optimusveterinaria.com

Ademhalingsfalen is een noodgeval medische gevolgen ernstige aandoeningen van de luchtwegen, waardoor het lichaam zuurstof tekort komt. Deze aandoening vereist onmiddellijke medische aandacht. Indien niet onmiddellijk behandeld, kan ademhalingsfalen leiden tot orgaanschade en zelfs de dood.

Ademhalingsfalen treedt op wanneer het ademhalingssysteem zijn functie van het leveren van zuurstof aan het bloed en de organen van het lichaam niet kan uitvoeren en vervolgens koolstofdioxide uit het bloed kan verwijderen.

Uiteindelijk zal het lichaam een ​​gebrek aan zuurstof ervaren (hypoxie), waardoor bijna alle organen van het lichaam, zoals de longen, het hart en de hersenen, niet goed kunnen functioneren.

Ondertussen speelt het ademhalingssysteem ook een rol bij het verwijderen van koolstofdioxide in het bloed. Wanneer er sprake is van ademhalingsfalen, kan kooldioxide zich ophopen en in het bloed veranderen in gifstoffen, waardoor weefsel- en orgaanschade wordt veroorzaakt.

Reden Ademhalingsfalen

Ademhalingsfalen kan door veel dingen worden veroorzaakt, waaronder:

• Longziekten, zoals ernstige astma-aanvallen, chronische obstructieve longziekte (COPD), longontsteking, longembolie, longoedeem en acuut respiratoir falen syndroom (COPD)acute Respiratory distress Syndrome).
• Aandoeningen van de hersenen of zenuwen die de ademhalingsfunctie reguleren, zoals ernstig hoofdletsel, beroerte, hersentumor, hersenhernia, ruggenmergaandoeningen, Guillain-Barré-syndroom en amyotrofische laterale sclerose (ALS).
• Bepaalde ziekten of aandoeningen, zoals shock, hevig bloeden, sepsis, elektrolytenstoornissen en zuur-base-evenwichtsstoornissen (acidose en alkalose).
• Verwonding van de spieren en botten van de borst of wervelkolom, waardoor de luchtwegen worden verstoord.
• Acuut longletsel, bijvoorbeeld door het inademen van rook of schadelijke chemicaliën die de longen kunnen beschadigen. Ademhalingsfalen kan ook optreden als gevolg van lekkende longen.
• Bijwerkingen van medicijnen, zoals opioïde pijnstillers en kalmerende middelen.

Daarnaast kunnen verschillende andere aandoeningen, zoals vergiftiging, overdosis drugs, slaapapneu (slaapapneu) en diabetische ketoacidose, kan ook een oorzaak zijn van respiratoire insufficiëntie.

Symptomen van ademhalingsfalen

Wanneer een persoon ademhalingsinsufficiëntie ervaart, kunnen verschillende tekenen en symptomen optreden, waaronder:

• Moeite met ademhalen of kortademigheid, waardoor het moeilijk is om te spreken.
• Snelle adem.
• Borst bonzen.
• hoest.
• Ademgeluiden, zoals piepende ademhaling of stridor.
• Zwak.
• Bleke huid en veel zweten.
• Rusteloos en versuft.
• Blauwheid van de vingers of lippen (cyanose).
• Bewustzijnsverlies of flauwvallen.

Als er kortademigheid is die gepaard gaat met enkele van de bovenstaande tekenen en symptomen, moet een persoon onmiddellijk naar de eerste hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis worden gebracht. Dit kan een teken zijn van ademhalingsfalen dat onmiddellijk onderzoek en behandeling door een arts nodig heeft.

Behandeling van ademhalingsproblemen die u moet weten

Een persoon die ademhalingsinsufficiëntie ervaart, moet onmiddellijk worden behandeld door een arts op de eerste hulp van het ziekenhuis. Nadat eerste hulp is verleend en de toestand van de patiënt is gestabiliseerd, zal de patiënt verdere behandeling op de intensive care (ICU) nodig hebben.

