optimusveterinaria.com

Mensen met psychische stoornissen met ernstige en frequente terugvallen hebben speciale revalidatie nodig. Het geïntegreerde revalidatieproces wordt over het algemeen uitgevoerd in speciale gezondheidsinstellingen, namelijk psychiatrische ziekenhuizen. Er zijn echter verschillende procedures die moeten worden doorlopen voordat wordt besloten dat de patiënt revalidatie nodig heeft.

Gezondheidszorg voor mensen met een psychische aandoening kan over het algemeen worden verkregen in psychiatrische ziekenhuizen. De belangrijkste redenen waarom patiënten met psychische stoornissen een speciale behandeling in psychiatrische ziekenhuizen nodig hebben, zijn:

• Zorg ervoor dat de toestand van de patiënt strenger kan worden geëvalueerd.
• Zorg voor toezicht zodat de patiënt zichzelf of anderen niet in gevaar brengt.
• Zorg voor meer uitgebreide zorg, zoals het voorzien in voedings- en sociale behoeften.
• Volg de reactie van de patiënt op medicatie en therapie.

Behandeling van psychiatrische stoornissen in ziekenhuizen op lange termijn is niet alleen gericht op het voorkomen van herhaling van symptomen van de patiënt, maar ook op het trainen en stimuleren van patiënten en hun families om een ​​ondersteunende omgeving te creëren, niet gestigmatiseerd, zodat patiënten weer kunnen leven in de samenleving .

Procedures die moeten worden doorlopen voordat ze worden doorverwezen naar een psychiatrisch ziekenhuis

Bij de vaststelling of een persoon een psychische stoornis heeft of niet, moet worden vastgesteld door een psychiater. Veroordeel nooit iemand voor het hebben van een psychische aandoening voordat die persoon een psychiatrisch medisch onderzoek heeft ondergaan door een deskundige. Wat betreft het mentale onderzoek van een persoon moet de volgende fasen doorlopen.

• Psychiatrisch interview met een specialist

  Tijdens het interviewproces zal de arts een persoon van verschillende kanten observeren. De arts zal verder onderzoeken wat de voornaamste klacht van de patiënt is, en aandacht besteden aan de mentale toestand van de patiënt die tijdens het interview wordt gevolgd aan de hand van de houding, de stemming en het gedrag van de patiënt.

  Observaties door deze arts zullen zo gedetailleerd mogelijk worden uitgevoerd om een ​​verkeerde diagnose te voorkomen. Als iemand gerelateerde symptomen heeft gehad, zal het vertellen aan de arts de nauwkeurigheid van schattingen over de toestand van de patiënt vergroten.

  Bij interviews en interactie met patiënten beoordeelt de arts ook het vermogen van de patiënt om te denken, redeneren en onthouden (de cognitieve functie van de patiënt) door middel van verschillende vragen. De gestelde vragen kunnen ook betrekking hebben op de gevoelens van de patiënt over zijn persoonlijke leven en of hij van plan is zelfmoord te plegen. Geschiedenis van eerdere ziekten, geschiedenis van drugs of geschiedenis van middelenmisbruik zal ook door de arts worden gevraagd.

• Fysiek onderzoek

  Om een ​​diagnose te stellen van iemands geestelijke gezondheidstoestand, moet ook een lichamelijk onderzoek worden gedaan. Bij dit onderzoek zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om de algemene toestand van de patiënt te bepalen en een mogelijke diagnose te stellen.

• Ondersteunende test

  Om de beoordeling door de arts nauwkeuriger te maken, zijn soms aanvullende tests nodig, zoals laboratoriumtests. Deze test vereist meestal een monster van het bloed of de urine van de patiënt. Bij een vermoeden van een aandoening van het zenuwstelsel zal de arts de patiënt adviseren een MRI-, EEG- of CT-scan te ondergaan. Andere tests die nodig kunnen zijn om problemen met het lichaam op te sporen, zijn:

  • Schildklierfunctietest.
  • Lichaamselektrolytniveaus.
  • Toxicologische screening.

Toxicologische tests worden uitgevoerd om te detecteren of de patiënt een voorgeschiedenis heeft van drugsmisbruik of overmatige consumptie van alcoholische dranken. Patiënten kunnen ook worden gevraagd om een ​​lijst met schriftelijke vragen (psychotest) in te vullen om denk-, logische en geheugenvaardigheden, evenals dagelijkse gewoonten te evalueren.

Criteria voor patiënten die naar een psychiatrisch ziekenhuis moeten worden verwezen

Psychiatrische ziekenhuizen hebben nog steeds een negatief stigma in de ogen van de samenleving. Hoewel het in feite niet per se betekent dat mensen met psychische stoornissen naar het revalidatiecentrum moeten. Er zijn verschillende criteria voor patiënten die een behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis moeten ondergaan, namelijk:

• De patiënt vertoont symptomen en suïcidale intenties. Dit omvat een neiging om zichzelf of anderen te verwonden.
• Patiënten met psychotische symptomen of hallucinatoire stoornissen.
• De patiënt kan de dagelijkse activiteiten niet goed zelfstandig uitvoeren.
• De patiënt is niet veilig als hij onbeheerd wordt achtergelaten.
• In de steek gelaten patiënten die niet buiten het ziekenhuis worden behandeld. Mensen met psychische stoornissen die in de gemeenschap worden verwaarloosd, worden meestal geholpen door de lokale sociale dienst.

Hoewel bovenstaande criteria een soort teken zijn dat mensen met psychische stoornissen in psychiatrische ziekenhuizen moeten worden behandeld, kan vrijwillige bereidheid van patiënten een betere eerste stap zijn. Aan de andere kant, voor patiënten met slecht zicht, zal de beslissing om hen te behandelen in een psychiatrisch ziekenhuis gebaseerd zijn op klinisch belang en toestemming van de familie. Hier spelen artsen een rol bij het bepleiten en geven van het beste advies over de stappen voor de behandeling van patiënten in psychiatrische ziekenhuizen.

Psychische stoornissen van verschillende typen, variërend van mild tot acuut. De openheid van de familie helpt de psychiater bij het stellen van een diagnose en het bepalen van de juiste behandeling voor de patiënt.