optimusveterinaria.com

Narcolepsie is een aandoening van het zenuwstelsel die overmatige slaperigheid overdag veroorzaken en in slaap plotseling zonder tijd en plaats te kennen. Niet alleen kan het de dagelijkse activiteiten verstoren, deze aandoening kan ook de patiënt schaden.

Narcolepsie kan gepaard gaan met andere symptomen, waaronder: slaap verlamminghallucinaties en kataplexie, dit is zwakte of verlies van controle over de spieren van het gezicht, de nek en de knieën.

Narcolepsie die gepaard gaat met kataplexie wordt type 1 narcolepsie genoemd, terwijl narcolepsie die niet gepaard gaat met kataplexie type 2 narcolepsie wordt genoemd.   

Oorzaken van narcolepsie

De exacte oorzaak van narcolepsie is niet bekend. De meeste mensen met narcolepsie hebben echter lage hypocretinespiegels. Hypocretine is een chemische stof in de hersenen die de slaap regelt. Men denkt dat de oorzaak van een laag hypocretine een auto-immuunziekte is.

Er wordt ook gedacht dat narcolepsie wordt veroorzaakt door ziekten die de hypocretine-producerende delen van de hersenen beschadigen, zoals:

• Hersentumor
• Hoofd wond
• Encefalitis
• Multiple sclerose

Naast de bovenstaande ziekten zijn er verschillende factoren die het risico op narcolepsie kunnen verhogen of auto-immuunziekten kunnen veroorzaken die narcolepsie veroorzaken, namelijk:

• 10-30 jaar oud
• Hormonale veranderingen, vooral tijdens de puberteit of menopauze
• Spanning
• Plotselinge veranderingen in slaappatroon
• Infecties, zoals een bacteriële infectie met streptokokken of een infectie met de Mexicaanse griep
• Erfelijke genetische aandoeningen

Symptomen van narcolepsie

Symptomen van narcolepsie kunnen binnen een paar weken verschijnen of zich langzaam ontwikkelen in de loop van de jaren. Dit zijn de meest voorkomende symptomen van narcolepsie:

• Overmatige slaperigheid gedurende de dag

  Mensen met narcolepsie zijn overdag altijd slaperig, kunnen moeilijk wakker blijven en hebben moeite zich te concentreren.

• Slaap aanval

  Slaapaanvallen die ervoor zorgen dat narcolepsiepatiënten overal en altijd plotseling in slaap vallen. Als narcolepsie niet onder controle is, kunnen slaapaanvallen meerdere keren per dag voorkomen.

• kataplexie

  Kataplexie of plotselinge spierzwakte wordt gekenmerkt door slappe ledematen, dubbel zien, hangend hoofd en onderkaak en onduidelijke spraak. Deze toestand kan enkele seconden tot enkele minuten duren en wordt meestal veroorzaakt door bepaalde emoties, zoals verrassing, woede, vreugde of gelach. Patiënten ervaren gewoonlijk 1-2 keer per jaar kataplexie-aanvallen.

• Overlappende of slaap verlamming

  Deze aandoening doet zich voor wanneer de patiënt niet kan bewegen of spreken wanneer hij op het punt staat wakker te worden of in slaap valt.

• hallucinatie

  Mensen met narcolepsie kunnen soms dingen zien of horen die niet echt zijn, vooral als ze gaan slapen of wakker worden.

