken.

Naast operatie- en revalidatieprocedures zal de arts ook medicijnen verstrekken om pijn te verlichten en het risico op heupfracturen in de toekomst te verminderen. Bij mensen met osteoporose zullen artsen bisfosfonaten voorschrijven om botten te versterken en het risico op heupfracturen te verminderen.

Complicaties van heupfractuur

Een heupfractuur is een ernstig letsel, vooral voor ouderen. Als deze aandoening niet snel wordt behandeld, kan deze een verminderde bloedstroom rond de dij veroorzaken. Letsel aan het heupbot kan er ook voor zorgen dat het bekken smal wordt.

Als de bloedstroom wordt onderbroken, zal het weefsel in het dij- en heupgebied afsterven en rotten, wat langdurige pijn veroorzaakt. Deze aandoening staat bekend als avasculaire necrose.

Heupfracturen kunnen er ook voor zorgen dat een persoon niet kan bewegen. Als beweging gedurende lange tijd wordt belemmerd, loopt een persoon het risico bloedstolsels te ontwikkelen (diepe veneuze trombose en longembolie), urineweginfecties, en longontsteking.

Preventie van heupfracturen

De belangrijkste preventie van heupfracturen is om er altijd voor te zorgen dat u niet valt en om de botsterkte in een vroeg stadium te vergroten. Deze stap kan worden gedaan door:

• Handhaaf de inname van calcium en vitamine D. Calcium kan worden verkregen uit melk, kaas en yoghurt. Terwijl vitamine D kan worden verkregen door het eten van zalm, runderlever, levertraan en garnalen.
• Elke dag regelmatig sporten om de spier- en botsterkte te vergroten en zo het risico op vallen te verkleinen.
• Beperking van alcoholgebruik, om het risico op vallen te verminderen.
• Stop met roken, want tabak kan de botdichtheid verminderen.
• Bescherm uw huis tegen voorwerpen die ervoor kunnen zorgen dat u valt of uitglijdt, zoals tapijten of elektriciteitsdraden.
• Raadpleeg een arts over de soorten medicijnen die veilig kunnen worden ingenomen, om slaperigheid en duizeligheid te voorkomen en het risico op vallen te verminderen.
• Krijg regelmatig oogonderzoeken, vooral als u diabetes of een oogziekte heeft.

Voor degenen onder u die de leeftijd hebben bereikt (ouder dan 65 jaar), kan een visuele handicap of moeilijk lopen u meer vatbaar maken voor vallen. Gebruik een wandelstok tijdens het lopen of draag een heupbeschermer om de impact van een val te minimaliseren.