optimusveterinaria.com

Gedeeltelijke kleurenblindheidstest is een medische onderzoeksprocedure om te bepalen of het oog kleuren goed kan zien of onderscheiden. deze controle vaak gedaan om een ​​certificaat van kleurenblindheid te verkrijgen dat vereist is als voorwaarde om te solliciteren of verder te studeren.

Kleurenblindheid is een visuele stoornis die wordt gekenmerkt door het onvermogen om bepaalde kleuren te zien of te onderscheiden. Bij totale kleurenblindheid kan het oog helemaal geen kleur zien en is alleen grijs zichtbaar.

Hoewel gedeeltelijke of gedeeltelijke kleurenblindheid een aandoening is waarbij het oog bepaalde kleuren niet goed kan zien, kan het bijvoorbeeld rood niet van groen onderscheiden.

Soorten gedeeltelijke kleurenblindheid

Gedeeltelijke kleurenblindheid is verdeeld in twee soorten en elk heeft verschillende symptomen. Hier is de uitleg:

rood-groene kleurenblindheid

Rood-groen kleurenblindheid is de meest voorkomende vorm van kleurenblindheid die kleurenblinde mensen ervaren. Er zijn verschillende vormen van rood-groen kleurenblindheid, namelijk:

• Protanopie

  Protanopia is een vorm van gedeeltelijke kleurenblindheid die optreedt wanneer een persoon rood als zwart ziet. Mensen met dit type kleurenblindheid kunnen ook de kleur oranjegroen tot geel zien.

• protanomalie

  Patiënten met protanomalie zullen de kleuren oranje, geel en rood zien veranderen in groen. De zichtbare groene kleur is ook niet zo helder als de originele kleur.

• deuteranomalie

  Van een persoon wordt gezegd dat hij deuteranomalie heeft als hij groen en geel op rood ziet lijken. Lijders hebben ook moeite om paars en blauw te onderscheiden.

• Deuteranopia

  Deuteranopia is een aandoening waarbij het oog groen tot beige en rood tot bruingeel ziet.

Blauw-gele kleurenblind

Blauw-gele kleurenblindheid is een minder voorkomende vorm van kleurenblindheid dan rood-groene kleurenblindheid. Er zijn 2 soorten blauw-gele kleurenblindheid, namelijk:

• Tritanomalie

  Dit type gedeeltelijke kleurenblindheid zorgt ervoor dat een persoon blauw als groen ziet. Deze aandoening maakt het ook vaak moeilijk voor patiënten om roze van rood of geel te onderscheiden.

• Tritanopia

  Tritanopia is een aandoening waarbij het oog blauwe kleuren ziet zoals groen en gele kleuren zoals lichtgrijs of paarsachtig.

Dit is wat u moet doen tijdens een gedeeltelijke kleurenblindheidstest

Er zijn verschillende onderzoeksmethoden die als gedeeltelijke kleurenblindheidstest kunnen worden uitgevoerd, namelijk:

Toets Ishihara

Deze test is een van de meest voorkomende soorten gedeeltelijke kleurenblindheidstesten die worden uitgevoerd. Dit onderzoek is praktisch en vereist geen ingewikkelde medische apparatuur.

Bij de Ishihara-test wordt de patiënt uitgenodigd om in een ruimte met voldoende verlichting te gaan zitten. De arts zal een kaart, de Ishihara-kaart, voor de patiënt leggen. De afbeelding op deze kaart bestaat uit gekleurde stippen die een patroon vormen in de vorm van cijfers, letters, symbolen of groeven.

Vervolgens zal de arts de patiënt vragen één oog te sluiten en de letters of cijfers op de kaart te lezen. Naast het lezen van cijfers of letters wordt patiënten ook gevraagd om met hun vingers bepaalde kleurgroeven op de kaart te tekenen. Nadat één oog is voltooid, wordt dezelfde test op het andere oog uitgevoerd.

anomalyoscoop

Tijdens deze test wordt de patiënt gevraagd om in een instrument te kijken dat lijkt op een microscoop. Deze tool heet anomalyoscoop. Als de patiënt in het apparaat kijkt, ziet hij twee cirkels die zijn verdeeld in twee kleuren, namelijk rood-groen aan de ene kant en geel aan de andere kant.

Daarna wordt de patiënt gevraagd om de kleur aan te passen door aan een knop op het gereedschap te draaien totdat de kleuren op de twee cirkels verenigd lijken in dezelfde kleur.

Gekleurde wolgaren test

Deze testmethode voor gedeeltelijke kleurenblindheid wordt ook wel de Holmgren-test genoemd. Deze inspectie maakt gebruik van wolgarens van verschillende kleuren die speciaal zijn ontworpen.

Bij dit onderzoek zal de arts de patiënt vragen een draad van een bepaalde kleur te nemen. Als de patiënt de wollen draad volgens de aangegeven kleur kan pakken, wordt aangenomen dat de patiënt geen kleurenblindheid heeft.

De resultaten van dit onderzoek hebben echter een lagere nauwkeurigheid dan andere gedeeltelijke kleurenblindheidstesten.

Om te bepalen of u kleurenblind bent of niet, kunt u een oogarts raadplegen voor een kleurenblindtest. Na het ondergaan van een onderzoek zal de arts bepalen of u kleuren normaal kunt zien of niet.