optimusveterinaria.com

Watervlooien of tinea pedis is een schimmelinfectie van de huid van de voeten. Deze schimmelinfectie begint meestal tussen de tenen en verspreidt zich vervolgens naar alle delen van de voet. Deze aandoening kan in alle leeftijdsgroepen voorkomen.

Watervlooien zijn ook bekend als voetschimmel of ringworm van de voeten. Watervlooien komen vaak voor op voeten die vaak nat of vochtig zijn door zweten of het dragen van strakke schoenen. Klachten die meestal worden gevoeld als iemand watervlooien heeft, zijn beenhuid die jeukt, schilferig en rood aanvoelt.

Watervlooien kunnen worden behandeld met antischimmelmiddelen. Deze aandoening kan echter opnieuw optreden als de precipiterende factor, zoals voeten die vaak vochtig en nat zijn, niet wordt aangepakt.  

Oorzaken van watervlooien

Watervlooien worden meestal veroorzaakt door schimmelinfecties van de groep dermatofyten. Infecties van deze groep schimmels kunnen ook tinea cruris en ringworm veroorzaken. Diverse soorten paddenstoelen uit de groep dermatofyten wat tinea pedis kan veroorzaken is Tricophyton rubrum, Tricophyton interdigitale, en Epidermophyton floccosum.

Watervlooien kunnen besmettelijk zijn en overdracht kan plaatsvinden door direct contact met mensen met watervlooien of contact met omgevingen en objecten die besmet zijn met schimmels, zoals handdoeken, vloeren, schoenen of kleding.  

Er zijn verschillende factoren die iemands risico op het krijgen van watervlooien kunnen vergroten, namelijk:

• Wonen in een stedelijk gebied dat dichtbevolkt is en warm weer heeft
• Activiteiten op openbare plaatsen op blote voeten uitvoeren, zoals openbare zwembaden of openbare badkamers
• Heb zweetvoeten
• Heb zweren op de huid of teennagels
• Heb of deel regelmatig persoonlijke spullen, zoals sokken, schoenen of handdoeken, met mensen met watervlooien
• Te strakke schoenen gebruiken
• Natte sokken gebruiken
• Heb de gewoonte om zelden van sokken te wisselen

Watervlooien kunnen alle leeftijdsgroepen en geslachten aanvallen. Deze huidziekte aan de voeten wordt echter gemakkelijker ervaren door mensen met een zwak immuunsysteem, zoals mensen met diabetes of hiv/aids.  

Symptomen van watervlo

Watervlooien zijn ringworm- of schimmelinfecties die op de huid van de voeten voorkomen. Watervlooien ontwikkelen zich over het algemeen tussen de tenen en verspreiden zich naar andere delen van de huid van de voeten, zoals de nagels, voetzolen, achterkant en zijkanten van de voeten. Deze schimmelinfectie kan zich ook verspreiden naar gebieden rond de voeten, zoals de huid in de lies.

Watervlooien worden gekenmerkt door het verschijnen van een rode, schilferige en jeukende uitslag op de huid van de voeten. De jeuk wordt erger wanneer de patiënt sokken of schoenen uittrekt. In sommige gevallen kunnen watervlooien ook voetgeur, zweren aan de voeten en een huid met blaren veroorzaken.

Daarnaast kunnen watervlooien ook klachten veroorzaken in de vorm van:

• Beenhuid brandt
• Droge voethuid
• Gebarsten voethuid
• Gescrubde voethuid
• Roodachtige huid tussen de tenen en voetzolen

Schimmelinfecties bij tinea pedis kunnen zich ook naar de nagels verspreiden en nagelschimmel of onychomycose veroorzaken. Schimmelinfecties van de nagels worden gekenmerkt door nagels die er bleek of verkleurd uitzien, verdikt zijn met een oneffen oppervlak en broos zijn.

Wanneer naar de dokter?

Doe een onderzoek naar de huisarts als je bovenstaande klachten en symptomen ervaart, zeker als de klachten niet verbeteren.

Als u diabetes heeft of een verzwakt immuunsysteem heeft, raadpleeg dan uw arts als u huiduitslag op uw voeten krijgt. Onderzoek en behandeling moeten onmiddellijk worden uitgevoerd, omdat het onder deze omstandigheden vatbaar is voor secundaire infecties die de patiënt in gevaar kunnen brengen.

