optimusveterinaria.com

Hypoparathyreoïdie is een zeldzame aandoening die het gevolg is van een tekort aan bijschildklierhormoon. Deze aandoening kan verschillende symptomen veroorzaken, variërend van vermoeidheid, spierpijn tot toevallen.

De bijschildklieren functioneren om de balans van calcium- en fosforniveaus in het lichaam te reguleren en te handhaven. Iedereen heeft vier bijschildklieren, die zich in de nek, achter de schildklier, bevinden.

Hypoparathyreoïdie treedt op wanneer de bijschildklieren geen parathyroïdhormoon produceren in de niveaus die het lichaam nodig heeft. Deze aandoening kan door veel dingen worden veroorzaakt, variërend van bijwerkingen van een operatie tot bepaalde ziekten.

Mensen met hypoparathyreoïdie hebben over het algemeen levenslange zorg en toezicht van een arts nodig. De behandeling wordt gegeven om de symptomen te verlichten en ernstige complicaties te voorkomen.

Oorzaken en risicofactoren van hypoparathyreoïdie

Zoals eerder uitgelegd, treedt hypoparathyreoïdie op wanneer de bijschildklieren niet genoeg parathyroïdhormoon produceren. Deze aandoening kan worden veroorzaakt door het volgende:

Nekoperatie

Chirurgie aan de nek, zoals een schildklieroperatie of een operatie aan een nektumor, is de meest voorkomende oorzaak van hypoparathyreoïdie. Deze aandoening kan optreden als gevolg van accidentele beschadiging of verwijdering van de bijschildklieren tijdens een operatie.

Auto immuunziekte

Auto-immuunziekten kunnen ervoor zorgen dat het lichaam antilichamen aanmaakt tegen het bijschildklierweefsel, die als schadelijke vreemde lichamen worden beschouwd. Als gevolg hiervan raken de bijschildklieren beschadigd en stoppen ze met het produceren van parathyroïdhormoon.

Erfelijke hypoparathyreoïdie

Erfelijke hypoparathyreoïdie is een aandoening waarbij een persoon wordt geboren zonder bijschildklier of een bijschildklier heeft met een verminderde functie. Een voorbeeld van deze genetische aandoening is het DiGeorge-syndroom.

Laag magnesiumgehalte in het bloed (hypomagnesiëmie)

Hypomagnesiëmie zal ook interfereren met de functie van de bijschildklieren bij het produceren van parathyroïdhormoon. Een laag magnesiumgehalte in het bloed kan worden veroorzaakt door overmatige consumptie van alcoholische dranken.

straling

Langdurige blootstelling aan straling en in hoge concentraties kan de bijschildklieren beschadigen. Bestraling die als behandeling wordt gegeven, zoals radiotherapie, kan ook hypoparathyreoïdie veroorzaken.

Hoewel het iedereen kan overkomen, loopt hypoparathyreoïdie meer risico voor iemand met de volgende factoren:

• Een familiegeschiedenis van hypoparathyreoïdie hebben
• Heeft u andere hormoongerelateerde ziekten, zoals de ziekte van Addison
• Radiotherapie krijgen, vooral in het gezicht en de hals

Bovendien lopen zwangere vrouwen die hyperparathyreoïdie ervaren het risico om baby's met hypoparathyreoïdie te baren, vooral als de aandoening niet goed wordt behandeld.

Symptomen van hypoparathyreoïdie

Door het gebrek aan parathyroïdhormoon zal de patiënt elektrolytenstoornissen ervaren in de vorm van lage calciumspiegels (hypokaliëmie) en hoge fosfaatspiegels (hyperfosfatemie) in het lichaam. Dit veroorzaakt dan het optreden van symptomen van hypoparathyreoïdie, zoals:

• Tintelingen of gevoelloosheid in de toppen van de vingers, tenen of lippen
• Spierpijn of krampen in de benen, benen, maag of gezicht
• Spieren spannen zich aan, alsof ze worden getrokken, meestal in de mond, handen of armen
• Menstruatie pijn
• Depressie of angststoornis
• Vermoeidheid
• Tremor
• Haaruitval
• Droge en ruwe huid
• broze nagels
• Moeilijk om te ademen
• Hartinfarct

Ondertussen kan hypoparathyreoïdie die bij kinderen voorkomt symptomen veroorzaken in de vorm van hoofdpijn, braken of tanden die laat groeien of gemakkelijk poreus zijn.

Wanneer naar de dokter?

Raadpleeg onmiddellijk een arts als u of uw kind de bovengenoemde symptomen van hypoparathyreoïdie ervaart, vooral als de symptomen gepaard gaan met ademhalingsmoeilijkheden of toevallen. Vroegtijdige behandeling is nodig om te voorkomen dat de aandoening verergert en gevaarlijke complicaties optreden.

Als u een auto-immuunziekte, een hormoongerelateerde ziekte, een genetische aandoening, depressie of een familiegeschiedenis van hypoparathyreoïdie heeft, moet u regelmatig met uw arts overleggen zodat deze aandoeningen kunnen worden gecontroleerd.

Diagnose van hypoparathyreoïdie

Om hypoparathyreoïdie te diagnosticeren, zal de arts beginnen met het vragen van de symptomen van de patiënt, de medische geschiedenis van de patiënt en zijn familieleden en de medische procedures die de patiënt heeft ondergaan.

Vervolgens zal de arts een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief kijken naar de conditie van de huid, het haar en de spierkracht. Bij pediatrische patiënten zal de arts ook de toestand van de tanden controleren.