Naast deze algemene symptomen kan narcolepsie ook gepaard gaan met andere symptomen, zoals:

• Geheugenstoornis
• Hoofdpijn
• Depressie
• Verlangen om te veel te eten
• Extreme vermoeidheid en constant gebrek aan energie

Het proces van slapen met narcolepsie is anders dan bij normale mensen. Er zijn twee fasen in het normale slaapproces, namelijk de REM-fase (snelle oog beweging) en de niet-REM-fase. Hier is de uitleg:

Niet-REM-fase

De niet-REM-fase bestaat uit drie fasen die elk 5-15 minuten kunnen duren. Dit zijn de stappen:

• Stadium 1, waarbij de ogen gesloten zijn en niet gemakkelijk wakker te worden.
• Fase 2, de hartslag vertraagt ​​en de lichaamstemperatuur daalt. Dit geeft aan dat het lichaam zich voorbereidt op een dieper slaapstadium.
• Stadium 3, het stadium waarin iemand die slaapt moeilijker wakker wordt. Als hij wakker wordt, zal hij zich een paar minuten versuft voelen.

REM-fase

De REM-fase treedt op nadat een persoon 90 minuten in slaap is gevallen. In deze fase zullen de hartslag en ademhaling versnellen. De REM-fase zal afwisselend plaatsvinden met de niet-REM-fase.

De eerste fase van de REM-fase duurt meestal 10 minuten en de duur zal in de volgende fasen blijven toenemen tot de laatste fase die tot 1 uur kan duren.  

Bij mensen met narcolepsie komt het slaapproces onmiddellijk in de REM-fase, ofwel wanneer de patiënt zich voorbereidt om te slapen of wanneer hij wakker en actief is. Deze aandoening veroorzaakt dan de symptomen van narcolepsie.

Wanneer naar de dokter?

Raadpleeg uw arts als u gedurende de dag overmatige slaperigheid ervaart die de dagelijkse activiteiten verstoort. Het is ook raadzaam om een ​​arts te raadplegen als narcolepsie niet verbetert na de behandeling of als er nieuwe symptomen optreden.  

Diagnose van narcolepsie

Als eerste stap in de diagnose zal de arts de medische geschiedenis van de patiënt en de familie van de patiënt onderzoeken. Vervolgens zal de arts vragen stellen over de slaapgewoonten en symptomen van de patiënt.

Om de diagnose te bevestigen, zal de arts ook een lichamelijk onderzoek en andere tests uitvoeren, zoals bloeddruktests en bloedtesten. Verder onderzoek met behulp van enkele van de onderstaande methoden zal ook worden uitgevoerd om de ernst van de aandoening te detecteren:

1. Epworth Slaperigheidsschaal (ESS)

In ESS zal de arts een vragenlijst gebruiken om de kans te beoordelen dat de patiënt in slaap valt tijdens verschillende activiteiten, zoals zitten, lezen of televisie kijken. Vragenlijstscores kunnen worden gebruikt als referentie voor artsen om de ernst van de aandoening te diagnosticeren en te meten.

2. Polysomnografie

Bij deze methode zal de arts de elektrische activiteit van de hersenen (elektro-encefalografie), hart (elektrocardiografie), spieren (elektromyografie) en ogen (elektro-oculografie) bewaken terwijl de patiënt slaapt, door elektroden op het lichaamsoppervlak van de patiënt te plaatsen.

3. Meerdere slaaplatentietest (MSLT)

MSLT wordt gebruikt om te bepalen hoe lang het duurt voordat de patiënt overdag in slaap valt. Patiënten zullen meerdere keren worden gevraagd om gedurende de dag te slapen en gemeten worden hoe lang het duurt voordat de patiënt begint in slaap te vallen, evenals de slaapfase beoordelen.

Als de patiënt gemakkelijk kan slapen en de slaapfase ingaat snelle oog beweging (REM) snel, dan heeft de patiënt de meeste kans op narcolepsie.

4. Hypocretine-niveaumeting

Onderzoek van hypocretinespiegels wordt uitgevoerd met behulp van monsters van hersen- en ruggenmergvocht (cerebrospinale vloeistof) die via een lumbaalpunctieprocedure zijn genomen (Fig.lumbale punctie), die met een naald vloeistof uit de onderrug zuigt.

Narcolepsie behandeling

Er is nog geen remedie voor narcolepsie. Het doel van de behandeling is alleen de symptomen onder controle te houden, zodat de activiteiten van de patiënt niet worden gestoord.