Bij ademhalingsinsufficiëntie moeten patiënten met deze kritieke aandoening ademhalingshulp krijgen via:

• Zuurstoftherapie om het zuurstofgehalte in het bloed te verhogen. Zuurstof kan worden toegediend via een neusslang of neuscanule en een zuurstofmasker.
• Tracheostomie, een procedure die wordt uitgevoerd om een ​​beademingsapparaat in de vorm van een buis in uw keel te plaatsen als een kunstmatige luchtweg, zodat de patiënt gemakkelijker kan ademen.
• Mechanische ventilatie, een techniek om ademhalingshulp te bieden met behulp van een beademingsmachine. Patiënten met ademhalingsinsufficiëntie hebben over het algemeen de installatie van een ademhalingsapparaat nodig in de vorm van een endotracheale tube of endotracheale tube/ETT via intubatie of tracheostomie voordat het op een beademingsapparaat wordt geplaatst.

Wanneer beademing wordt gegeven, zal de arts ook een behandeling geven voor de behandeling van verschillende aandoeningen of ziekten die ademhalingsinsufficiëntie veroorzaken.

Als respiratoire insufficiëntie bijvoorbeeld wordt veroorzaakt door longontsteking of sepsis, zal de arts antibiotica voorschrijven om de infectie te behandelen. Ondertussen, als respiratoire insufficiëntie wordt veroorzaakt door astma of luchtwegvernauwing, zal de arts een luchtwegverwijder geven om de ademhaling te verlichten.

Als de ademhalingsinsufficiëntie echter wordt veroorzaakt door zwelling van de longen, kan de arts diuretica voorschrijven om vocht uit de longen te verwijderen.

Het herstelpercentage van de patiënt hangt af van verschillende factoren, zoals leeftijd, de onderliggende oorzaak van respiratoire insufficiëntie, hoe snel de patiënt wordt behandeld en de aan- of afwezigheid van begeleidende ziekte of complicaties.

Complicaties Ademhalingsfalen

Ademhalingsfalen die niet zo vroeg mogelijk worden behandeld, hebben een hoog risico op complicaties of schade aan verschillende organen van het lichaam, zoals:

1. Longen

Ademhalingsfalen kan leiden tot longfibrose, pneumothorax en chronisch ademhalingsfalen. Bij patiënten met respiratoire insufficiëntie die een chronische longziekte hebben, moet mogelijk levenslang ademhalingsapparatuur worden gebruikt om aan hun zuurstofbehoefte te voldoen.

2. Hart

Ademhalingsfalen kan hartaanvallen, hartfalen en hartritmestoornissen of aritmieën veroorzaken door een gebrek aan zuurstof naar het hart.

3. Nieren

Ademhalingsfalen resulterend in een gebrek aan zuurstof kan leiden tot acuut nierfalen. Deze beschadigde en gestoorde nierfunctie kan elektrolytenstoornissen en zuur-base-stoornissen verergeren.

4. Hersenen

Ademhalingsfalen dat een gebrek aan zuurstof veroorzaakt, kan hersencellen beschadigen. Deze aandoening kan leiden tot coma en de dood.

5. Spijsverteringsstelsel

Ademhalingsfalen kan bloedingen in het spijsverteringskanaal veroorzaken, evenals maag- en darmaandoeningen.

Indien onbehandeld, kan ademhalingsinsufficiëntie permanente orgaanschade veroorzaken die fataal kan zijn. Daarom moet deze aandoening onmiddellijk worden gecontroleerd door een arts in het ziekenhuis.

Na het ontvangen van een spoedbehandeling zal de arts een lichamelijk onderzoek en ondersteuning uitvoeren om de diagnose te stellen en de oorzaak van ademhalingsfalen te zoeken. De arts zal ook het zuurstofgehalte in het bloed van de patiënt meten met een apparaat dat een oximeter wordt genoemd.

Onderzoeken die worden uitgevoerd omvatten bloedonderzoek, bloedgasanalyse en radiologische onderzoeken, zoals röntgenfoto's of CT-scans en MRI's van vermoedelijke beschadigde organen. Alleen dan kan de arts ademhalingsinsufficiëntie behandelen volgens de bijbehorende ziekte of aandoening.