optimusveterinaria.com

Sociale angststoornis of sociale fobie is een psychische stoornis die wordt gekenmerkt door de angst om bekeken, beoordeeld of vernederd te worden door anderen. Sociale fobie heeft ook een andere naam, namelijk sociale angststoornis.

Iedereen kan angst of angst ervaren in de omgang met andere mensen. Maar bij mensen met een sociale fobie wordt deze angst overdreven ervaren en blijft deze angst bestaan, wat gevolgen heeft voor relaties met anderen, productiviteit op het werk en prestaties op school.

Sociale fobie komt vaker voor bij tieners en jonge volwassenen, en bij mensen die zich publiekelijk vernederd hebben gevoeld. Mensen met een sociale fobie ervaren ook vaak glossofobie.

Symptoom Sociale angst

Symptomen van sociale angststoornis of sociale fobie kunnen met name optreden in de volgende situaties:

• Daten
• Maak oogcontact met andere mensen
• Interactie met vreemden
• Eten in het bijzijn van andere mensen
• Werk of school
• Een kamer vol mensen binnenkomen
• Feesten of bijeenkomsten bijwonen

Daarom zullen patiënten meestal een aantal van de bovenstaande situaties vermijden.

De angst die mensen met een sociale fobie voelen, duurt niet alleen even, maar is permanent en zal lichamelijke symptomen veroorzaken in de vorm van:

• rood gezicht
• Praat te langzaam
• Stijve houding
• Spieren worden gespannen
• Overmatig zweten
• Misselijk
• Duizelig
• Hartslag
• Moeilijk om te ademen

Wanneer naar de dokter?

De angst om door anderen beoordeeld te worden om zich beoordeeld te voelen, is eigenlijk een natuurlijk gevoel voor iedereen. Een persoon wordt ook nog als normaal beschouwd als hij af en toe situaties vermijdt die hem ongemakkelijk maken, bijvoorbeeld nieuwe mensen ontmoeten.

Als de angst of angst echter lang aanhoudt (ongeveer 6 maanden), de dagelijkse activiteiten heeft verstoord, waardoor hij niet met andere mensen kan omgaan, en zijn werkproductiviteit of prestaties op school beïnvloedt, raadpleeg dan onmiddellijk dit probleem met een psycholoog of psychiater.

Reden Sociale angst

Sociale fobie of sociale angststoornis het kan worden veroorzaakt door een nieuwe situatie of iets dat nog nooit eerder is gedaan, zoals een openbare presentatie of het geven van een toespraak. Hoewel de exacte oorzaak onbekend is, wordt aangenomen dat deze aandoening verband houdt met de volgende factoren:

• Gebeurtenissen uit het verleden

  Sociale fobie kan ontstaan ​​doordat de patiënt gênante of onaangename gebeurtenissen heeft meegemaakt waarvan anderen getuige waren.

• afstammelingen of ouderschap

  Sociale fobie heeft de neiging om in gezinnen te lopen. Het is echter niet zeker of dit wordt veroorzaakt door genetische factoren of door bijvoorbeeld te restrictief ouderschap. Een andere mogelijkheid is dat kinderen de houding van hun ouders imiteren, die zich vaak angstig voelen in de omgang met andere mensen.

• hersenstructuur

  Angst wordt sterk beïnvloed door een deel van de hersenen genaamd amygdala. Amygdala te actief zijn zal een persoon een sterkere angst laten ervaren. Deze aandoening kan het risico op overmatige angst verhogen bij interactie met andere mensen.

Naast de bovenstaande factoren kan het hebben van bepaalde lichamelijke aandoeningen of ziekten, zoals littekens in het gezicht of verlamming als gevolg van polio, iemands risico op het ontwikkelen van een sociale fobie vergroten.

Diagnose Sociale angst

Artsen kunnen bepalen of een persoon een sociale fobie heeft door de symptomen die ze ervaren. De arts zal ook lichamelijk onderzoek doen als deze symptomen lichamelijke stoornissen veroorzaken, zoals hartkloppingen of kortademigheid. Daarnaast kan de arts, indien nodig, verdere tests uitvoeren, zoals harttesten.

Sociale fobie therapie

Om sociale fobieën te overwinnen, kunnen psychiaters 2 methoden gebruiken, psychotherapie en toediening van medicijnen die hieronder worden beschreven:

Psychotherapie

Een vorm van psychotherapie om sociale fobieën te overwinnen is cognitieve gedragstherapie. Deze therapie is gericht op het verminderen van angst bij patiënten. De patiënt wordt geconfronteerd met een situatie die hem angstig of bang maakt, dan zal een psycholoog of psychiater een oplossing bieden om met de situatie om te gaan.

Gehoopt wordt dat na verloop van tijd het vertrouwen van de patiënt zal toenemen om met deze situatie om te gaan, zelfs zonder hulp.

Cognitieve gedragstherapie duurt 12 weken, kan alleen met een psychiater of in groepen met andere sociaal-fobiepatiënten.

De psychiater zal de familie van de patiënt ook begrip geven voor deze aandoening, om de patiënt te ondersteunen bij zijn herstel.

Verdovende middelen

Verschillende soorten medicatie kunnen ook worden gebruikt om sociale fobie te behandelen. De psychiater zal het medicijn eerst in een lichte dosis toedienen en het daarna geleidelijk verhogen. Een aantal medicijnen die worden gebruikt voor sociale fobie zijn:

• Anti-angst of anti-angst medicijnen

  Drugs zoals benzodiazepinen kan angst snel verminderen. Dit medicijn wordt echter meestal alleen op korte termijn gebruikt omdat het verslaving kan veroorzaken.

• Antidepressiva

  Naast het omgaan met depressie, kunnen antidepressiva ook worden gebruikt om sociale fobieën te behandelen. In tegenstelling tot anti-angst medicijnen, werken antidepressiva, zoals fluoxetine, niet snel en worden ze lange tijd gebruikt.

• Bètablokkerende medicijnen

  Dit medicijn is bedoeld om de fysieke symptomen te overwinnen die ontstaan ​​​​door angst of angst, namelijk hartkloppingen. De gebruikte medicijnen zijn bisoprolol.

De resultaten van de behandeling van sociale fobie zijn niet altijd direct zichtbaar. Soms moeten patiënten zelfs jarenlang medicijnen gebruiken om herhaling te voorkomen. Voor een optimaal resultaat dient u de behandeling te volgen volgens de aanbevelingen van de arts en regelmatig met de arts te overleggen over de ontwikkeling van de ziektetoestand.

Complicaties bij sociale fobie

Indien onbehandeld, zal sociale fobie ervoor zorgen dat patiënten:

• Minderwaardig voelen
• Kan niet communiceren met andere mensen
• Niet in staat om assertief te zijn
• Zeer gevoelig voor kritiek

Dergelijke omstandigheden zullen de prestaties en productiviteit van patiënten belemmeren, zowel op school als op het werk. Erger nog, patiënten kunnen in een staat van alcoholisme, drugsmisbruik en zelfmoordpogingen vervallen.