optimusveterinaria.com

Non-Hodgkin-lymfoom is een kanker die zich ontwikkeltin het lymfestelsel, dat is een verzameling bloedvaten en klieren die door het lichaam zijn verspreid en als onderdeel van het immuunsysteem fungeren.Een daarvan zijn de lymfeklieren.

Non-Hodgkin-lymfoom wordt vaak gekenmerkt door het verschijnen van knobbels in het lichaam waar zich lymfeklieren bevinden, zoals de oksels of de nek. Deze aandoening moet zo snel mogelijk worden behandeld, anders kan de kanker zich uitbreiden naar andere organen van het lichaam en ernstige complicaties veroorzaken.

Oorzaken van non-Hodgkin-lymfoom

Non-Hodgkin-lymfoom treedt over het algemeen op als gevolg van veranderingen of mutaties in het DNA van een bepaald type witte bloedcel, de lymfocyt. Lymfocyten zijn bloedcellen die functioneren om infecties in het lichaam te bestrijden.

Normaal gesproken zullen oude of oude lymfocyten afsterven en zal het lichaam nieuwe lymfocyten produceren om ze te vervangen. In het geval van non-Hodgkin-lymfoom blijven de lymfocyten zich abnormaal delen en groeien (zonder te stoppen), wat resulteert in een ophoping van lymfocyten in de lymfeklieren.

Deze aandoening veroorzaakt zwelling van de lymfeklieren (lymfadenopathie) en het lichaam wordt vatbaar voor infecties.

Het is niet met zekerheid bekend wat de oorzaak is van de DNA-veranderingen in een van deze typen witte bloedcellen. Er zijn echter verschillende factoren die het risico van een persoon op het ontwikkelen van non-Hodgkin-lymfoom kunnen verhogen, namelijk:

• 60 jaar en ouder
• Een zwak immuunsysteem hebben, bijvoorbeeld door het gebruik van immunosuppressiva
• Lijdend aan een auto-immuunziekte, zoals: Reumatoïde artritis, lupus of het syndroom van Sjögren
• Lijdend aan bepaalde virale en bacteriële infecties, zoals virale infecties Epstein barr, HIV of bacteriële infectie Helicobacter pylori
• Een familiegeschiedenis hebben van non-Hodgkin-lymfoom
• Constante blootstelling aan bepaalde chemicaliën, zoals pesticiden

Soorten non-Hodgkin-lymfoom

Op basis van de lymfocyten die DNA-veranderingen ondergaan, wordt non-Hodgkin-lymfoom verdeeld in twee soorten, namelijk:

• B Lim-lymfocyten

  De meeste non-Hodgkin-lymfomen ontstaan ​​uit deze lymfocyten. B-lymfocyten bestrijden infecties door antilichamen te produceren die bacteriën of virussen kunnen neutraliseren die schadelijk zijn voor het lichaam. Dit type lymfoom is ook bekend als: diffuus grootcellig B-cellymfoom (DLBCL).

• T Lim-lymfocyten

  Sommige T-lymfocyten zijn verantwoordelijk voor het rechtstreeks vernietigen van bacteriën, virussen of andere abnormale cellen in het lichaam. Ondertussen helpen andere T-lymfocyten de activiteit van andere immuunsysteemcellen te versnellen of te vertragen.

Symptomen van non-Hodgkin-lymfoom

Symptomen van non-Hodgkin-lymfoom zijn afhankelijk van het type lymfoom en waar het voorkomt. De volgende zijn enkele van de symptomen van non-Hodgkin-lymfoom:

• Een over het algemeen pijnloze knobbel in de nek, oksel of lies
• Gewichtsverlies
• Koorts
• 's Nachts zweten
• Snel moe
• Verminderde eetlust
• pijn op de borst
• Moeilijk om te ademen
• Maag doet pijn of wordt groter
• Jeukende huid

Wanneer naar de dokter?

Sommige symptomen, zoals het verschijnen van een knobbel of koorts, zijn geen tekenen die kunnen bevestigen dat een persoon non-Hodgkin-lymfoom heeft. De reden, deze symptomen kunnen ook voorkomen bij andere aandoeningen, zoals een infectie.

Raadpleeg daarom, als u een van de bovenstaande symptomen ervaart, een arts om de oorzaak vast te stellen, vooral als u een hoog risico loopt op het ontwikkelen van non-Hodgkin-lymfoom.

Raadpleeg onmiddellijk een arts als uw symptomen al lang aanhouden of erger worden. Vroeg onderzoek en behandeling zullen de kans op complicaties minimaliseren.

Diagnose van non-Hodgkin-lymfoom

Om non-Hodgkin-lymfoom te diagnosticeren, zal de arts vragen stellen over de symptomen en klachten die de patiënt ervaart, de gezondheidstoestand van de patiënt en de geschiedenis van de ziekte in de familie van de patiënt.

Daarna zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te controleren op gezwollen lymfeklieren in de nek, oksel of lies. De arts zal dan ook aanvullende onderzoeken doen om de diagnose te bevestigen. Deze inspecties kunnen de vorm hebben van:

• bloed Test

  Er worden bloedonderzoeken gedaan om de aanwezigheid van infectie of andere ziekten vast te stellen, evenals verhoogde niveaus van lactaatdehydrogenase (LDH) met een volledig bloedbeeld, omdat LDH vaak verhoogd is bij lymfoompatiënten.

• Lymfeklierbiopsie

  Een biopsie wordt gedaan door een monster van gezwollen lymfeklierweefsel te nemen en dit vervolgens in een laboratorium te analyseren om te bepalen of de patiënt non-Hodgkin-lymfoom heeft of niet.

