optimusveterinaria.com

Lymfeklierkanker of lymfoom is een bloedkanker die gezwollen lymfeklieren kan veroorzaken (lymfadenopathie). Llymfoom begint wanneer kankercellen aanvalleneen witte bloedcel (lymfocyten) die infecties bestrijdt.

Lymfocyten zijn witte bloedcellen die functioneren om bacteriën en virussen te doden. Naast de bloedcirculatie zijn lymfocyten verspreid over verschillende delen van het lichaam, zoals de lymfeklieren, de milt, de thymus, het beenmerg en het spijsverteringskanaal. Wanneer lymfocyten veranderen, groeien en zich abnormaal verspreiden, treedt maligne lymfoom op.

Soorten lymfoom

Lymfoom kan worden onderverdeeld in 2 soorten, namelijk Hodgkin-lymfoom en non-Hodgkin-lymfoom. Het belangrijkste verschil ligt in het type lymfocytcellen dat wordt aangevallen door kanker. Dit kan worden gedetecteerd door onderzoek met een microscoop.

Non-Hodgkin-lymfoom komt vaker voor dan Hodgkin-lymfoom. Maar helaas is non-Hodgkin-lymfoom gevaarlijker dan Hodgkin-lymfoom. In de meeste gevallen heeft non-Hodgkin-lymfoom een ​​lager genezingspercentage dan Hodgkin-lymfoom.

Lymfoom verschilt van leukemie, hoewel beide witte bloedcellen aanvallen. Leukemie begint in het beenmerg, terwijl lymfoom vaak begint in witte bloedcellen in de lymfeklieren.

Oorzaken van lymfoom

Tot nu toe de exacte oorzaak lymfoom (lymfoom) is niet met zekerheid bekend. Er zijn echter factoren die het risico van een persoon op het ontwikkelen van lymfoom kunnen verhogen, waaronder:

• Mensen van 60 jaar en ouder lopen meer risico op het ontwikkelen van non-Hodgkin-lymfoom.
• Leeftijd tussen 15-40 jaar of ouder dan 55 jaar, lopen meer risico op het ontwikkelen van Hodgkin-lymfoom.
• Mannelijk geslacht.
• Een zwak immuunsysteem hebben, bijvoorbeeld door hiv/aids of langdurig gebruik van immunosuppressiva.
• Lijdend aan een auto-immuunziekte, zoals: Reumatoïde artritis, het syndroom van Sjögren, lupus of coeliakie.
• Lijdend aan een Epstein-Barr-infectie, pylori, of hepatitis C.
• Blootgesteld benzeen of pesticiden.
• Heb radiotherapie gehad.
• Heb een familielid met lymfoom.

Lymfoom Symptomen

Het belangrijkste symptoom van lymfoom is het verschijnen van knobbels in verschillende delen van het lichaam, zoals de nek, oksels of lies. Deze knobbels verschijnen als gevolg van gezwollen lymfeklieren.

Naast gezwollen lymfeklieren kan lymfoom symptomen veroorzaken zoals:

• Koorts
• Jeukende uitslag
• Snel moe
• Hoest
• 's Nachts zweten
• Drastisch gewichtsverlies
• Moeilijk om te ademen

Wanneer naar de dokter?

Een persoon moet naar de dokter gaan als ze een knobbel in de nek, oksel of lies ervaren als gevolg van gezwollen lymfeklieren. Deze knobbels kunnen een teken zijn van lymfoom.

Bovendien hebben mensen die lijden aan auto-immuunziekten, mensen met hiv/aids en mensen die op lange termijn immunosuppressiva gebruiken, ook regelmatig een behandeling nodig om de progressie van de ziekte te volgen, de behandeling te evalueren en vroegtijdig te detecteren of er lymfoom optreedt.

Lymfoompatiënten die de behandeling voor lymfoom hebben voltooid, moeten nog steeds regelmatig worden gecontroleerd bij de arts, omdat lymfoom een ​​ziekte is die het risico loopt terug te komen.

Lymfoom diagnose

De arts zal vragen naar de klachten en symptomen die de patiënt ervaart en lichamelijk onderzoek doen. Tijdens een lichamelijk onderzoek zal de arts controleren op gezwollen lymfeklieren in de nek, oksel of lies, evenals de lever en milt onderzoeken.

Verder kan de arts de patiënt vragen verschillende ondersteunende onderzoeken te ondergaan, zoals:

Lymfeklierbiopsie

Er wordt een biopsie gedaan om een ​​monster van gezwollen lymfeklierweefsel te nemen. Het weefselmonster wordt in een laboratorium onderzocht. De resultaten van deze tests kunnen de aanwezigheid van lymfoom en het type ervan aantonen, of het nu Hodgkin of non-Hodgkin is.

bloed Test

Er zijn verschillende bloedonderzoeken die gedaan kunnen worden, namelijk een volledige bloedtest om een ​​afname van het aantal bloedcellen te zien, een bloedchemietest om de nier- en leverfunctie te zien, en lactaatdehydrogenase (LDH) om een ​​verhoging van het LDH-niveau van de patiënt te bepalen, dat gewoonlijk verhoogd is bij lymfoompatiënten.

