optimusveterinaria.com

De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die ervoor zorgt dat het lichaam te veel schildklierhormoon aanmaakt (hyperthyreoïdie). Deze ziekte kan veroorzaken: verscheidenheid symptoom, tussenin bonzend hart, pegewichtsverlies, en handen schudden.

De schildklier is verantwoordelijk voor de productie van hormonen die verschillende lichaamsfuncties reguleren, zoals het zenuwstelsel, de ontwikkeling van de hersenen en de lichaamstemperatuur. Bij mensen met de ziekte van Graves produceert de schildklier meer hormonen dan nodig is.

Als de overproductie van schildklierhormoon niet goed wordt behandeld, kan dit ernstige problemen veroorzaken met het hart, de spieren, de menstruatiecyclus, de ogen en de huid. Hoewel veel andere aandoeningen hyperthyreoïdie kunnen veroorzaken, is de ziekte van Graves de meest voorkomende oorzaak van de aandoening.

De ziekte van Graves komt het meest voor bij vrouwen en mensen jonger dan 40 jaar. In principe kan deze ziekte echter door iedereen worden ervaren.

Reden en risicofactoren Ziekte van Graves

Ziekte van Graves of Ziekte van Graves treedt op als gevolg van een verminderde werking van het immuunsysteem. Onder normale omstandigheden functioneert het immuunsysteem om het lichaam te beschermen tegen vreemde ziekteverwekkende organismen, zoals virussen en bacteriën.

Bij mensen met de ziekte van Graves produceert het immuunsysteem echter TSI-antilichamen.schildklierstimulerende immunoglobulinen), die de schildklier aanvalt, waardoor de schildklier wordt aangezet om schildklierhormoon te produceren in grotere hoeveelheden dan het lichaam nodig heeft.

Het is echter niet met zekerheid bekend waardoor het immuunsysteem antilichamen aanmaakt die de schildklier aanvallen. Van de volgende factoren is echter bekend dat ze iemands risico op het ontwikkelen van de ziekte van Graves verhogen:

• Vrouwelijk geslacht
• 20-40 jaar oud
• Heb een familiegeschiedenis van de ziekte van Graves
• Lijdend aan andere auto-immuunziekten, zoals: Reumatoïde artritis of type 1 diabetes
• Stress ervaren
• Net bevallen in 1 jaar tijd
• Heeft u ooit infectieuze mononucleosis gehad?
• Heb een rookgewoonte

Symptomen van de ziekte van Graves

De ziekte van Graves kan verschillende symptomen veroorzaken. Symptomen lijken over het algemeen eerst mild of zelfs onzichtbaar, en ontwikkelen zich daarna geleidelijk tot ernstiger. Enkele van de symptomen zijn:

• Vergroting van de schildklier (struma)
• Trillingen in de handen of vingers
• Hartkloppingen (hartkloppingen) of onregelmatige hartslag (aritmieën)
• Veranderingen in de menstruatiecyclus, inclusief gemiste menstruatie
• Erectiestoornissen
• Afvallen zonder eetlust te verliezen
• Stemming is gemakkelijk te veranderen
• Verminderd seksueel verlangen
• Moeilijk slapen (slapeloosheid)
• Diarree
• Haaruitval
• Snel moe
• Makkelijk te zweten
• Gevoelig voor hete lucht

Naast de bovenstaande symptomen heeft ongeveer 30% van de mensen met de ziekte van Graves of Ziekte van Graves een aantal typische symptomen ervaart, namelijk: graven’ oftalmopathie en graven'dermopathie'.

Symptoom graven’ oftalmopathie Het treedt op als gevolg van een ontsteking of een aandoening van het immuunsysteem, die de spieren en weefsels rond de ogen aantast. De symptomen zijn onder meer:

• Uitpuilende ogen (exophthalmus)
• Droge ogen
• Druk of pijn in het oog
• Gezwollen oogleden
• Bloeddoorlopen ogen
• Gevoelig voor licht
• Dubbel zicht
• verlies van gezichtsvermogen

graven’ dermatopaathoi minder vaak gevonden. Symptomen zijn een huid die rood is en verdikt als een sinaasappelschil. Dermopathie van Graves Het komt het meest voor in het scheenbeen en op de achterkant van de voet.

Wanneer naar de dokter?

Raadpleeg uw arts als u de bovengenoemde symptomen ervaart. Vroeg onderzoek kan de nauwkeurigheid van de diagnose en de effectiviteit van de behandeling vergroten.

Ga onmiddellijk naar de dokter of de dichtstbijzijnde eerste hulp als u hartgerelateerde symptomen ervaart, zoals hartkloppingen of een onregelmatige hartslag, of verlies van gezichtsvermogen.

Diagnose van de ziekte van Graves

Om de ziekte van Graves te diagnosticeren, zal de arts vragen stellen over de symptomen en klachten die de patiënt ervaart, de medische geschiedenis in het verleden en de medische geschiedenis van de familie.

Daarna zal de arts de vitale functies van de patiënt controleren, variërend van hartslag, bloeddruk, lichaamstemperatuur tot ademhalingssnelheid. De arts zal ook een lichamelijk onderzoek uitvoeren, met name een onderzoek van de schildklier in de nek, en kijken naar de aan- of afwezigheid van Graves' oftalmopathie en graven’ dermatopaathoi.