  Een biopsie wordt meestal gevolgd door een onderzoek immunofenotype of immunohistochemie, dat is het onderzoek van antilichamen die aan het weefsel zijn gehecht. Deze test is nuttig bij het bepalen van de behandeling

• Peafbeelding

  Beeldvorming kan worden gedaan met röntgenfoto's, echografie, CT-scan, MRI of PET-scan. Dit onderzoek heeft tot doel de locatie en de grootte van de kanker te bepalen, evenals hoe ver de kankercellen zich hebben verspreid.

• Steekproef Beenmerg

  Bloed- en weefselmonsters worden genomen door aspiratie om te zien of het lymfoom zich heeft verspreid naar het beenmerg.

• Lumbaalpunctie

  Dit onderzoek heeft tot doel de verspreiding van lymfoom naar de hersenen te zien door een monster ruggenmergvocht te nemen.

Stadium van non-Hodgkin-lymfoom

Nadat de arts het onderzoek heeft afgerond en de diagnose heeft bevestigd, bepaalt de arts ook het stadium van de kanker waaraan de patiënt lijdt. Non-Hodgkin-lymfoom is verdeeld in 4 stadia, namelijk:

• Fase 1

  In dit stadium valt de kanker slechts één groep lymfeklieren aan, zoals lymfekliergroepen in de lies of nek.

• Stage 2

  De lichaamsdelen in het lymfoomstadium worden gescheiden door het diafragma. Stadium 2 geeft aan dat de kanker twee of meer groepen lymfeklieren boven of onder het diafragma is binnengedrongen.

• Fase 3

  In dit stadium bevindt de kanker zich al in de groep lymfeklieren aan de boven- en onderkant van het middenrif.

• Fase 4

  Stadium 4 non-Hodgkin-lymfoom geeft aan dat de kanker zich buiten het lymfestelsel en in het beenmerg of andere organen, zoals de lever of de longen, heeft verspreid.

Behandeling van non-Hodgkin lymfoom

Behandeling voor non-Hodgkin-lymfoom heeft tot doel de kanker te verwijderen en te voorkomen dat deze zich naar andere organen verspreidt. De behandeling wordt aangepast aan het kankerstadium, de leeftijd en de gezondheidstoestand van de patiënt.

Patiënten met langzaam voortschrijdend non-Hodgkinlymfoomindolent lymfoom) zullen over het algemeen nauwlettend worden gevolgd zonder enige behandeling. De arts zal enkele maanden regelmatige controles plannen om te controleren en ervoor te zorgen dat de kanker niet erger wordt.

Als het non-Hodgkinlymfoom van de patiënt agressief is of de symptomen en klachten verergeren, zal de arts de volgende behandelmethoden aanbevelen:

1. Chemotherapie

Chemotherapie is de meest gebruikte behandeling voor non-Hodgkin-lymfoom. Deze behandeling is gericht op het doden van kankercellen met medicijnen.

Chemotherapie wordt soms gecombineerd met corticosteroïden om hun effectiviteit te vergroten. Het gebruik van corticosteroïden is echter alleen voor de korte termijn toegestaan.

2. Radiotherapie

Radiotherapie wordt vaak gebruikt om non-Hodgkin-lymfoom in een vroeg stadium te behandelen. Radiotherapie maakt gebruik van hoge doses straling, zoals röntgenstralen of protonen, om kankercellen te doden. De straal wordt gericht op het deel van de lymfeklier waar kankercellen zitten.

3. Monoklonale antilichaamtherapie

Deze behandeling maakt gebruik van geneesmiddelen met monoklonale antilichamen, zoals rituximab, om het vermogen van het immuunsysteem om kankercellen te vernietigen te vergroten. Over het algemeen zal monoklonale antilichaamtherapie worden gecombineerd met chemotherapie.

Deze stap is echter alleen effectief voor bepaalde soorten non-Hodgkin-lymfoom en moet worden aangepast aan de resultaten van het onderzoek immunofenotype.

4. Beenmergtransplantatie

Beenmergtransplantatie wordt uitgevoerd na chemotherapie en radiotherapie. Bij deze procedure zal de arts gezonde beenmergstamcellen in het lichaam van de patiënt transplanteren, zodat het lichaam van de patiënt gezonde witte bloedcellen kan herbouwen.

Complicaties van non-Hodgkin-lymfoom

Patiënten met non-Hodgkin-lymfoom die het behandelingsproces hebben doorlopen of zelfs genezen zijn verklaard, lopen nog steeds het risico op complicaties. Enkele van de complicaties die kunnen optreden zijn:

• Verzwakt immuunsysteem
• Onvruchtbaarheid of onvruchtbaarheid
• Er verschijnt weer een kanker
• Andere gezondheidsproblemen, zoals hartaandoeningen, schildklieraandoeningen of nieraandoeningen

Preventie van non-Hodgkin-lymfoom

De oorzaak van non-Hodgkin-lymfoom is niet duidelijk bekend. Preventie is daarom ook moeilijk te doen. De beste stap die genomen kan worden, is het vermijden van factoren die het risico op het ontwikkelen van deze ziekte kunnen vergroten, namelijk door:

• Gebruik geen drugs en heb geen seksuele relaties die het risico lopen hiv/aids te veroorzaken
• Gebruik beschermende uitrusting voor het werk, zoals maskers en handschoenen, als u werkt in een omgeving met blootstelling aan chemicaliën, zoals pesticiden
• Raadpleeg regelmatig uw arts als u immunosuppressiva gebruikt om mogelijke bijwerkingen te voorkomen
• Voer regelmatig gezondheidscontroles uit als u een auto-immuunziekte heeft om het verloop van de ziekte te bepalen
• Eet een gebalanceerd dieet