De arts zal ook onderzoeken uitvoeren om de diagnose te bevestigen en de oorzaak van hypoparathyreoïdie te achterhalen. Onderzoeken kunnen worden gedaan met bloedonderzoek om de niveaus van calcium, fosfor en bijschildklierhormoon in het lichaam te zien. Hieronder volgen de gebruikte referenties:

• Normaal calciumgehalte in het bloed: 8,5–10,5 mg/dL
• Normaal fosforgehalte in het bloed: 2,5-4,5 mg/dL
• Normale niveaus van bijschildklierhormoon: 10-65 ng/L

Een persoon wordt geacht hypoparathyreoïdie te hebben als ze lage calciumspiegels, hoge fosforspiegels en lage parathyroïdhormoonspiegels hebben in vergelijking met de bovenstaande referentie.

Naast bloedonderzoek kunnen artsen ook enkele van de volgende tests uitvoeren om een ​​nauwkeurigere diagnose te krijgen:

• Urinetest, om te zien of er teveel calcium via de urine wordt uitgescheiden
• Scans met CT- of MRI-scans, om tumoren of andere structurele afwijkingen in de buurt van de bijschildklieren te identificeren
• Röntgenfoto's en botdichtheidstesten, om het effect van een laag calciumgehalte op botten te zien
• Elektrocardiogram (ECG), om hartaandoeningen te zien die kunnen worden verstoord door lage calciumspiegels

Hypoparathyroïde behandeling

Behandeling van hypoparathyreoïdie moet levenslang door de patiënt worden uitgevoerd om de symptomen te verlichten en complicaties te voorkomen. Deze behandeling heeft tot doel het calcium- en fosforgehalte in het lichaam te normaliseren. De volgende zijn enkele behandelingsstappen die kunnen worden genomen om hypoparathyreoïdie te behandelen:

Verdovende middelen

Als eerste behandeling kan de arts enkele van de volgende geneesmiddelen geven:

• Calciumcarbonaatsupplementen, om het calciumgehalte in het bloed te verhogen
• Vitamine D, zoals calcitriol en alfacalcidol, om het lichaam te helpen calcium te absorberen en overtollig fosfaat te verwijderen
• Magnesium, om het magnesiumgehalte te verhogen
• Thiazidediuretica, om de hoeveelheid calcium die via de urine verloren gaat te verminderen

Bijschildklierhormoon injectie

Als de bovengenoemde geneesmiddelen de calcium- en fosfaatspiegels niet in evenwicht hebben kunnen brengen, zal de arts eenmaal per dag parathyroïdhormoon injecteren. Injecties met parathyroïdhormoon worden echter alleen aan bepaalde patiënten gegeven en met speciale observaties van artsen.

Eetpatroon

Het aanpassen van het dieet door de consumptie van voedingsmiddelen die rijk zijn aan calcium en arm aan fosfaat of fosfor te verhogen, kan ook de symptomen van hypoparathyreoïdie verlichten en het risico op complicaties verminderen.

Voorbeelden van voedingsmiddelen die rijk zijn aan calcium zijn groene bladgroenten, melk en voedingsmiddelen verrijkt met calcium, zoals granen of koekjes.

Terwijl voorbeelden van voedingsmiddelen die beperkt moeten worden omdat ze veel fosfor bevatten, rood vlees, kip, haver en harde kazen zijn, zoals Parmezaanse kaas.

Calciuminfusie

Calciuminfusies kunnen worden gegeven als de patiënt ernstige spierkrampen of spierspanning heeft. Calciuminname via een infuus kan de symptomen sneller verlichten omdat het rechtstreeks in de bloedbaan terechtkomt.

Na behandeling moet de toestand van de patiënt door een arts worden gecontroleerd door middel van regelmatige bloedonderzoeken. Als er een verandering is in het calcium- of fosfaatgehalte in het bloed van de patiënt, kan de arts de dosis van het geneesmiddel aanpassen.

Hypoparathyroïde complicaties

Vroege diagnose en behandeling kunnen het risico op hypoparathyroïde complicaties verminderen. Als hypoparathyreoïdie echter niet goed wordt behandeld, kan dit leiden tot verschillende complicaties, zoals:

• Hartinfarct
• Hartritmestoornissen
• Frequent flauwvallen
• Hartfalen
• Lichamelijke en mentale groei wordt belemmerd bij kinderen
• Verminderde nierfunctie door ophoping van calcium in de nieren
• Nierstenen
• Calciumophoping in de hersenen kan evenwichtsproblemen veroorzaken en epileptische aanvallen veroorzaken
• staar

Preventie van hypoparathyreoïdie

Er is geen specifieke manier om hypoparathyreoïdie te voorkomen. U kunt het risico op het ontwikkelen van deze ziekte echter verminderen door te voldoen aan een evenwichtige voedingsinname en een gezonde levensstijl aan te nemen, zoals ijverig sporten en geen alcoholische dranken consumeren.

Bovendien moet u ook onmiddellijk een arts raadplegen als u symptomen van hypoparathyreoïdie ervaart, vooral als u risicofactoren heeft. Vroege detectie en behandeling is erg nuttig om ziekteprogressie te remmen en complicaties te voorkomen.

Als u vervolgens een schildklier- of nekoperatie moet ondergaan, bespreek dan verder met uw arts over de voordelen en risico's, inclusief het risico op hypoparathyreoïdie als gevolg van deze procedure.