Drugsmisbruik - Symptomen, oorzaken en behandeling

Drugsmisbruik of drugsmisbruik is een gedragspatroon waarbij een persoon verdovende middelen, psychofarmaca en additieven gebruikt die niet in overeenstemming zijn met hun functie. Drugsmisbruik vindt meestal plaats vanwege een hoge nieuwsgierigheid, die dan een gewoonte wordt. Bovendien kan drugsmisbruik bij een persoon ook worden veroorzaakt door problemen in zijn leven of vrienden met drugsverslaafden.

Er zijn 4 klassen medicijnen die het vaakst worden misbruikt, namelijk:

  • hallucinogeen,als Lyserginezuurdiethylamide (LSD), fencyclidine en extase (inex). De effecten die kunnen voortvloeien uit het misbruik van hallucinogene drugs zijn divers, waaronder hallucinaties, tremoren en gemakkelijk veranderende emoties.
  • depressivum, als diazepam, alprazolam,clonazepam, en marihuana. De effecten van het misbruik van depressieve medicijnen zijn het gevoel van ontspanning en het afleiden van stress als gevolg van een gedachte.
  • stimulans, als dextroamfetamine, cocaïne, methamfetamine (meth), en amfetaminen. Het gewilde effect van het gebruik van stimulerende middelen is een toename van energie, waardoor de gebruiker zich kan concentreren.
  • opioïden,zoals morfine en heroïne, die eigenlijk pijnstillers zijn, maar worden gebruikt om een ​​gevoel van plezier te creëren.

Indien niet gestopt, kan drugsmisbruik leiden tot verslaving. Wanneer de ervaren verslaving ook niet wordt behandeld, kan deze de dood veroorzaken door een overdosis.

Omgaan met drugsmisbruik, vooral degenen die de verslavingsfase hebben bereikt, zou beter onmiddellijk kunnen worden gedaan. Door uit eigen vrije wil rehabilitatie aan te vragen, zullen patiënten die een drugsverslaving hebben ervaren niet in criminele handelingen verstrikt raken.

Oorzaken van drugsmisbruik

Drugs- of drugsmisbruik vindt meestal plaats vanwege een hoge nieuwsgierigheid. Aan de andere kant kan deze aandoening ook worden ervaren door mensen met psychische stoornissen, zoals een bipolaire stoornis of schizofrenie. Een persoon die aan een psychische stoornis lijdt, kan gemakkelijker drugs misbruiken die in eerste instantie bedoeld zijn om de symptomen die ze voelen te verlichten.

Naast hoge nieuwsgierigheid en lijden aan psychische stoornissen, zijn er ook verschillende andere factoren die het risico op drugsmisbruik van een persoon kunnen vergroten, waaronder:

  • Heb een vriend die verslaafd is aan drugs.
  • Economische problemen hebben.
  • Fysiek, emotioneel of seksueel geweld hebben meegemaakt, inclusief bloedverwanten.
  • Relatieproblemen hebben met een partner, familielid of familie.

Fasen en symptomen van drugsmisbruik

Wanneer drugsmisbruik niet wordt gestopt en aanhoudt, kan dit leiden tot verslaving. In deze fase kunnen de gevoelde symptomen zijn:

  • De wens om het medicijn continu, elke dag of zelfs meerdere keren per dag te gebruiken.
  • Er is een sterke drang om drugs te gebruiken, wat zelfs andere geesten kan vertroebelen.
  • Na verloop van tijd zal de gebruikte dosis als minder worden ervaren en zal er een wens zijn om deze te verhogen.
  • Het is een gewoonte om er altijd voor te zorgen dat medicijnen nog beschikbaar zijn.
  • Doe alles om drugs te krijgen of te kopen, zelfs om persoonlijke spullen te verkopen.
  • Verantwoordelijkheden in het werk worden niet vervuld en hebben de neiging om sociale activiteiten te verminderen.
  • Blijf drugs gebruiken, ook al zijn ze zich ervan bewust dat het gebruik van deze drugs een negatief effect heeft op het sociale en psychologische leven.
  • Wanneer ze geen geld of goederen meer hebben om te verkopen, durven drugsverslaafden iets ongewoons te doen om de stof te krijgen die ze willen, zoals stelen.
  • Het doen van schadelijke activiteiten of het schaden van anderen onder invloed van de gebruikte drugs.
  • Het kost veel tijd om drugs te kopen, te gebruiken en te herstellen van de effecten.
  • Mislukt altijd wanneer u probeert te stoppen met het gebruik van drugs.