U moet ook onmiddellijk een arts raadplegen als u een secundaire infectie van de huid op uw voeten ziet. Deze aandoening kan worden gekenmerkt door wijdverspreide roodheid van de huid die gepaard gaat met zwelling, pijn en afscheiding.  

Diagnose van watervlooien

Om watervlooien te diagnosticeren, zal de arts vragen stellen over de ervaren symptomen en klachten, medische geschiedenis en dagelijkse gewoonten van de patiënt. Vervolgens wordt er onderzoek gedaan naar de conditie van de voeten.

Meestal kan de diagnose tinea pedis worden gesteld na een vraag-en-antwoordsessie en een direct onderzoek van de voeten. Om het type schimmel te bepalen, kan de arts echter verschillende soorten ondersteunende onderzoeken uitvoeren, zoals:

• KOH Pemeriksaan cheque

  Dit onderzoek wordt gedaan door een huidmonster te nemen via de schraapmethode. Dit monster wordt vervolgens onder een microscoop onderzocht met behulp van een kaliumhydroxide (KOH) -oplossing om het type schimmel te zien.

• Paddenstoelenkweektest

  In sommige omstandigheden is een schimmelcultuur nodig om meer specifiek het type schimmel te identificeren dat groeit en de huid infecteert. Deze test wordt gedaan door een huidmonster te nemen en dit vervolgens in een bepaald medium te plaatsen om te zien of er al dan niet schimmel op dat medium groeit.

Watervlooienbehandeling

De behandeling is gericht op het verlichten van infectie en het voorkomen van de verspreiding en herhaling van infectie. Houd er echter rekening mee dat de behandeling van schimmelinfecties over het algemeen enkele weken duurt.

Watervlooien kunnen worden behandeld met lokale antischimmelmiddelen (die rechtstreeks op de geïnfecteerde huid worden aangebracht) of oraal (via de mond). Sommige soorten antischimmelmiddelen die kunnen worden gebruikt om watervlooien te behandelen zijn:

• Miconazol
• Econazool
• Clotrimazol
• Terbinafine
• Ketoconazol
• Ciclopirox
• Itraconazol
• Fluconazol
• Naftfine
• Tolnaftaat

Het type medicijn, de dosering en de wijze van gebruik worden aangepast aan de toestand en ernst van de watervlooien die de patiënt ervaart. Over het algemeen zal de arts de behandeling starten met een actueel medicijn. Als er geen verbetering is met deze methode, kan de behandeling worden voortgezet met orale antischimmelmiddelen.

Bovendien kunnen verschillende soorten medicijnen door een arts worden gegeven om jeuk, droge huid of schilfering te verminderen. Als er een secundaire infectie optreedt, kan de arts antibiotica voorschrijven.

Houd er rekening mee dat de behandeling moet worden voortgezet totdat deze is voltooid of is genezen verklaard door een arts. Stop niet achteloos met de behandeling, ook al zijn de klachten verbeterd.

Mensen met watervlooien moeten naast een regelmatige en grondige behandeling ook nieuwe gewoontes aanleren die het risico op watervlooien kunnen verminderen, zoals de voeten vochtig houden, regelmatig van sokken wisselen, schoenen of schoeisel kiezen die comfortabel zijn en in overeenstemming zijn met de grootte van de voet. .

Watervlooien zijn een ziekte die kan worden genezen. Bij mensen met watervlooien die ook andere ziekten hebben, zoals diabetes of andere aandoeningen die een verzwakt immuunsysteem veroorzaken, is soms meer controle nodig om complicaties te voorkomen.

Complicaties van watervlooien

Hoewel zeldzaam, kunnen watervlooien in sommige ernstige gevallen complicaties veroorzaken, zoals:

• Schimmelinfecties verspreiden zich naar de huid van andere delen van het lichaam, zoals de handen, maag en lies
• Secundaire infecties van de huid, en een daarvan is een bacteriële infectie, zoals cellulitis

Watervlooienpreventie

Om het ontstaan ​​van watervlooien op de voeten te voorkomen, kunt u de volgende preventieve maatregelen nemen:

• Houdt de voeten schoon, droog en niet vochtig
• Wissel regelmatig van sokken, vooral als ze nat aanvoelen
• Draag comfortabele schoenen, aangepast aan de maat van de voet (niet te strak) en zorg voor een goede luchtcirculatie
• Gebruik altijd schoeisel bij activiteiten in een ruimte of openbare voorziening
• Deel geen schoenen, sokken of handdoeken met andere mensen