optimusveterinaria.com

Tachycardie is een aandoening waarbij de hartslag hoger is dan 100 slagen per minuut. Onder normale omstandigheden klopt het hart 60 tot 100 keer per minuut. De toestand van de versnelling van de hartslag is normaal wanneer een persoon aan het sporten is, of is de reactie van het lichaam op stress, trauma en ziekte. Deze aandoening wordt sinustachycardie genoemd.

De hartslag wordt geregeld door elektrische signalen die door het hartweefsel worden gestuurd. Tachycardie is abnormaal wanneer de atria of kamers van het hart sneller kloppen, zelfs als ze in rust zijn. Er zijn verschillende soorten abnormale tachycardie op basis van plaats en oorzaak, namelijk tachycardie in het atrium of atrium (atriumfibrilleren en atriumfibrilleren). atriale flutter), en tachycardie in de kamers van het hart of de ventrikels (ventriculaire en supraventriculaire tachycardie).

Voor deze abnormale tachycardie veroorzaakt het vaak geen symptomen of complicaties. Maar indien onbehandeld, kan deze aandoening de hartfunctie verstoren, wat kan leiden tot ernstige complicaties, zoals hartfalen

Oorzaken van tachycardie

De menselijke hartslag wordt geregeld door een natuurlijke pacemaker, de sinoatriale knoop genaamd, die zich in het rechter atrium van het hart bevindt.Deze knoop produceert elektrische signalen die elke hartslag activeren. Tachycardie treedt op wanneer er een storing is in de elektrische signalen die de hartslag reguleren om bloed te pompen. De storing kan worden veroorzaakt door:

• Medische omstandigheden; bloedarmoede, hyperthyreoïdie, hypertensie of hypotensie, koorts.
• Inspannende oefening.
• Elektrolytenstoring.
• Bijwerkingen van medicijnen, zoals salbutamol of azithromycine.
• Roken gewoonte.
• Cafeïne consumptie.
• NAPZA misbruik.
• Te veel alcoholische dranken consumeren.
• Stress of angst ervaren.

In bepaalde gevallen kan de oorzaak van tachycardie niet worden vastgesteld.

Naast de verschillende oorzaken hierboven, kunnen ouderdomsaandoeningen en een familiegeschiedenis van hartritmestoornissen ook het risico van een persoon op tachycardie verhogen.

Soorten tachycardie

Het volgende type tachycardie komt voor in de atria of atria van het hart. Deze soorten bestaan ​​uit:

• Atriale fibrillatie. Bij dit type tachycardie zijn de elektrische impulsen in de atria of de bovenste kamers van het hart chaotisch. Als gevolg hiervan treedt het signaal snel en onregelmatig op en worden de contracties in de boezems zwak.
• Atriale flutter. Deze aandoening treedt op wanneer het circuit in de boezems chaotisch wordt, waardoor het hart sneller gaat kloppen, maar met een regelmatig ritme en de atriale contracties zwakker worden. Patiënten met dit type tachycardie ervaren ook vaak atriale fibrillatie.

De andere drie soorten tachycardie komen voor in de ventrikels van het hart. De drie soorten zijn:

• Tachycardie ventrikel. Deze aandoening treedt op wanneer de elektrische signalen in de ventrikels abnormaal optreden, zodat contracties niet efficiënt kunnen plaatsvinden om bloed door het lichaam te pompen
• Ventriculaire fibrillatie. Ventriculaire fibrillatie treedt op wanneer elektrische signalen snel en chaotisch worden, zodat de ventrikels trillen maar niet effectief zijn in het rondpompen van bloed. Deze aandoening kan optreden tijdens of na een hartaanval en is geclassificeerd als fataal.
• Supraventriculaire tachycardie. Deze aandoening treedt op wanneer een abnormale versnelling van de hartslag van boven de ventrikels komt, waardoor overlappende signaallussen in het hart ontstaan.

Symptomen van tachycardie

Tijdens tachycardie worden de hartslag en hartslag snel, zodat de patiënt het volgende kan voelen:

• Hartslag.
• Pijn op de borst (angina pectoris).
• Vermoeidheid
• Moeilijk om te ademen.
• Duizelig.
• Flauwvallen.

In sommige gevallen veroorzaakt tachycardie geen symptomen. Als deze aandoening echter onbehandeld blijft, kunnen er ernstige complicaties optreden. Deze omvatten hartfalen, beroerte of hartstilstand. Met medicatie en medische procedures kan tachycardie onder controle worden gehouden Tachycardie-aandoeningen die complicaties veroorzaken, afhankelijk van de oorzaak en het type ervaren tachycardie.

Tachycardie diagnose

De diagnose tachycardie kan worden gesteld door middel van ondervraging en beantwoording van de medische geschiedenis van de patiënt en familie, lichamelijk onderzoek en ondersteunende tests of onderzoeken.

De cardioloog zal vragen naar een geschiedenis van het optreden van symptomen, ziekten en behandelingen die de patiënt heeft of momenteel ondergaat, evenals een familiegeschiedenis van ziekte, vooral met betrekking tot een voorgeschiedenis van hartaandoeningen. Bij lichamelijk onderzoek zal de arts luisteren naar de hartslag en het ritme van het hart, zodat de snelheid en regelmaat kan worden beoordeeld, en indien gevonden, andere abnormale hartgeluiden, zoals hartgeruis.