Wanneer de patiënt de verslavingsfase heeft bereikt en probeert te stoppen met het gebruik, zal hij ontwennings- of ontwenningsverschijnselen ervaren. Ontwenningsverschijnselen kunnen van persoon tot persoon verschillen, afhankelijk van de ernst en het type medicijn of medicijn dat wordt gebruikt. Als de gebruikte drugs heroïne en morfine (opioïden) zijn, kunnen de symptomen zijn:

  • Verstopte neus.
  • Zenuwachtig.
  • Overmatig zweten.
  • Moeilijk om te slapen.
  • Vaak geeuwen.
  • Spierpijn.

Na ongeveer een dag kunnen de ontwenningsverschijnselen verergeren. Enkele van de symptomen die kunnen worden ervaren zijn:

  • Diarree.
  • Buikkrampen.
  • Misselijkheid en overgeven.
  • Hoge bloeddruk.
  • Vaak kippenvel.
  • Hartslag.
  • Wazig/wazig zicht.

Ondertussen, als de misbruikte drug cocaïne is, kunnen de gevoelde ontwenningsverschijnselen anders zijn. Sommige ervan zijn:

  • Depressie.
  • Zenuwachtig.
  • Lichaam voelt moe aan.
  • Niet lekker voelen.
  • De eetlust neemt toe.
  • Had een nachtmerrie en het voelde zo echt.
  • Langzaam in activiteit.

Fase van verslaving aan drugsmisbruik die blijft bestaan, zelfs als de dosis blijft toenemen, kan de dood veroorzaken door een overdosis. Overdosering wordt gekenmerkt door het optreden van symptomen zoals:

  • Misselijkheid en overgeven.
  • Moeite met ademhalen.
  • Slaperig.
  • De huid kan koud, zweterig of warm aanvoelen.
  • Pijn op de borst.
  • Verlies van bewustzijn.

Diagnose van drugsmisbruik

Bij een diagnose van drugs of drugsmisbruik, vooral als het de verslavingsfase heeft bereikt, is een psychiater nodig. De criteria die bestaan ​​in Diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM-5) wordt door psychiaters gebruikt als basis voor diagnose.

Diagnose kan ook een reeks tests gebruiken, zoals urine- of bloedonderzoek. Naast het detecteren van stoffen in het lichaam, worden deze tests ook gebruikt om de algehele gezondheidstoestand van de patiënt te onderzoeken.

Bestuur

Loskomen van een drugs- of drugsverslaving is geen gemakkelijke zaak. Patiënten moeten intenties vaststellen en hun inspanningen versterken om de gewenste resultaten te verkrijgen. Open zijn met familie en verwanten wordt ten zeerste aanbevolen om het afhandelingsproces dat zal worden uitgevoerd te vergemakkelijken.

Behandeling van verslaving als gevolg van drugsgebruik kan in principe voor elke persoon anders zijn, afhankelijk van de aandoening en het medicijn dat wordt misbruikt. Dit gedrag moet onmiddellijk worden behandeld. Anders kan het schadelijk zijn voor de gezondheid en mogelijk zelfs de dood veroorzaken.

Revalidatie is een poging om met drugsverslaving om te gaan. Patiënten kunnen revalidatie aanvragen bij Verplichte Meldende Ontvangende Instellingen (IPWL) die verspreid zijn over vele gebieden, van ziekenhuizen, gezondheidscentra tot speciale revalidatie-instellingen. Door het aanvragen van rehabilitatie uit eigen beweging en wil, in overeenstemming met artikel 55 lid (2) van wet nr. 35 van 2009 betreffende verdovende middelen, zullen patiënten niet worden betrapt op strafbare feiten.

In Indonesië kent rehabilitatie drie fasen, namelijk:

  • Ontgifting. Ontgifting is het stadium waarin artsen bepaalde medicijnen geven die tot doel hebben de ontwenningsverschijnselen die optreden te verminderen. Voordat de patiënt symptomatische medicatie krijgt, zal de arts eerst zijn toestand grondig onderzoeken.
  • Therapiecognitief gedrag. In dit stadium wordt de patiënt bijgestaan ​​door een ervaren psycholoog of psychiater. De therapeut zal eerst de aandoening onderzoeken om het juiste type therapie te bepalen. Enkele van de doelen van cognitieve gedragstherapie zijn onder andere het vinden van manieren om de wens om drugs te gebruiken bij terugval te overwinnen, en het creëren van strategieën om de terugval van de wens om drugs te gebruiken te voorkomen en te voorkomen.
  • Verder bouwen. In deze fase kan de patiënt deelnemen aan activiteiten die passen bij hun interesses. Patiënten kunnen zelfs terugkeren naar school of werk, maar blijven onder toezicht van de therapeut.

De steun van familie en vrienden heeft veel invloed. Patiënten worden aangemoedigd om voor hen open te staan ​​en schroom niet om te delen waar ze over willen klagen. Dit kan de patiënt helpen het herstelproces te versnellen.


$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found