optimusveterinaria.com

Euthanasie is het opzettelijk beëindigen van iemands leven om zijn lijden te verlichten. Deze procedure zelf roept in verschillende landen nog steeds de voor- en nadelen op. Dus, wat is euthanasie precies en hoe wordt het toegepast in Indonesië?

Euthanasie kan in bepaalde gevallen worden uitgevoerd, bijvoorbeeld bij patiënten met terminale ziekten die niet te genezen zijn of bij patiënten die pijn voelen en hun medische aandoening niet meer te behandelen is. Verzoeken om euthanasie kunnen door de patiënt zelf of door de familie van de patiënt worden gedaan.

Euthanasie is een ethisch ingewikkelde en complexe procedure. Enerzijds maakt deze actie een einde aan het lijden van de patiënt. Aan de andere kant leidt euthanasie ook tot de dood van de patiënt.

Naast de medische ethische code zijn er veel aspecten die bij euthanasie in overweging worden genomen, variërend van de mentale of psychologische toestand van de patiënt, de overtuigingen van patiënten en artsen tot de wetten die in elk land van toepassing zijn.

Soorten euthanasie

Euthanasie kan op verschillende manieren. Hieronder volgen enkele vormen van euthanasie:

Vrijwillige euthanasie

Vrijwillige euthanasie is een vorm van euthanasie die wordt aangevraagd door een patiënt met volledig bewustzijn en een gezonde mentale toestand. Deze actie kan worden uitgevoerd met als doel een einde te maken aan het lijden van de patiënt aan een ongeneeslijke ziekte of symptoom, bijvoorbeeld in het geval van terminale kanker.

Er zijn verschillende landen buiten Indonesië waar patiënten een verklaring kunnen afleggen of geïnformeerde toestemming die verklaarde bereid te zijn euthanasie te ondergaan. De patiënt moet echter eerst een onderzoek ondergaan door een arts en psycholoog.

Nadat het verzoek om euthanasie is goedgekeurd, kan de arts actieve euthanasie uitvoeren, bijvoorbeeld door hoge doses sedativa en pijnstillers te geven, om het leven van de patiënt te beëindigen en de patiënt te bevrijden van het lijden dat hij ervaart.

onvrijwillige euthanasie

Bij deze vorm van euthanasie wordt de beslissing om het leven te beëindigen niet door de patiënt genomen, maar door de ouders, echtgenoot, echtgenote of kinderen van de patiënt. Onvrijwillige euthanasie wordt over het algemeen uitgevoerd wanneer de patiënt bewusteloos, in vegetatieve toestand of in coma is.

Passieve euthanasie

Passieve euthanasie is een vorm van euthanasie die door artsen wordt uitgevoerd door het verminderen of beperken van medicatie die het leven van de patiënt ondersteunt, zodat de patiënt sneller kan overlijden.

Bijvoorbeeld door te stoppen met het gebruik van beademingsapparatuur bij patiënten met respiratoire insufficiëntie of coma met ernstige en blijvende hersenbeschadiging. Dit type euthanasie wordt meestal uitgevoerd bij patiënten op de intensive care (ICU) met ernstige, ongeneeslijke aandoeningen, zoals een hernia.

hulp bij zelfdoding of hulp bij zelfdoding door een arts (PAS)

Hulp bij zelfdoding door een arts Dit wordt gedaan als de arts willens en wetens een einde maakt aan het leven van een patiënt bij wie de diagnose terminale ziekte is gesteld en erg lijden voelt. De arts zal bepalen wat de meest effectieve en pijnloze PAS-methode is, bijvoorbeeld door het toedienen van hoge doses opioïden.

Euthanasie in Indonesië

In sommige landen, zoals Nederland, België, Luxemburg, Canada en Colombia, is euthanasie legaal. Terwijl in Duitsland, Japan, Zwitserland en sommige staten in de Verenigde Staten alleen de PAS-methode is toegestaan.

In Indonesië wordt euthanasie nog steeds geclassificeerd als illegaal of mag het niet worden gedaan. Het verbod op euthanasie in Indonesië wordt indirect genoemd in artikel 344 van het Wetboek van Strafrecht (KUHP).

Het artikel luidt: "Iedereen die op verzoek van die persoon het leven van een ander berooft, hetgeen duidelijk met oprechtheid wordt vermeld, wordt bedreigd met een maximum gevangenisstraf van 12 jaar."

Ondertussen is vanuit de medische kant de betrokkenheid van artsen bij euthanasie geregeld in artikel 11 van de Indonesische medische ethische code (KODEKI) betreffende levensbescherming.

In het artikel staat dat het een arts verboden is betrokken te zijn, niet betrokken te zijn of het leven te beëindigen van iemand die volgens wetenschap en kennis niet meer te herstellen is, oftewel euthanasie.

Raadpleeg daarom een ​​arts, psycholoog of psychiater voor andere passende oplossingen als u of uw familie aan een lichamelijke of geestelijke ziekte lijdt tot op het punt dat u van plan bent uw leven te beëindigen.