Om tachycardie te bevestigen en verdere oorzaken te onderzoeken, moet de arts verschillende ondersteunende tests uitvoeren, waaronder:

• Elektrocardiografie (ECG). In een ECG zijn verschillende kleine sensoren bevestigd aan de borst van de patiënt, evenals aan de polsen en voeten van de patiënt, om het patroon van de elektrische activiteit van het hart te registreren. Dit onderzoek kan het type tachycardie aantonen dat door de patiënt wordt ervaren. Om nauwkeurigere hartslaggegevens te krijgen, kunnen artsen patiënten vragen 24 uur lang een hartactiviteitsrecorder te dragen (Holter-bewaking).
• Bloed Test. In deze test wordt het aantal rode bloedcellen en schildklierhormoonspiegels in het lichaam berekend.
• Hartscan. Deze test wordt gedaan om te controleren op abnormale omstandigheden die tachycardie veroorzaken. Dit onderzoek kan worden gedaan met thoraxfoto's, echocardiografie (USG van het hart), CT-scan, MRI, tot hartangiografie.
• stresstest. De patiënt wordt gevraagd te lopen om op de machine te rennen loopbanden, terwijl de activiteit van het hart nauwlettend wordt gevolgd, een van hen met een ECG-machine of ook bekend als een ECG loopband.
• Elektrofysiologische test. De arts zal een buisje met een elektrode aan het uiteinde in een ader in de arm, nek of lies van de patiënt steken en het vervolgens naar verschillende punten in het hart leiden. Deze test is bedoeld om de locatie van hartcircuitproblemen te bepalen door de distributie van elektrische signalen bij elke hartslag in kaart te brengen.
• Kanteltafeltest. Patiënten zullen worden gevraagd medicijnen te nemen die de hartslag verhogen. Daarna wordt de patiënt gevraagd om op een speciale tafel te slapen, waarna de tafel wordt ondersteund, zodat de positie van de patiënt is als staan. De arts zal de reactie van het zenuwstelsel en het hart van de patiënt op deze positieverandering observeren.

Tachycardie behandeling

Tachycardie die wordt gekenmerkt door een versnelde hartslag hoeft niet altijd te worden behandeld, afhankelijk van het type en de oorzaak.

Voor patiënten die sinustachycardie ervaren, zal de arts behandelen volgens de oorzaak van de aandoening. Als de oorzaak stress is, moet de patiënt veranderingen in levensstijl aanbrengen om stress te verminderen. Ondertussen, als de oorzaak een medische aandoening is, zal de patiënt worden behandeld volgens de onderliggende oorzaak. Voor mensen met supraventriculaire tachycardie kunnen artsen aanbevelen het alcohol- of cafeïnegebruik te verminderen, voldoende rust te nemen en te stoppen met roken.

Voor patiënten met tachycardie die gepaard gaat met hartritmestoornissen, is behandeling nodig om de hartslag te vertragen in de vorm van:

• Vagale manoeuvre. De arts zal deze manoeuvre uitvoeren door op het nekgebied te drukken. Deze druk heeft invloed op de nervus vagus, wat de hartslag zal helpen vertragen.
• Toediening van medicijnen. Artsen kunnen antiaritmica geven, zoals calciumantagonisten of bètablokkers, om de hartslag weer normaal te maken. Daarnaast kunnen artsen ook bloedverdunnende medicijnen voorschrijven, omdat mensen met tachycardie een hoog risico lopen op het ontwikkelen van bloedstolsels.
• Cardioversie. Bij deze procedure wordt een elektrische schok aan het hart toegediend. De elektrische stroom zal de elektrische impulsen in het hart beïnvloeden en het ritme van de hartslag normaliseren.
• Ablatie. Bij deze procedure wordt een buisje of katheter door de lies, arm of nek ingebracht. Deze katheter wordt naar het hart geleid en zal radiofrequente energie of stolling afgeven om de abnormale elektrische paden te vernietigen.
• Inbrengen van een pacemaker. Er wordt een kleine pacemaker onder de huid geïmplanteerd. Dit apparaat zendt elektrische golven uit die de hartslag helpen normaliseren.
• Implanteerbare cardioverter (ICD). Dit apparaat wordt geïnstalleerd wanneer een episode van tachycardie wordt ervaren en het risico bestaat op een hartstilstand en levensbedreigend is. Dit apparaat wordt in de borstkas geïnstalleerd en is belast met het bewaken van de hartslag en het verzenden van elektrische golven wanneer dat nodig is.
• Chirurgie. Een hartoperatie is nodig om de abnormale elektrische paden die de tachycardie veroorzaken te verwijderen.

Tachycardie Preventie

In wezen is de preventie van tachycardie het behoud van de gezondheid van het hart. Deze inspanningen omvatten het verminderen van het risico op hartaandoeningen in de vorm van:

• Stoppen met roken.
• Beheers de consumptie van alcoholische dranken of dranken die cafeïne bevatten.
• Zorg voor een ideaal lichaamsgewicht en een normale bloeddruk en cholesterolwaarden.
• Beweeg regelmatig en eet gezond.
• Vermijd het gebruik van NAPZA.
• Wees voorzichtig bij het nemen van vrij verkrijgbare medicijnen en zorg ervoor dat u altijd de gebruiksaanwijzing volgt.
• Probeer de geest niet te belasten.
• Controleer uw gezondheid regelmatig bij de arts.