Om de diagnose te bevestigen, kan de arts verschillende ondersteunende onderzoeken uitvoeren, zoals:

• Bloedonderzoek, om de schildklierhormoonspiegels te meten, evenals de hypofysehormoonspiegels die de hormoonproductie door de schildklier reguleren
• Radioactieve jodiumtest, om de functie van de schildklier te zien door lage doses radioactief jodium in te nemen
• Antilichaamtest, om de aanwezigheid van antilichamen te bepalen die de schildklier aanvallen
• CT-scan of MRI, om vergroting van de schildklier te zien
• Echografie, om vergroting van de schildklier te zien, vooral bij patiënten die zwanger zijn

Behandeling van de ziekte van Graves

Behandeling voor de ziekte van Graves is gericht op het verminderen van de overproductie van schildklierhormoon en de effecten ervan op het lichaam. Enkele van de behandelingsopties zijn:

Verdovende middelen

Geneesmiddelen die door artsen kunnen worden gegeven om de ziekte van Graves te behandelen, zijn onder meer:

• Antithyroid-geneesmiddelen, zoals: methimazol en propylthiouracil, om de productie van schildklierhormoon te remmen
• Bètablokkerende medicijnen, zoals: Propranolol, metoprolol, atenolol, en nadolol, om de effecten van schildklierhormonen op het lichaam te verminderen, zoals een onregelmatige hartslag, rusteloosheid, tremoren, overmatig zweten en diarree

Radioactieve jodiumtherapie

Radioactieve jodiumtherapie wordt gedaan door pillen te nemen die lage doses radioactief jodium bevatten. Deze pillen werken om overactieve schildkliercellen te vernietigen en de schildklier te verkleinen, zodat de symptomen geleidelijk afnemen over een periode van weken tot maanden.

Behandeling met radioactief jodium wordt niet aanbevolen bij patiënten met: Graves' oftalmopathie omdat het de symptomen kan verergeren. Bovendien mag deze therapie niet worden gebruikt bij zwangere vrouwen en moeders die borstvoeding geven.

Aangezien deze therapie werkt door schildkliercellen te vernietigen, heeft de patiënt hoogstwaarschijnlijk extra schildklierhormoon nodig om de hoeveelheid schildklierhormoon te verhogen die door deze therapie wordt verminderd.

Operatie

Na de operatie heeft de patiënt verdere therapie nodig in de vorm van synthetisch schildklierhormoon om de lage schildklierhormoonspiegels als gevolg van verwijdering van de schildklier te verbeteren.

Deze actie riskeert schade aan de zenuwen die de stembanden regelen. Het risico op beschadiging kan ook optreden bij de bijschildklieren, die functioneren om hormonen te produceren die de calciumspiegels in het bloed reguleren.

Moet weten, Graves' oftalmopathie kan aanhouden, zelfs als de ziekte van Graves zelf met succes is behandeld. In feite, symptomen Graves' oftalmopathie kan tot 3-6 maanden na de behandeling nog erger worden. Deze toestand duurt meestal tot een jaar en begint dan vanzelf te verbeteren.

Indien nodig, Graves' oftalmopathie zal worden behandeld met corticosteroïden of teprotumumab. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om blindheid te voorkomen.

Zelfzorg

Naast bovenstaande behandelingen wordt aan patiënten met de ziekte van Graves ook geadviseerd om hun levensstijl aan te passen naar een gezondere levensstijl door de volgende stappen te volgen:

• Eet een uitgebalanceerd voedzaam dieet, zoals groenten en fruit
• Oefen regelmatig
• Ga goed om met stress

Ondertussen hebben patiënten die last hebben van Graves' oftalmopathie het wordt aanbevolen om het volgende te doen:

• Kunsttranen gebruiken, verkrijgbaar bij apotheken
• Gebruik van corticosteroïden die zijn voorgeschreven door een arts
• Gebruik een zonnebril om je ogen te beschermen tegen de zon
• Geef een koud kompres op het oog
• Til het hoofd op als je wilt slapen
• Niet roken

Patiënten met symptomen Dermopathie van Graves U kunt ook een behandeling met corticosteroïdenzalf uitvoeren en het aangedane been comprimeren om zwelling te verminderen.

Complicaties van de ziekte van Graves

De ziekte van Graves die niet onmiddellijk wordt behandeld, kan leiden tot gevaarlijke complicaties, zoals:

• Zwangerschapsstoornissen, zoals vroeggeboorte, schildklierdisfunctie bij de foetus, verminderde foetale ontwikkeling, hoge bloeddruk bij de moeder (pre-eclampsie), hartfalen bij de moeder en miskraam
• Hartproblemen, zoals aritmieën, veranderingen in de structuur en functie van het hart en hartfalen
• osteoporose
• Schildkliercrisis (schildklier storm)

Preventie van de ziekte van Graves

De ziekte van Graves is moeilijk te voorkomen omdat het een auto-immuunziekte is. U kunt uw risico op het ontwikkelen van de ziekte van Graves echter verlagen door regelmatig gecontroleerd te worden als u een voorgeschiedenis heeft van auto-immuunziekte of een familiegeschiedenis van de ziekte van Graves heeft.

Daarnaast kan het risico op het ontwikkelen van de ziekte van Graves ook worden verminderd door een gezondere levensstijl aan te passen, zoals niet roken, een ideaal lichaamsgewicht te behouden en regelmatig te bewegen.