Dit is het effect van chemische castratie op mannen
Chemische castratie werd een kwestie van publieke discussie nadat een besluit was genomen over de implementatie van chemische castratie tegen mannelijke daders van kindermisdrijven. Voor meer informatie over de effecten van chemische castratie op mannen, zie de uitleg in het volgende artikel.
De implementatie van chemische castratie in Indonesië staat vermeld in Regeringsverordening nr. 70 van 2020 betreffende procedures voor de implementatie van chemische castratie, installatie van elektronische detectieapparatuur, rehabilitatie en bekendmaking van de identiteit van daders van seksueel geweld tegen kinderen.
De verordening verhoogt met name eerdere strafsancties en gaat gepaard met een rehabilitatiebeleid en de installatie van elektronische detectieapparatuur zodra kindermisbruikers uit de gevangenis worden vrijgelaten.
Het gebruikte elektronische detectieapparaat kan een elektronische armband of een soortgelijk apparaat zijn. Het detectieapparaat wordt ongeveer 2 jaar geïnstalleerd.
Wat betreft rehabilitatie, dit wordt uitgevoerd als een poging om de fysieke, psychologische, sociale en spirituele toestand van de daders te herstellen, zodat ze in staat zijn om normale dagelijkse activiteiten uit te voeren. Daders krijgen psychiatrische, sociale en medische rehabilitatiemaatregelen.
Chemische castratie kan seksueel verlangen verminderen
Bij de chemische castratieprocedure is er geen chirurgische verwijdering van een van de voortplantingsorganen zoals bij fysieke castratie. Chemische castratie gebeurt door het toedienen van middelen of medicijnen, meestal in de vorm van injecties, om de seksuele begeerte en functie van daders van seksueel kindermisbruik te verminderen.
Het gebruik van medicijnen voor chemische castratie heeft ook voordelen als hormonale therapie voor bepaalde ziekten, zoals prostaatkanker.
Chemische castratie werkt door het verlagen van de testosteronniveaus in de lichamen van mannen die seksueel worden misbruikt. Testosteron is het belangrijkste hormoon dat functioneert om seksueel verlangen en functie te produceren.
Sommige onderzoeken zeggen dat mannen die seksueel worden lastiggevallen, hogere geslachtshormonen (androgenen) of testosteron hebben, waardoor ze het moeilijk vinden om hun seksuele eetlust onder controle te houden.
Dit is een van de redenen waarom chemische castratie wordt opgelegd als straf voor plegers van seksueel kindermisbruik.
Naast het geven van medicijnen om de hoeveelheid testosteron te verminderen, zullen de plegers van seksueel misbruik van kinderen ook psychotherapie ondergaan om hun seksuele verlangens onder controle te krijgen.
De langetermijnimpact van chemische castratie op mannen
Chemische castratie wordt over het algemeen gedaan door medicijnen geleidelijk te injecteren.Verschillende soorten medicijnen die kunnen worden gebruikt voor chemische castratie zijn:
- Medroxyprogesteronacetaat
- Cyproteronacetaat
- LHRH-agonisten
Van deze drie soorten medicijnen is bekend dat ze de testosteron- en estradiolspiegels verlagen. Estradiol zelf is een oestrogeenhormoon dat de botsterkte, de gezondheid van het hart en de hersenfunctie kan beïnvloeden.
Dit toont een verband aan tussen chemische castratie en verschillende ziekten, zoals osteoporose, hartaandoeningen en diabetes. Niet alleen dat, chemische castratie kan ook andere effecten hebben, zoals:
- Onvruchtbaarheid
- Opvliegers (gevoel van warmte, zweten en hartkloppingen)
- Bloedarmoede
- Depressie
Bovendien kan chemische castratie ook het risico op borstvergroting verhogen bij mannen, gynaecomastie genaamd. Hoe langer chemische castratie wordt uitgevoerd, hoe groter de kans op bijwerkingen.
Naast chemische castratie moet bij plegers van zedenmisdrijven tegen kinderen ook psychotherapie worden toegepast om herhaling van de handelingen van de pleger te voorkomen.
Seksuele criminaliteit is een maatschappelijk probleem dat aandacht behoeft van alle lagen van de bevolking. Niet alleen de rol van de overheid en de overheid, ook de alerte houding van ouders is belangrijk om kinderen te beschermen tegen seksuele intimidatie.