Aspiratie Beenmerg

Bij het uitvoeren van een beenmergaspiratie zal de arts een naald gebruiken om bloed en een monster van beenmergweefsel te nemen. Het monster zal worden onderzocht op de aanwezigheid van kankercellen.

Pscannen

Scans met röntgenfoto's, CT-scans, MRI, echografie en PET-scans kunnen worden gedaan om de positie, grootte en verspreiding van het lymfoom te zien.

Lymfoom stadium

Door middel van verschillende onderzoeken hierboven kan de arts de diagnose bevestigen en het stadium van het lymfoom van de patiënt bepalen. Het volgende is een uitleg van de stadia van lymfoom:

• Fase 1

  In dit stadium vallen kankercellen een van de lymfekliergroepen aan.

• Stage 2

  In dit stadium is de kanker 2 lymfekliergebieden binnengedrongen of uitgezaaid naar organen rond de lymfeklieren. De verspreiding is echter beperkt tot alleen het boven- of onderlichaam, met het diafragma als beperking, bijvoorbeeld gezwollen lymfeklieren in de oksels en nek.

• Fase 3

  In dit stadium is de kanker het boven- en onderlichaam binnengedrongen. Kanker kan ook in de milt zijn ontstaan.

• Fase 4

  Kanker heeft zich verspreid via het lymfesysteem en in verschillende organen, zoals de longen, lever of botten.

Behandeling van lymfoom

De behandeling van lymfoom zal worden aangepast op basis van de gezondheidstoestand, de leeftijd, het type en het stadium van het lymfoom van de patiënt. Artsen zullen hieronder verschillende soorten behandelingen aanbevelen:

• Verdovende middelen

  Er zullen geneesmiddelen voor chemotherapie (bijv. vincristine) en geneesmiddelen voor immunotherapie (bijv. rituximab) worden gegeven om lymfoomcellen te doden.

• Radiotherapie

  Deze procedure wordt uitgevoerd door een speciale stralingsbundel te gebruiken om kankercellen te doden.

• ruggenmergtransplantatie

  Deze behandeling wordt uitgevoerd wanneer het lymfoom zich in het beenmerg bevindt. Beenmerg functioneert om normale bloedcellen te produceren. Een beenmergtransplantatie wordt uitgevoerd om door lymfoom beschadigd beenmergweefsel te vervangen door gezond beenmergweefsel.

Het moet worden geïnformeerd, niet alle lymfoompatiënten hebben onmiddellijke medische behandeling nodig. Als de kanker die u heeft een langzaam groeiend type is en geen symptomen veroorzaakt, kan uw arts voorstellen om te wachten en de voortgang ervan te zien.

In sommige gevallen kan non-Hodgkin-lymfoom met een kleine omvang in een vroeg stadium worden behandeld door het direct op het moment van de biopsie te verwijderen. De patiënt heeft dus geen verdere behandeling nodig.

Complicaties van lymfoom

Lymfoom kan het risico op bepaalde ziekten verhogen, zoals hartaandoeningen, longaandoeningen en infectieziekten. Patiënten met lymfoom zijn vatbaarder voor infecties door een verminderd immuunsysteem. Lymfoomziekte kan ook terugkeren, ook al heeft de patiënt een behandeling gekregen.

Naast de ziekte zelf kan de behandeling van lymfoom ook een reeks complicaties veroorzaken, waaronder:

• Onvruchtbaarheid

  Chemotherapie en radiotherapie voor de behandeling van lymfoom kunnen tijdelijke of permanente onvruchtbaarheid veroorzaken.

• De opkomst van een nieuwe kanker

  Behandeling met chemotherapie en radiotherapie kan het risico op het ontwikkelen van kanker verhogen, met name borst- en longkanker.

Preventie van lymfoom

Het is moeilijk om lymfoom te voorkomen, omdat de oorzaak onbekend is en er veel factoren op van invloed zijn. Er zijn verschillende stappen die kunnen worden genomen om lymfoom te voorkomen op basis van de risicofactoren, waaronder:

• Veilig vrijen en geen drugs gebruiken om de overdracht van hiv/aids te voorkomen.
• Gebruik persoonlijke beschermingsmiddelen op het werk, als de werkomgeving risico loopt op blootstelling aan benzeen en pesticiden.

Als u lijdt aan een auto-immuunziekte en langdurig immunosuppressiva gebruikt, is het noodzakelijk om regelmatig een arts te raadplegen om het verloop van de ziekte te controleren en de behandeling te evalueren, en om lymfoom vroegtijdig op te sporen.