Voor milde narcolepsie kan de behandeling worden gedaan door slaapgewoonten te veranderen. Hier volgen enkele manieren die u kunt doen om slaperigheid overdag te verminderen en 's nachts de slaapkwaliteit te verbeteren:

• Beweeg elke dag minstens 30 minuten regelmatig en doe het niet te dicht bij bedtijd. Het wordt aanbevolen om minimaal 2 uur voor het slapengaan te sporten.
• Vermijd het eten van zware maaltijden voor het slapengaan.
• Probeer elke dag op hetzelfde tijdstip op te staan ​​en naar bed te gaan.
• Maak er een gewoonte van om na de lunch 10-15 minuten te dutten.
• Gebruik geen cafeïne en alcohol en vermijd roken voor het slapengaan.
• Doe dingen die je geest kunnen ontspannen voordat je naar bed gaat, zoals lezen of een warm bad nemen.
• Maak de atmosfeer en kamertemperatuur zo aangenaam mogelijk.

Als de symptomen ernstig genoeg zijn, moet de patiënt medicatie krijgen. Het gegeven medicijn zal worden aangepast aan de ernst, leeftijd, medische geschiedenis, algehele gezondheidstoestand en bijwerkingen die kunnen worden veroorzaakt.

Sommige soorten medicijnen die worden gebruikt om de symptomen van narcolepsie te verlichten, zijn onder meer:

• Stimulerende middelen, zoals methylfenidaat, om het centrale zenuwstelsel te stimuleren, waardoor patiënten overdag wakker blijven
• Tricyclische antidepressiva, zoals amitriptyline, om de symptomen van kataplexie te verlichten
• Soorten antidepressiva selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) of serotonine- en noradrenalineheropnameremmers (SNRI's), om de slaap te onderdrukken, symptomen van kataplexie, hallucinaties en slaap verlamming
• Natriumoxybaat, om kataplexie te voorkomen en overmatige slaperigheid overdag te verlichten
• Pitolisant, om histamine in de hersenen vrij te maken om slaperigheid overdag te verlichten

Complicaties van narcolepsie

Narcolepsie kan complicaties veroorzaken die een impact hebben op het fysieke en mentale van de patiënt. Mogelijke complicaties zijn:

• zwaarlijvigheid

  Deze aandoening kan worden veroorzaakt door overmatige eetpatronen en gebrek aan beweging als gevolg van frequente slaap.

• Negatieve beoordeling van de sociale omgeving

  Narcolepsie kan er ook voor zorgen dat de patiënt een negatieve beoordeling van de omgeving krijgt. In dit geval kan de patiënt als lui worden beschouwd omdat hij vaak in slaap valt.

• Lichamelijk letsel

  Het risico op lichamelijk letsel kan optreden wanneer slaapaanvallen plaatsvinden op ongelegen momenten, zoals tijdens het autorijden of koken.

• Verminderde concentratie en geheugen

  Narcolepsie die niet goed wordt behandeld, kan leiden tot verminderde concentratie en geheugen. Deze aandoening kan het voor patiënten moeilijk maken om opdrachten uit te voeren of op school of op kantoor te werken.

Complicaties van narcolepsie kunnen worden voorkomen door regelmatig te sporten om zwaarlijvigheid te voorkomen, niet auto te rijden of gevaarlijke apparatuur te bedienen om letsel te voorkomen, en door aan de mensen om je heen uit te leggen wat je toestand is om negatieve oordelen te voorkomen.

Preventie van narcolepsie

Narcolepsie kan niet worden voorkomen, maar regelmatige medicatie kan het aantal slaapaanvallen dat kan optreden helpen verminderen. Bovendien kan het ontstaan ​​van narcolepsiesymptomen ook worden voorkomen door de bovengenoemde manieren te gebruiken om de slaapkwaliteit te verbeteren.